DrakenMS/DaVinci/Whatever

[Alsodef]

hoi allemaal!

ik maakt deze keer een ms aan, zo dat er misschien wat meer word geschreven op deze hyve.

de ms speelt zich af in een fantasie wereld ( de meeste schrijven over fantasie vandaar) en je raad het al, er breekt oorlog uit.
(i dont know waar het anders over moet gaan) de mensen (de personen van jullie ) proberen de oorlog te stoppen, en nu maar eens zien of dat zo makelijk is als men denkt.
er blijkt dat er veel te veel spionnen en veraders zijn om te kunnen winnen met gewoon een oorlog.
men moet dus hun hersenen gebruiken om te kunnen over leven, en niet altijd is sterk zijn voldoende.
de ene keer moet je een battle uit vechten, en de andere keer moet je je verstand gebruiken.

inschrijflijst: (ouder dan 35 mag je persoon niet zijn en niet jonger dan 12)
naam:
achternaam:
bijnaam:
leeftijd:
geslacht:
dieren:
familie:
verleden:
karakter:
goede eigenschappen:
slechte eigenschappen:
overig:
foto:
12 feb 2012, 14:54
,Respect

Romy-Aimee
naam: Dewi
achternaam: Summer
bijnaam: Dew
leeftijd: 17
geslacht: meisje
dieren: een herders hond (de naam van haar hond is: Spring)
familie: ja haar ouders, Jack Summer, en Anita Summer
verleden: niets bijzonders, behalve dat ze is op gegroeid in de oorlog.
karakter: lief, en gaat door het vuur voor haar vrienden, dapper.
goede eigenschappen: lief, zelfverzekerd, eigenwijs, nieuwsgierig, komt voor vrienden op.
slechte eigenschappen: eigenwijs, nieuwgierig, luistert totaal niet naar mensen.
overig: redelijk snel als ze rent, ze kan lange wandel tochten maken van 50 kilometer zonder echt uitgeput te zijn.
foto:
12 feb 2012, 15:24
,Respect

Miguel
naam: mark
achternaam: twin
bijnaam: markie
leeftijd: 18
geslacht: man
dieren: geen
familie: ja een broer
verleden: ouders zijn omgekomen bij een brand
karakter: aardig maar snel boos
goede eigenschappen: aardig,slim,altijd vrolijk
slechte eigenschappen: snel boos en arrogant
overig: houdt van spanning
foto:
12 feb 2012, 17:03
,Respect

Yvanka
naam: Mariella
achternaam: Mimi
bijnaam: mari
leeftijd: 14
geslacht: meisje
dieren: konijjnen, kan met hun praten haha
familie: alle familie die ze had is dood of in de gevangenis. Zelf woont ze bij een paar boeren op het land
verleden: ze is vroeger mishandeld, en die dingen hebben hun sporen nagelaten,
karakter: heeel stil, als ze iets zegt is het eenwereldwonder, toch wel slim, en bijft kalm insituaties, alleen ze weet dat zelf neit. ze denkt dat ze niets kan
goede eigenschappen: altijd kalm blijven
slechte eigenschappen: geen zelfvertrouwen
overig: weetikveel, neit sexy, nooit verliefd, welk zoekend, geen zelfvertrouwen, bovenmenselijke krachten denk aan thelepathie met dieren en mensen,
foto:
14 feb 2012, 20:11
,Respect


Romy-Aimee
mijn hond?dacht het niet he, gwn een mens of een ander wezen maar geen dier
24 feb 2012, 12:33
,Respect

Gjalt
naam: Gjalt
achternaam: Da Vinci
bijnaam:
leeftijd: 27
geslacht: Man
dieren: Gefacineerd door Katten en Vogels, heeft een Kat en Postduiven
familie: Zijn vader, Leonardo (oké Eigenlijk was die Homoseksueel, maar dat vergeten we even) Moeder is Dood
verleden: Opgegroeid in de werkplaats van zijn vader, heeft zijn talenten geërfd.
karakter: Slim, Vreemd, Beetje Wreed
goede eigenschappen: Slim, Vooruitziend, Kunstzinnig, Artistiek,Sterk
slechte eigenschappen: Wreed.
overig: Goed bevriend met de Auditorii (waar kenden we die toch van? )Veel geld... Heel Veel...
foto:

24 feb 2012, 12:57
,Respect

@birdygroot
awh.. okey dan....

naam: Nancy
achternaam: Pillow
bijnaam: is een ingewikkelde elfennaam en eigenlijk haar echte naam die niet kan worden geschreven of gelezen door andere volkeren dan de mens, daarom heeft ze een andere identiteit aan genomen
leeftijd: 17 (in mensen jaren, bij de bos elfen werkt de telling anders)
geslacht: meisje
dieren: Mino, is een bordercollie & bull terriër:

Hij is een hele trouwe en lieve hond en Mino is het aller belangrijkste in Nancy's leven.


familie: alle boselfen van het Sanombos.
verleden: ze leefde vroeger bij haar eigen familie in het Sanombos. Eeuwenlang woonde de boselfen in vrede met elkaar samen, maar zelfs in de meest afgelegen plek van het sterrenstelsel berijkt de oorlog hen. Ze is één van de enige boselfen die het overleefd en ze vlucht naar de aarde. Daar kwam ze ene Gjalt Da Vinci tegen en die vertelde haar alles over de oorlog. Nu ze alles wist wou ze maar al te graag helpen de oorlog te beëindigen.
karakter: sociaal, word niet snel kwaad, behalve als je dingen iets aandoet die haar heilig zijn.
goede eigenschappen: aardig
slechte eigenschappen: nieuwsgierig en koppig
overig: haar volk vereerd de maan. Ze is een goede vechtster en kan met zo goed als elk wapen overweg. Maar het meest goed is ze met de handgemaakte boog van haar vader. Die ze heeft weten de reden van de ramp die heel haar (bos) planeet heeft verwoest.
foto:
24 feb 2012, 13:16
,Respect

Jesse
ik wil een huurmoordenaar zijn! dus dan wordt ik dat

naam: Kiëta (uitspraak: Kiejeeta)
achternaam: Zijn volk doet niet aan achternamen
bijnaam: De Schim
leeftijd: 21
geslacht: man
dieren: Grote roofvogel die post verstuurt en hem altijd helpt.
naam dier: Arín (uitspraak: Arien)
familie: Geen, na de ramp van de 3e eeuw
verleden: Opgegroeit met alleen zijn vader, zijn broeren waren allemaal vermoord door de regering en zijn moeder mee genomen als slaaf. Toen zijn vader werd vermoord was hij zo boos dat hij zich aan sloot bij een huurmoordenaar volk dat tegen de regering was.
karakter: stil, niemand weet veel over hem
goede eigenschappen: altijd behulpzaam voor mensen die het zelfde als hem meemaken
slechte eigenschappen: heeft eeuwige wraak gezworen op de regering, dus hij kent geen genade
overig: Is heel goed in verstoppen in bossen en ongezien ergens binnen komen, heeft een kleine boomhut in de bomen, waar onder zijn huurmoordenaar volk woont.
foto: neen

Ik had gehoopt dat hij dan werd ingehuurt om een koning te vermoorden ofzo...
24 feb 2012, 15:28
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer,
de zon komt op en ik open mijn ogen, moeizaam ga ik zitten en wrijf in mijn ogen, Spring kijkt me slaperig aan.
ik aai over haar kopje en stap uit bed, 'Dew! opstaan' hoor ik mijn moeder roepen, 'ik ben al wakker!' roep ik terug, 'het eten staat o op tafel!' roept ze nog.
ik kleed me snel aan, een groene tuniek, grijze broek en bruine laarzen, vandaag wil ik weer een lange wandeling maken samen met Spring, Ze springt van bed af en rekt zich uit.
ik grinnik, langzaam komt spring naar me toe, 'slaapkopje' zeg ik zacht, ik loop naar beneden en Sping loopt ook van de trap af.
'goedemorgen' begroet mijn vader me, 'goeiemorgen' zeg ik terug, 'lekker geslapen?' vraagt mijn moeder, 'ja hoor' zeg ik naar waarheid.
'ik wil vandaag een lange wandeling maken, dus...' begin ik, 'ik hoor het al, ik zal een lunch paket mee geven' zegt mam lachend.
'hoe veel kilometer wil je lopen?' vraagt pap, 'eh... ik zie wel ik denk dat het uit komt op dertig' zeg ik terug.
'normaal maak je langere wandelingen toch?' vraagt mijn vader, 'jah' zeg ik met mijn mond vol brood.
na het eten sta ik op en fluit, Spring komt naar me toe gerend en mam geeft me een tas met het lunch paket.
'heb je je wapens bij?' vraagt pap, 'jaah... ik ben heus geen kleuter meer hoor, tuurlijk heb mijn wapens bij!' zeg ik verontwaardigt, 'ja nou, het kon toch zij ndat je het vergeten was, in deze tijden moet je niet ongewapend rond gaan lopen!' zegt pap.
ik rol met mijn ogen, hij is altijd zo over bezorgt! 'voor zichtig!' drukt mam me nog op het hart, 'altijd!' roep ik terug.
en ik begin te lopen, Spring rent in het rond, ik kijk hoofd schudend naar haar.
24 feb 2012, 16:08
,Respect

@birdygroot
Nancy Pillow
de werkplaats van Gjalt Da Vinci

Ik sta in een mega werkplaats. Het is een rommeltje met overal bouwtekeningen en troep. Ook zijn er allemaal dingen met een doek erover heen, zodat ik niet kan zien wat het is. Ik kan enkel de omtrek zien en dat is heel weinig. Één ding is rond, maar meer kan je er niet aan zien.
"Wat is dat?" vraag ik aan Gjalt, als ik naar het ronde ding wijs. "Niks" mompeld Gjalt, hij is duidelijk weer druk bezig met één van zijn uitvindingen.
Ik rol met mijn ogen en zeg: "wat ben je aan het maken?" En ja hoor, Gjalt antwoord afwezig: "niks".
Ik zucht, Gjalt kan heel leuk gezelschap zijn, maar als hij zo bezig is, dan heb je niks aan hem. Hij leeft helemaal in zijn eigen wereldje en zijn standaard antwoord is: "niks" of "weet ik niet".
"Ik ga wandelen met Mino" zeg ik. Gjalt kijkt voor het eerst op. "Waarom? Vind je het niet leuk in mijn werkplaats?" vraagt hij. "Oh, ja, het is wel leuk... Maar Mino moet uitgelaten worden." zeg ik snel. Ik wil Gjalt niet kwetsen, hij was de enige die mij ooit onderdak heeft verleend of me heeft geholpen.
Gjalt fronst en denkt: nu al weer, maar voor hij het kan vragen ben ik weg gelopen en Gjalt vergeet als hij aan het werk gaat helemaal wat hij dacht.
"Mino!" roep ik en er komt een klein hondje om de hoek van de keuken gerend. Hij springt tegen me aan en likt mijn hand, terwijl zijn staart heen en weer zwiept. "Hallo jochie, kom maar, dan gaan we wandelen!"
Als Mino het woord wandelen hoort, gaat hij nog harder kwispelen en hij blaft eenmaal hard. "Ja ja, het is goed, ik kom eraan." Ik loop naar de deur toe en open die. Mino sprint naar buiten en ik fluit even schel. Mino draait zich om en rent naar me toe. "Braaf" zeg ik en ik aai hem over zijn kopje.
We lopen naar het grote bos. Dat is de enige plek in heel de stad die nog niet is overgenomen door de vijand. Ze vinden het bos blijkbaar nutteloos, anders was het allang van hun geweest. En dan was het bos verleden tijd. Maar dat laat ik niet gebeuren. Dit is niet alleen een ontspannend wandelingetje, ik let ook heel goed op, of ik onbekende mensen zie. Die ondervraag ik meteen en als ze bij de vijand maken, dan zijn ze gelijk verdoemd. Als ze niet snel weg zijn dan is het...
Plots hoor ik het struikgewas naast me ritselen, ik draai me om en kijk in de ogen van een meisje. Mino begint te blaffen, maar het is geen vijandelijke blaf. Dan hoor ik nog een andere blaf, van een andere hond. Een kleine herdershond komt uit het struikgewas gerent en loopt regelrecht naar Mino. Ze beginnen meteen te spelen en ik kijk glimlachend toe, net als het meisje. Al mijn vijandelijkheid is als sneeuw voor de zon verdwenen.
"Wat spelen ze lief!" zegt het meisje. Ik knik en kijk het meisje aan. Zij kijkt nieuwsgierig terug en ik snap best waarom. Ik ben een boself, waarschijnlijk de enige van mijn volk. Ze heeft nog nooit een elf als ik gezien, dus ik stel me maar voor: "ik ben Nancy Pillow" zeg ik. "Ik ben Dewi Summer" zegt Dewi.
"Ik ben een boself" zeg ik dan, voordat Dewi iets kan vragen. "Dat is toch geen naam voor een boself?" vraagt ze dan. Ik glimlach, "klopt, maar mijn naam kunnen mensen niet uitspreken, heel mijn taal trouwens niet..." antwoord ik dan. Dewi knikt en ik zie dat ze me iets wil vragen als ik plots Mino aan mijn hand voel likken. Ik gebaar dat ze stil moet zijn en kijk rond.
Als Mino me likt, heeft hij een vijandelijkgeluidje gehoort. Dat is één van de trucjes die ik hem heb geleerd. "Stil, er is hier iemand in de buurt en die hoort niet bij ons!" fluister ik als ik de vragen in de ogen zie staan van Dewi. Dewi knikt en ik gebaar haar me stil te volgen. We sluipen naar het struikgewas,
(want daar hoorde Mino iets) oplettend of we niet op een los takje of iets gaan staan.
Als we dichterbij het struikgewas komen ga ik op mijn buik liggen en begin ik te kruipen en Dewi volgt mijn voorbeeld. Als we bij het struikgewas zijn zeg ik: "blijf zo liggen, ik doe mijn hoofd heel even omhoog om te kijken, maak geen beweging en zeg niks meer!" fluister ik. Ook de honden blijven doodstil, zelfs de hond van Dewi, maar ik denk dat ze gewoon gespannen is, door wat haar baasje doet.
Langzaam doe ik mijn hoofd omhoog en kijk over door de struiken heen. Ik zie vaag een man, die de bomen bekijkt. Hij doet soms iets met zijn hand en ik denk dat het schrijven op perkament is.
Plots likt Mino me opnieuw op mijn hand en ik draai me met luid lawaai om. Ik was vergeten zachtjes te doen, maar dat maakte al niet meer uit, zie ik als ik achterom kijk. Ik zie twee mannen naderen, met hun wapens paraat. Ik spring op en ook Dewi springt geschrokken op. Ik pak mijn mes en mik...
24 feb 2012, 16:56
,Respect

Gjalt
Gjalt Da Vinci
How Fascinating

Zodra Nancy mijn kamer uit was liet ik mij in een stoel zakken en dacht na. Over een tijdje zou zij achttien worden. Mijn idee was om haar weer nieuwere wapens te geven. Mijn vader had ooit voor de familie Auditore een aantal wapens ontworpen. Ik was van plan dat nogmaals te doen. Hij had een geweer gemaakt voor een sluipmoordenaar. Ik zou een wapen maken voor een Boself.

Ik liep naar de tekentafel en begon met een ontwerp. Het moest Gratieus zijn. Sterk, snel, stevig en bovenal dodelijk. Een zwaard. Maar wel het beste zwaard dat de wereld ooit zou zien...

Na een uur keek ik naar de uiteindelijke creatie. Vaak moest ik ontwerpen weggooien en opnieuw tekenen. Maar uiteindelijk zou er iets perfects uitkomen.

'Dat gaat u veel geld kosten meneer. Tionium en Vraccasium zijn niet makkelijk te vinden. Het zijn de schaarste metalen die je kan vinden in de bekende wereld.' Ik snoof. 'Geld is niet belangrijk. Ik heb genoeg. Lever mij die metalen. En ik geef u uw geld. Ik heb het snel nodig. Hoe sneller. Hoe groter de fooi.' Met die woorden liep ik weg.Het zwaard zou mijn meesterwerk worden...
24 feb 2012, 16:58
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer,
ik kwam een boself tegen, met een mensen naam, heel vreemd vond ik zelf, maar ik begreep het wel.
haar hond merkte iets en we sluipen weg, even later springeen we op en Nancy werpt haar mes naar een van de mannen.
ik wil mijn zwaard trekken maar word van achter tegen een boom aan te duwt, ik kijk geschrokken in twee ijskoude ogen, de man knijpt mijn keel dicht en ik kan geen adem meer halen.
ik probeer tegen te spartelen, maar ik word steeds zwakker door gebrek aan zuurstof.
ik begin zwarte vlekken te zien, de man merkt dat mijn verdedegingen zwaker word en knijpt nog harder tegen mijn luchtpijp.
ik zie nog net hoe Nancy de andere mannen neer gooit, en dan is alles zwart
 
Jesse
Kiëta
Schimmen bos

Kiëta zit tevreden uit de kijken over het kamp. Alle mensen die hier zitten willen wraak. Wraak op de regering die hun ouders heeft vermoord omdat ze niet genoeg belasting betaalden, of niet genoeg voedsel leverden; noem maar op. Hij kan alles goed zien, de koks die eten maken, de nieuwelingen die oefenen met een kruisboog, de brouwer die gif drankjes maakt.

Niemand ziet hem, hij zit hoog in een boom tussen de bladeren, waar hij een klein, geheim, boomhutje heeft gemaakt. Alles wat hij draagt is bruin, op zijn mantel na, die was donker groen, de kleur van mos. In zijn laarzen vindt je z'n eerste twee messen, bij zijn nek is er nog één mes. En om zijn lange bruine riem vindt je er nog twee. Achter op zijn riem heeft hij twee kleine gif flesjes hangen, de ene moet je in eten of drinken doen, de andere moet je gooien. Onder zijn mantel draagt hij zijn lievelings wapen, een grote, krachtige kruisboog, met dikke pijlen in een koker die aan zijn zij hangt.

Hij besluit weer naar de grond te gaan, hij springt van tak naar tak en valt geluidloos op de grond. Hij beslist een bezoekje te brengen aan zijn trouwe dier. Steeds dieper loopt hij het bos in. Hoe dieper je het bos in gaat, hoe meer stammen je boven de grond ziet uitsteken en hoe meer takken de weg versperren. Hij voelt in zijn linker broekzak, even trekt hij een moeilijk gezicht als hij mis grijpt naar zijn broekzak en zijn hand in zijn eigen mes duwt. De keer daarna lukt het wel, terwijl hij nog vloekt van de wond. Hij pakt een klein fluitje en blaast er op, bijna een geluidloos geluid. Vervolgens stopt hij het fluitje terug in zijn broekzak en luisterd heel goed. Eerst een tak die beweegt, daarna een paar blaadjes die vallen. En dan verschijnt zijn trouwe wezen. Een grote roofvogel land voorzichtig op een tak voor hem. Kiëta aait hem over zijn kop en vist tegelijkertijd naar iets eetbaars in zijn zak.
"Hier heb je wat eten jongen!"
De vogel gunt hem geen dankbare blik, hij grijpt meteen naar het eten en eet het blij op.
24 feb 2012, 17:24
,Respect

@birdygroot
Ik zal je redden roos

Nancy Pillow
Het plaatselijke bos

Recht in de roos! Ik raak de man vol in zijn nek. Één moment kijkt de man geschrokken op, maar dan draaien zijn ogen weg, hij is dood. Dan is er nog één man over. Hij kijkt een moment naar zijn gevallen vriend en kijkt me daarna woedend aan. "We vroegen ons alleen af wat jullie hier deden, maar nu word het jullie dood!" schreeuwt de man.
Ik kijk recht in zijn ogen en zie kille, medogelooze ogen. Ze staren me aan, wanhopig bepalend wat mijn volgende zet zal zijn. Ondertussen denk ik na, ik heb niks om mee te vechten, behalve mijn ene mes wat ik nog over heb. Maar de man tegenover me heeft een zwaard en die kan ik nooit met één mes pareren.
Als de man ziet dat ik aarzel, valt hij aan. Hij haalt uit, recht naar mijn hoofd, maar ik duik net op tijd weg. Ik duik zo dat ik ook kan kijken waar Dewi nu is, maar ik zie haar niet. Ook zie ik de man niet die we als eerste zagen. Ik slik, ik weet niet waar Dewi is en de situatie hier ziet er niet al te best uit.
Ondertussen heeft de man zich hersteld, hij was gestruikeld toen ik weg dook, omdat hij met alle kracht had willen toeslaan. Snel kijk ik rond, opzoek naar nog een wapen, waarmee ik tenminste een beetje kans heb tegen die man. Als ik goed kijk, zie ik dat de man die ik neer heb gegooid ook een zwaard bij zich had. Die ligt nu naast de man, net buiten mijn handbereik.
Plots klinkt er een lach en het volgende moment haalt de man opnieuw uit. Het zwaard zit in de grond en ik probeer weg te gaan, maar ik voel dat ik vastzit. Ik kijk om en zie dat mijn mouw vast zit aan een tak. Ik ruk hem eraf en duik snel weg, voordat de man me door midden splijt. Hij schraapt net over mijn hand en er komt een hele schram op mijn hand, snel scheur ik van mijn andere mouw een stukje stof en spring op. Ik ren, terwijl ik het stof om mijn wond wikkel naar de dode man. Ik maak een koprol en nu word mijn been geraakt.
Als in een reflects pak ik mijn been en kijk naar mijn wond, het valt gelukkig mee en ik pak snel het zwaard, die nu binnen mijn handbereik is.
Snel pareer ik de uitval van de man en spring overeind. Dit was echter een vergissing want ik zak direct door mijn been heen.
De man lacht, eindelijk! Denkt hij! Eindelijk kan ik er een einde aan maken! Maar daar vergiste hij zich in. Mijn volk is niet voor één gat te vangen...! Ik zucht en concentreer me, ik roep in mijn hoofd Mino op. Ik zie dat hij komt aan gesnelt. Hij rent met een vaart naar de man toe en beukt hem. De man valt om recht op zijn zwaard. Het zwaard gaat zo door hem heen en ik durf niet te kijken. Het enige wat ik de man nog hoor sissen is: "verdraaid boselven volk! Ik dacht dat ik die lastposten voorgoed had uitgeroeit!"
24 feb 2012, 17:48
,Respect

@birdygroot
of toch niet... srry!!
24 feb 2012, 17:48
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer
als ik bij kom merk ik dat ik word gedragen door iemand, ik begin als een gek met mijn vuisten op de rug van de man te slaan.
'zet me neer.. zet me onmidelijk neer!' schreeuw ik in zijn oor, ik blijf door gaan met op zijn rug slaan, tot hij kreund, 'mietje' fluister ik als ik even op adem komen.
en dan begin ik weer op zijn rug te meppen en dit keer schop ik ook mijn mijn voeten tegen zijn buik aan.
hij werpt me op de grond, maar ik sta die rect op, ik had al lang gemerkt dat hij mijn zwaard niet had af gepakt.
'wat moet je van mij!' zeg ik op mijn hoede, in deze tijden zo als mijn vader al zei, kun je over al en nergens uit gedaagt worden tot een duel.
'nou, zeg op, geef antwoord!' scheeuw ik weer naar hem, ik moet op passen dat mijn stem niet over slaat.
hij gooit een handschoen naar mij, ik vang hem, en zeg dood leuk terwel ik mijn zwaard trek,, 'mij best, maar hou voortaan wel je troep bij'
hij knikt en trekt ook zijn zwaard, 'jij bent niet echt iemand van veel woorden he'
'dat licht er aan' zegt hij kort af, ik merk dat zijn stem jong klinkt, maar dat kan je door de kap niet zien.
behalve die ijskoude ogen, die zie je gewoon, hij doet een aanval, en ik duik weg.
ik heb nooit een training gehad of zo, dus ik weet er niet veel af, maar ik kan het wel! 'waar vechten we eigenlijk om' zeg ik vermoeid tijdens het vechten.
'als jij wint mag je gaan' zegt hij weer kort af, mijn wenkbrauw schiet omhoog, 'en als ik verlies?' vraag ik terw el ik zijn aanval pareer.
'dat zien we dan nog wel' 'jij zegt echt niet veel he' begin ik weer, 'ik zeg wat ik wil niet meer en niet minder' is het antwoord.
oke, jou keus.
24 feb 2012, 17:49
,Respect

Jesse
Kiëta
Schimmen bos

Kiëta besluit even rond te lopen met Arín. Terwijl zijn trouwe vogel boven hem vliegt kijkt hij gefacineerd toe. Zijn grote vleugels slaan maar regelmatig, want de wind doet het meeste werk, hij vaart over een zee met woeste golven. Plotseling kijkt de vogel naar links, hij laat een vervaarlijk hoog geluid horen en maakt dan een grote bocht naar links. Kiëta rent er meteen achterna. Hij rent een paar bosjes door en komt dan bij een plekje terecht waar minder bomen staan, het enige wat hij ziet is een duif die op een boomtak ziet. Maar ene seconde daarna wordt de duif van de tak af gegooit door Arín. Arín hapt meteen naar de nek, maar net op tijd springt Kiëta er tussen. "Arín terug!" schreeuwt hij. Arín laat wat boos gekrijs horen.

De duif leeft nog, hij vliegt niet meer, zeker omdat hij net bijna een hartaanval had gekregen bedacht Kiëta. Het arme beest ziet er bijzonder goed verzocht uit, krachtige vleugels met een mooie schone vacht. Dan pas ziet hij dat er een briefje aan zijn poot hangt. Als dat beest niet meer kan vliegen kan Kiëta eventueel nog het briefje laten versturen door Arín. Hij rolt het langzaam aan open en leest het briefje:

De rijke Da Vinci heeft Tionium en Vraccasium bestelt, hoe sneller jullie dit leveren, hoe meer fooi, dus hoe meer geld voor jullie!

Kiëta denk na, vast een brief aan een mijners in de buurt, die een grote mijn in bezit hebben waar deze metalen te vinden zijn. Hij kijkt naar de gezondheid van de duif, ''die kan helemaal niks meer herrinneren van zijn bestemming,'' besluit hij hard op. Normaal zou hij nooit iets naar de eigenaar terug brengen, maar omdat hij zelf zo gefacineerd is door vogels, en zijn eigenaar vast ook, besluit hij hem maar terug te brengen.
24 feb 2012, 20:11
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer,
we zijn ik weet niet hoe lang aan het vechten, soms raak ik buiten adem, maar dan laat dat joch me een minuut uit rusten.
ik begin hem met de seconden vreemder te vinden, hij doet niet eens zijn best merk ik.
ik struikel bijna en hij geeft me een harde klap met de platte kant van het zwaard, ik val op mijn buik in het gras, al snel voel ik een stuk metaal tegen mijn nek.
'ik heb gewonnen' zegt hij al weer kort af, 'latf mhf opftaan' mompel ik met gras mijn mond.
'wat zeg je?' vraagt hij verbaast, ik hou me een stukje van de grond af, 'ik zei: laat me op staan, maar ik had gras in mijn mond dus dat ging niet zo makkelijk' vertel ik hem, maar ik zak weer in elkaar als hij me naar beneden drukt.
'jij praat veel zeg' zegt hij spottent, 'volgens mij praat jij weinig!' zeg ik boos terug.
'niet zo boos zijn, ik heb eerlijk gewonnen, daar kon jij niets aan doen' begint hij weer, 'ja ja dit is de eerste keer dat je zo veel praat, en ja je hebt eerlijk gewonnen, maar daar kon ik wel wat aan doen'
'het valt niet mee he?' zegt hij sarcastisch, wat moet dat mens toch van me denk ik weer, 'laat me gewoon gaan' zeg ik weer ter wel ik probeer op te staan.
'nee dat was niet de af spraak, ik zou je laten gaan als je gewonnen had' en snel voegde hij dit er aan toe, 'en je hebt niet gewonnen, dus ik laat je ook niet gaan'
ik grom wat, wat haat ik dit zeg, ik had mijn ouders belooft in de avond terug te zijn, en de zon zakt nu al weer naar beneden.
ik kom nooit meer op tijd thuis, 'maar je vroeg me of je op mocht staan, lijkt me wel zo verstandig, anders kan je niet mee' zegt die ijzige stem, die stem is net zo ijzig als zijn ogen!
het zwaard word bij mijn nek weg gehaald en het trekt me overeind, 'mee komen jij' zegt hij weer kort af.
'waar heen?' vraag ik, ' dat zie je wel volg mij nu maar' zegt hij en hij begint te lopen, ik blijf staan waar ik sta.
Hij draait zich om, ''ik zei mee komen, dat betekend niet dat je moet blijven staan'' ik kijk hem niet begrijpend aan, ik begrijp wel wat hij zegt maar iets anders begrijp ik niet.
Hoe zo vertrouwt hij mij, ik had eerder verwacht dat hij me mee zou sleuren of zo, en niet gewoon achter zich aan zou laten lopen als of er niets aan de hand is.
''ben je niet bang dat ik weg loop?'' vraag ik, verbaast dat ik nog geluid uit mijn keel krijg, ''nee, mocht je weg lopen dan heb ik je zo terug gevonden'' is het antwoord.
''nou door lopen of moet ik je weer op tillen?'' vraagt hij weer op spottende toon, ''neeh ik loop wel'' zeg ik dan maar.
24 feb 2012, 21:28
,Respect

Jesse
Kiëta
Schimmen bos

Hij wordt vriendelijk begroet in het kamp als hij uit het bos komt. Meteen loopt hij naar zijn huis waar zijn beste vriend Ytero zit de wachten. Maar Kiëta heeft dat nog niet door. Hij opent zijn deur die zachtjes een gekraak laat horen. Net voordat hij de deur wilt sluiten vliegt Arín nog naar binnen, die helaas een veer gedag moet zeggen terwijl de deur dicht valt op zijn staart. "Waarschuw de volgende keer even!" zegt Kiëta die met moeite zijn lach kan in houden. Hij loopt verder zijn kamer in en gooit een kast open, helemaal gevult met allemaal soorten messen. Terwijl hij zijn werpmes in zijn laars wilt verwisselen met een betere kwaliteits werpmes hoort hij gekraak van een plank in zijn kamer. Zonder zijn hoofd te bewegen kijkt hij Arín aan, maar Arín waarschuwt nergens voor. En dan dringt hem meteen door wie er staat, "Ytero, hoe vaak moet ik je nou nog zeggen dat het je niet lukt!"

Ytero laat zich lang uit op de bank vallen.
"Als die vervloekte krakende planken er niet waren had ik je eindelijk kunnen pakken!"
"Dat betwijfel ik hoor!"

Ytero was al heel lang een goede vriend van Kiëta, hij was een paar dagen jonger dan Kiëta, maar Ytero was al veel langer in het kamp als huurmoordenaar.

"Waar ga je naar toe? Koninkje vermoorden ofzo?" vraagt Ytero. "Was dat maar! Het is al veel te lang geleden dat ik een regering mannetje heb doorboord met een dikke pijl!" lacht Kiëta, "maar vandaag wordt het eenvoudig een duifje weg brengen naar de eigenaar!" "Hmm, ik was eigenlijk van plan mee te gaan, dan kan ik wat leren van jouw kruisboog-schiet kunsten! Maar dit is een ander verhaal!" lacht Ytero.

Ytero was al heel lang de beste in het werken met drankjes, maar Kiëta was weer veel beter in kruisboog schieten, dus al heel lang leerden ze ook van elkaar.

"Nou dan ga ik maar," zegt Kiëta. "Arín?" vraagt hij. Arín begrijpt het meteen en vliegt met hem mee naar buiten.
25 feb 2012, 14:38
,Respect

Romy-Aimee
eindelijk nu kan ik weer schrijven!
Dewi Summer,
na een half uur lopen sta ik weer stil, ik bedenk me net dat ik iets mis, iets belangrijks.
'wat is er nu weer' begint de jongen moperend, 'wat er nu weer is! ik mis iets' ik bedenk met een schok dat Spring er niet is, 'Spring!' roep ik.
de jongen kijkt me verbaast aan van onder de kap, ik draai me al om, ik wil weg rennen om Spring te zoeken maar ik word bij mijn kraag gepakt.
'daar komt niets van in!' hoor ik hem in mijn oor sissen, 'maar ik moet Spring zoeken!' begin ik weer.
'ja goed idee, schreeuw lekker heel het land bij elkaar''zegt hij sarcastisch, 'laat me los, ik moet Spring zoeken' 'jij gaat niemand zoeken, mee komen' dit keer is ie helaas niet zo zacht zinnig.
hij trekt me mee, ik schop en hij laat me met een kreetje los, 'het spijt me, maar ik ga eerst Spring zoeken! ik kom daar na wel terug' zeg ik een beetje door de war.
en ik wil weer weg rennen, maar dat joch laat me struikelen, 'laat me gaan, ik moet Spring zoeken!' schreeuw ik.
'zo als ik al zij jij zoekt helemaal niemand' zegt hij met een diepe zucht, 'maar...' verder kom ik niet, 'niks te maren, die persoon waar jij het over hebt komt heus wel goed te recht' begint hij sussent.
'het is geen persoon! het is mijn hond!' schreeuw ik weer, 'stil nou' sist hij, 'niet voor..hm' het laatste komt niet uit mijn mond door hem, hij houd een hand voor mijn mond waar door ik niet kan praten.
'ik zei: stil nou!' zegt hij angstaanjagend rustig, hij haalt zijn hand weg als ik niet meer probeer te praten, meteen begin ik weer, 'het spijt me maar je hebt echt de verkeerde te pakken als je denkt dat ik ga luisteren!' schreeuw ik woedend.
'wel verdraait, ik zei stil nou!' schreeuwt hij nu ook, 'ik luister niet naar jou!' schreeuw ik boos terug, er komen allemaal mensen uit het bos gerend.
de een heeft een kruisboog en de ander een mes, en weer een ander heeft twee messen, te vele om op te noemen.
ik stoor me er niet aan en ga gewoon verder met ruzie maken, even als dat vage jochie, 'wat nou!' schreeuw ik tegen hem, 'ik zou maar op passen als ik jou was' schreeuwt hij boos naar mij.
'kom maar op ik ben niet bang van jou!' roep ik weer terug, de mensen an de rand van het bos kijken angstig naar elkaar.
ik ben woedend, waarschijnlijk is dat joch ook boos, maar dat boeit me niet.
25 feb 2012, 15:01
,Respect

Miguel
Mark Twin

Ik loop alleen in het schimmenbos ik weet dat hier veel huurmoordenaars zitten maar ik heb niks meer te verliezen. Sinds mijn broer is omgekomen door de soldaten van de regering vindt ik het leven niet meer belangenrijk. Ik hoort wat ritselen in de bosjes voor hem ristselen. Langzaam pak ik een pijl uit mijn koker en zet het op mijn boog en trek de pijl naar achteren ik richt en... Hij ontspant zich en stopt de pijl terug in zijn koker. Het was alleen een roofvogel weliswaar een grote maar ik was niet bang voor hem. Opeens zie hik iets achter me opduiken en voel ik iets hard op mijn hoofd. 'Kiëta sukkel wat doe je nou het is maar een jager' hoor ik iemand zeggen ' hij richte wel op mijn vogel'. Toen werd alles zwart voor mijn ogen
25 feb 2012, 16:14
,Respect

@birdygroot
Nancy Pillow
Het plaatselijke bos

Mijn adem stokt in mijn keel als ik de laatste woorden van de man tot me door laat dringen. Ik kijk de man woedend aan en schop hem om, iets wat totaal zinloos is, aangezien de man al dood is.
Verslagen kijk ik rond. Spring springt uit de bosjes en kijk onrustig om zich heen. Waar is mijn baasje heen? lijken haar ogen te zeggen. Ik zucht, 'ik weet het niet Spring...' antwoord ik. De hond houd haar kopje schuin en kijkt me vragend aan, met gespitste oortjes. 'Je bent een schat' zeg ik en ik aai Spring over haar kopje. Spring geniet en ze likt mijn hand, ik grijns naar Spring, 'kom, we gaan Dewi zoeken!' Als Spring de naam van haar baasje noem gaat haar staartje kwispelen, 'jij ook Mino!' zeg ik dan tegen Mino, die aan het rond snuffelen is en net zijn pootje op wil tillen. Hij kijkt om en verliest zijn evenwicht en valt om. Ik lach als ik Mino zie spartelen, maar een paar seconde later staat hij alweer op zijn pootjes. 'Zoek Dewi!' zeg ik tegen Spring en tegen Mino. Spring reageerd eerst door te kwispelen en daarna gaat ze al snuffelend naar het struikgewas. Ook Mino gaat op zoek naar Dewi en al snel rennen we door het bos, op zoek naar mijn nieuwe vriendin.
25 feb 2012, 16:25
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer,
weer voor de zo veelste keer kijk ik recht in die ijskoude ogen, ik blijf hem recht aan kijken tot hij zijn ogen neer slaat.
ik merk dat zijn hand lanzaam naar het gevest van zijn zwaard gaat, ik houd hem strak in de gaten.
laat hem maar komen als hij wil vechten, deze keer win ik, dan trekt hij, wat voor andere misschien onverwacht was, zijn zwaard.
snel trek ik die van mij ook, ik ga echt niet ongewapent tegen over hem staan, hij valt aan en ik pareer zijn slag.
ik laat hem met de plate kant van mijn zwaard struikelen, maar hij blijft over eind, we zijn nu van plaats gewisselt merk ik.
hij kijkt recht in de zon.
daar mee heb ik mijn voordeel, ik doe een uitval en raak hem in zijn schouder, dit keer is het niet eerst kijken hoe de een reageerd dit is gewoon meteen kei hard vechten!
ik sta te wachten tot hij me weer aanvalt, maar eerst maakt hij een schijn beweging wara ik op reageer, ik word geraakt in mijn been.
'jammer dan' fluister ik boos, ik wil net weer aan vallen als ik zie dat hij een knikje geeft naar iemand die blijkbaar achter me staat.
ik draai me half om en ik krijg een klap op mijn achter hoofd.
ik zak door mijn knieen heen en val bewusteloos ter aarde
25 feb 2012, 16:49
,Respect

Miguel
Mark Twin

Toen ik wakker werd had ik barstende koppijn. Ik probeerde me hoofd te draaien maar toen ik dat deed werd de hoofdpijn alleen nog maar erger ik bedacht me dat het beter was als ik nu gewoon ging uitrusten en ik sluit langzaam mijn ogen. Als ik ze weer opendoe zie ik een gezicht voor me maar mijn gezichtvermogen is heel slecht door die klap dus ik kan niet zien wie het is. ‘nu niet bewegen’ hoor ik. Ik beweeg niet en opeens voel ik handen die wat weghalen van mijn achterhoofd. Het dringt nu pas tot me door dat er een groot verband op mijn achterhoofd zat. ‘Dit wordt even koud’ en ik voel dat er koud water op mijn hoofd wordt gegooid. Als zij/hij weer weg is probeer ik nog een keer mijn hoofd te draaien en deze keer zie ik nog een meisje liggen op een bed bewusteloos.
25 feb 2012, 19:30
,Respect

Jesse
Kiëta
Schimmen bos

"Verdomme! Hoe kunnen we nou 2 gewonden in één dag hebben! Zo is ons kamp niet bepaalt meer geheim!" roept Kiëta boos in de kamer waar de 2 gewonden liggen. "Waarom heb je haar eigenlijk aangevallen!" vraagt Kiëta aan de gene de Dewi had aangevallen. "Sorry ik had me vergist! Ik had iemand anders moeten aanvallen!" antwoord de man. "Rot op uit deze kamer! Je mag blij zijn dat jij niks weet van genezing en al die shit!" schreeuwt Kiëta. Eerst bekijkt Kiëta Dewi. Bijzonder onvriendelijk besluit hij het volgende: "je blijft hier nog 5 uur, je gaat niet uit je bed en waag te zeuren!" "En als ik nou eerder weg wilt?" stelt Dewi voor. "Dan blijf je waar je bent en denkt goed na voordat de tijd voorbij is en je weg mag gaan," antwoord Kiëta. Dewi laat het bij een opgetrokken wenkbrauw. Dan went hij zich tot de andere patiënt. "En als jij ooit nog mijn vogel wilt neer schieten heb je problemen!" schreeuwt hij woedend. Dan besluit hij dat hij het hier even bij laat.
25 feb 2012, 19:55
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
ik word wakker een of andere kamer, ik hoor twee mensen ruzie maken, met een schok besef ik dat de ene de man was die me aan viel.
ik wil gaan zitten, maar iemand duwt me naar beneden, 'blijven liggen jij' zegt hij onvriendelijk, hij onderzoekt mijn been en na een minuut zegt hij weer onvriendelijk: 'je blijft hier nog vijf uur, je gaat niet uit je bed, en waag het te zeuren' 'en als ik nou eens eerder weg wil' vraag ik eigenwijs.
'dan blijf je waar je bent en denkt goed na voordat de tijd voor bij is en je weg mag' zegt hij, man wat een egoïst, en ik snap hem al niet goed.
hij onder zoek die jongen nog even en loopt daarna weg, ik blijf na denken, zelfs al krijg ik er hoofd pijn van.
na een uur of drie komt dat vage mensje weer, maar ook komt er een roofvogel binnen gevlogen, die vogel gaat bij mij zitten en kijkt me met intelligente ogen aan.
Ik til voorzichtig mijn hand op en aai het dier over zijn kopje, even laat hij een schril geluid horen, en dan vliegt hij naar de jongen die een meter verder op in een bed ligt.
Die wil hem ook aaien maar dat word hem fataal, de vogel bijt hard in zijn hand, ik kijk met grote ogen naar de vogel, en de man die net binnen kwam lopen lacht vals.
 
@birdygroot
Nancy Pillow
Het plaatselijke bos


Ik hijg en ga even stil staan om het zweet van mijn voorhoofd te wissen. Ik kijk naar mijn hand, die blauw kleurt. "Shit!" mompel ik. Ik was helemaal vergeten dat elven een soort blauwe kleurstof zweten.
"Al die tijd onder de mensen hebben mijn weet over de elven verminderd..." zeg ik zachtjes. "En ik ben zelf een elf!" fluister ik dan voorzichtig voor me uit.
De honden kijken me nieuwsgierig aan en ik veeg snel mijn hand af aan mijn broek. Ik besef dat de tijd dringt en ik spoor de honden aan verder te gaan met zoeken. Meteen beginnen ze als een gek te snuffelen en rondjes te lopen. Ik zucht verloren. Ik herken de manier van snuffelen van Mino, het is duidelijk een zoekende, alleen naar de geur zelf. Niet naar het spoor maar naar de geur, dat betekend dat hij de geur kwijt is. Spring lijkt met het zelfde probleem te kampen en ik zucht.
"Kom jongens... We zullen maar naar Gjalt gaan, misschien weet hij een oplossing..." zeg ik tegen de honden. Mino kwispelt als hij de naam van Gjalt hoort maar Spring geeft geen teken van herkennig, want trouwens ook niet te verwachten is.
We lopen gedried door het bos, naar de werkplaats van Gjalt.

"Ik ben er weer!" roep ik door de werkplaats heen. Gjalt kijkt om en snel trekt hij een doek van een uitvinding en gooit hem op zijn werkbank. Er klintk een hoop gekletter omdat de uitvinding waar hij het doek van trok niet zo stabiel was en in elkaar zakt. Nonchelant loopt hij naar me toe en zegt: "hoi! Daar ben je weer! Lekker gewande..." en hij stopt als hij Spring op zich af ziet stormen. "Wie is dat?" vraagt hij. "Dat is Spring, de hond van Dewi." antwoord ik. "Oh, dat is een nieuwe vriendin" zeg ik snel als ik zijn gezicht zie. Gjalt knikt, "oke, maar waar is die vriendin dan?" zegt hij dan.
Ik krijg een brok in mijn keel en staar de andere kant op, terwijl ik even niet weet wat ik moet zeggen. "Die is tijdelijk... kwijd..." zeg ik dan. Gjalt trekt een wenkbrauw op, "je hebt toch niet met haar gevochten he!?" vraagt hij en zijn blik glijd over mijn lijf, van mijn wond op mijn arm tot mijn wond op mijn been. Hij slaat zijn armen over elkaar en kijkt me kwaad aan.
Ik kijk nijdig terug. "We werden aangevallen als je het zo graag wil weten!" zeg ik met een gezicht dat is vertrokken van woede. "Juist ja, aangevallen he?!" zegt Gjalt met een bedenkelijk blik in zijn ogen.
Net als ik een boze antwoord wil geven heeft Gjalt zich omgedraaid en geeft hij een hoge, meisjesachtige gil. "Wat doet die verdraaide hond!" roept hij, een stuk hoger dan normaal. Ik kijk ook en zie Spring bij de in elkaar gevallen uitvinding zitten. Ze knaagt aan één van de ongetwijfeld "onvervangbare onderdelen" zoals Gjalt het altijd zegt.
Gjalt rent naar de hond toe en veegt die ruw opzij. Het beesje jankt een beetje en rent dan met haar staart tussen haar benen naar mij en kijkt Gjalt angstig aan.
"Kijk nou wat je doet! Je maakt haar bang!" zeg ik. "Dat maakt me niet uit! Mijn mooie uitvinding... Naar de maan!" zegt hij op verdrietige toon. "Gaat toch wel zak! Je denkt alleen maar aan de stomme uitvindingen van je!" krijs ik en ik stamp witheet van woede de werkplaats uit.
25 feb 2012, 20:35
,Respect

Yvanka
jaja mijn eerste stukje
ikd oe even adt de vijand komt ofzoooow en dat de boeren worden gehaald want anders kan ik niet ook komen end an voel ik me zoo enzaam

Mari
Mijn pleegvader, Jo zoals ik hem altijd noem pakt snel zijn tas in, en snelt het huis uit, met de soldaat mee die hem op kwam halen.
Hij geeft me aleen nog een aai over mijn bol en loopt dat gehaast ons kleine huisje uit. Ik kan toch niet gewoon hier blijven?
"Mam, ik ben even weg. Ik kom wel weer een keer thuis"
ze is eigenlijk niet mijn moeder maar zo noem ik haar omdat ze als een moeder voor mij is.
Ik pak een scherp mes en steek hem in mij nschede. Dan ren ik de deur uit. Ik zie mijn vader niet meer, en de soldaat is nergens meer te bekennen. Ik zucht, en loop de kant op waar ik denk dat ze heen gegaan zijn. Ik heb toch een goed richtingsgevoel dus het moet wel werken.
Volgens mij loop ik wel goed want er zijn veel voetafdrukken op het pad, en niet van lang geleden. Verderop zie ik ook een grote stoet mannen sjouwen. daar meot mijn vader dus bij zitten!
Ik loop wat langzamer het is niet goed als zij denken dat ik een spion ben die hun volg. Ik probeer zo goed mogelijk in de gaten te houden of ze mij gezien hebben. We komen nu in de buurt van een bos, en zo te zien gaat de troep mannen daar recht doorheen. Ik sluip hun stilletjes achterna. Ze houden nu een pauze en de mensen worden geteld en namenworden omgeroepen.
Ik zit een beetje tegen een boom aan te dromen, en heb niet door hou er ineens 3 mannen naast me staan en die mijn mond bedekken met hun handen en elk van mijn arm vastpakt, en mij zo optild. Richting hun kamp. Ik kronkel allerlei manier rond in de lucht, maar ze laten niet los. Ik bijt in de hand van de man, en hij trekt hem weg.
"Papa! PAPAAAAAA" gil ik meteeen, en krijg als beloning een stomp in mijn buik.
Ugh, dat doet pijn jonge. ik haal kort en snel achter elkaar adem, en ineens, staan demannen muisstil, en wordt mijn mond en neus dichtgedrukt.
Ik zie hoe een meisje met twee honden langsgelopen komt.
Ik krijg geen lucht, enbegin te kokhalzen en te gorgelen. Hoort ze iets? Ik hoop het. Kan zij mij niet gewoon weghalen hier?
ik kijk naar de honden, en eentje kijkt met zijn inteligente ogen terug, kijkt naar zijn baasje, en dan weer naar mij. De bewakers sluipen stilletjes weg, en lopen een heel stuk, met mij nog in de lucht gehezen. Dan komen we uit op een grote open plek. overal staan tenden met mensen uit ons land, die zich verzamelen voor een gevecht. Ik trap wild met mijn voeten in het rond, maarja. wat helpt dat nou weer? Ik voel me vet machteloos. En een van die jongens die mij ontvoeren is van dezelfde leeftijd als ik. Hij heeft blond haar, blauwe ogen, en zijn gezichht zit onder het vuil.
Ik word een tent in gedragen, en zie hoe er een man met een enorme spuit op me af komt gelopen. Nou nee, dat dacht ik dus even neit. ik begin te gillen, voor zover dat mogelijk is in mijn situatie. en wild rond te spartelen. Ik krijg een trap tegen mijn schenen en ik glij onderuit. Tegelijkertijd word de spuit in mijn arm gedrukt en zie ik niets meer.
25 feb 2012, 21:33
,Respect

Miguel
Mark Twin

Ik word wakker en ik zie dat mijn hand in het verband zit. Die rot vogel die mij heeft gebeten heeft een flinke wond aan mijn hand gebracht. Ik zie nog net dat het meisje de tent uit glipt. Ik wil haar achter aan lopen maar als ik mijn hoofd optil schiet er weer een pijnscheut door mijn hoofd. Opeens komt die man met die vogel weer binnen. Ik kijk hem aan en ben benieuwd wat hij van me wil. ‘Meekomen nu’ zegt hij heel bot ik kijk hem aan en blijf gewoon liggen. ‘Moet ik mijn vogel weer op je afsturen’ zegt hij met een glimlach. Ik probeer op te staan maar het lukt echt niet. ‘Je komt nu meteen mee anders…
26 feb 2012, 12:30
,Respect


Romy-Aimee
Dewi Summer.
als die vent weer weg is ga ik recht op zitten,weg hier denk ik, terug naar pap en mam, en natuurlijk Spring, en misschien kan ik Nancy nog vinden.
ik sta op, een beetje wankel in het begin, ik loop de kamer uit en ga snel achter een kast staan als die vent weer langs komt, 'meekomen nu!' hoor ik hem tegen de jongen zeggen, 'moet ik mijn vogel weer op je afstuuren' hoor ik.
'je komt nu mee anders zwaait er wat begrepen!' roept hij nu boos naar zijn stem te horen, na een minuut komt de jongen en die vent weer aangelopen.
als ze me voor bij komen hoor ik die vent weer wat zeggen, 'die meid is nu weg, we gaan haar zoeken' barst hij heeft me ontdekt, na ja dat was ook wel snel.
'en waarom moet ik dan mee' vraagt die jongen, 'ik ga niet het risico lopen dat jij ook weg loopt' zeg tdie vent, als ze me voor bij zijn ren ik dat huis uit.
ah man het is een heel kamp! snel ren ik weg en hoor achter mij geschreeuw, 'daar is ze!''oh nee dit gaat fout.
maar ik kan moeilijk terug lopen, dus ik ren door, moeilijk want mijn been doet pijn.
ik word bij mijn kraag gepakt en weer mee getrokken, 'ik zei dat jij bleef ligen waar je ligt, en dat je niet weg mocht' moperdt die vent tegen mij.
ik stribbel tegen dit wil ik niet, ik wil naar huis, er zijn nu twee dagen voor bij gegaan man!
ik ruk me los en ren weer weg, nu ben ik het meer dan zat.
26 feb 2012, 14:01
,Respect

Miguel
Mark Twin

Ik zie dat meisje wegrennen en ik denk nou die zal ook niet ver komen. En ik had gelijk binnen een halve minuut is ze gepakt en wordt ze teruggetrokken. Ik lach in me zelf die ontsnappingspoging van haar stelt ook weinig voor. Ik kijk gefacineerd toe terwijl ze zich weer losrukt en weer begint te rennen. Ik zie nu pas dat ze een hele groote wond heeft aan haar been ik denk die zal niet ver komen. Toen hoorde ik iemand roepen 'laat de waakhonden los'. Ik zie dat het meisje dat ook heeft gehoord want ze stopt meteen met rennen. De man die mij vasthoudt zegt 'kom nu meteen terug en er zal je niks overkomen'. Het meisje loopt langzaam terug. Ik probeer mijn handen wat los te maken en wordt beloont met een klap op mijn rug 'jij blijft waar je bent' wordt er in mijn oor gesist.

Het meisje en ik worden weer teruggebracht naar de tent en ik hoor die man zeggen 'zet nu twee bewakers voor de tent en als ze willen ontsnappen schiet je maar door hun hielen.

'En' vraag ik aan haar 'hoe ben je hier gekomen en hoe heet je?' Ze blijft eigenwijs zwijgen. 'MIjn naam is Mark Twin en mijn ouders zijn omgekomen bij een brand en mijn broer is vermoordt door soldaten, omdat hij een stroper was'. Ze blijft nog steeds zwijgen maar ik zie wel dat ze heeft geluisterd naar mijn verhaal. 'Zo ik heb mijn verhaal verteld vertel jij nu maar het jouwe' zeg ik.
26 feb 2012, 14:19
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer,
ik kijk die Mark aan, en ik sla mijn ogen weer neer, ik wil niets zeggen helemaal niets! 'zo ik heb mijn verhaal verteld, vertel jij nu maar het jouwe' begind hij weer.
weer kijk ik hem aan, ik schud mijn hoofd en kijk over mijn schouder naar de tent opening.
ontsnappen gaat echt niet meer lukken denk ik, en als of Mark gedachte kan lezen zegt hij, 'dat ontsnappen kun je wel vergeten dat lukt echt niet' ik kijk hen nijdig aan, 'dus, ik ben heus niet bang voor een pijl in mijn been hoor, ik heb voor hetere vuuren gestaan' zeg ik terug, mijn eerste woorden tegen hem lijken heb te laten schrikken.
misschien om dat mijn stem nog al laag is voor een vrouw, of de toon, mij hij schrikt.
26 feb 2012, 14:31
,Respect

Miguel
Mark Twin

Ik besluit dat ik maar niks meer zal vragen aan haar. In de avond komt er wwer zo'n mens aan. Deze keer is het een vrouw en ze brengt eten 'dankje' zeg ik en natuurlijk krijg ik geen reactie. 'Krijg ik mijn wapens nog terug' vraag ik. Weer geen reactie. Echt waar deze mensen lijken wel zombies. Als de vrouw weg is begin ik met eten. 'Moet jij ook' vraag ik. Ze geeft geen antwoordt maar loopt gewoon naar me toe en pakt mijn bord en loopt naar de andere kant van de tent. 'Wat ben je nou weer aan het doen' vraag ik. Ik wil het bord weer pakken, maar als ik bij haar ben geeft ze mij een trap in mijn maag. Ik val neer en blijf daar liggen
26 feb 2012, 14:47
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
hij bied eten aan en ik zeg weer niets, dat lijkt me beter, ik ga hem echt niet alles vertellen!
oke ik heb best wel honger, dus ik sta op en loop naar hem toe, een beetje onhandig pak ik zijn bord af en loop weer naar mijn plaats.
'wat ben je nou weet aan het doen?' vraagt hij verbaast en hij staat op, snel geef ik hem een stomp in zijn maag en hij blijft liggen.
hij is niet bewusteloos, denk ik, daar sloeg ik te zacht voor, ik kijk met een op getrokken wenkbrauw naar hem, 'ben je moe?' vraag ik kort af.
hij schiet over eind en kijkt om zich heen, 'ik vroeg wat' zeg ik weer, het lijkt me beter dat als ik al antwoord dat ik dan kort af antwoord.
'wat zei je dan? ik hoor de je even niet' zegt hij, 'of je moe bent' zeg ik weer, hij schud zijn hoofd, 'nee ik ben niet moe dacht je dat dan?' 'ik was sarcastisch' zeg ik weer.
26 feb 2012, 14:54
,Respect

Miguel
Mark Twin

Mijn maag doet nu ook pijn ik weet nu niet wat meer pijn doet mijn maag of mijn hoofd. Ik ga maar slapen en hoop dat morgen mijn hoofdpijn over is. Ik doe mijn ogen dicht maar ik kan maar niet in slaap vallen. Ik kijk naar het meisje en zie dat zij wel al slaapt. Ik denk aan die schop in mijn maag en er vormt een goed plan in mijn hoofd. Ik loop naar de uitgang van de tent en tik een van de bewakers op zijn schouders. HIj schrikt en trekt meteen een mes en wil bijna me neersteken.'Stop stop' roep ik 'ik kan niet slapen en ik wil alleen maar wat water' Een van ze kijkt me aan en loopt weg. Even later komt hij weer terug met een glas water. Ik bedank hem en loop weer terug naar binnen. Ik loop naar de plaats waar het meisje slaapt en gooi het water over haar heen.'Dat zal je leren mij te trappen'. Zeg ik
26 feb 2012, 15:10
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
ik lig net lekker te slapen krijg ik iets ijskouds over me heen, ik schiet over eind en zie een vage gestalte staan, 'dat zal je leren mij te trappen' hoor ik iemand sissen.
waarschijnlijk is het mark, wie anders bedenk ik me snel, ik sta op en loop naar de bewakers, ik tik er een op zijn schouder en moet bukken om dat hij met een zwaard naar me zwaait.
het zwaard knalt tegen de tentstok aan en hij zakt in elkaar, ik krijg net de zwaarste tent stok op mijn rug.
ik probeer en onder uit te komen maar het lukt niet, lekker dan denk ik.
wil ik om een handoek vragen om mijn haar te drogen krijg ik een zwaard naar me toe gezwaait en een tent boven op mij!
26 feb 2012, 15:16
,Respect

Jesse
Kiëta
Schimmen bos

En daar komt Kiëta weer vloekend aangelopen. "Ik heb ook rust nodig mensen!" De mensen besluiten niks te zeggen en weer toe te kijken. Hij stopt voor de in elkaar gezakte tent en haalt Dewi er met één ruk onder uit. Dewi houdt er een grote wond op haar rug van over. "En die andere?" "Zit er onder," zegt Dewi even chagrijnig terug. En zo lopen even later Dewi en Mark samen met Kiëta richting zijn eigen huis. "Ik hoop dat jullie thuis ook vaak op de bank slapen! Want meer heb ik niet!" Dewi mompelt wat. Thuis aangekomen pakt Kiëta twee dekens en tovert een tweede bank - of iets in die richting- uit de kelder. "Slapen!" schreeuwt hij. Dan springt hij zelf in bed en blijft daar woedend kijken naar de twee gasten die zich zelf instoppen.

En zo gaat het bijna een uur door. Kiëta die toe kijkt, naar de gasten die maar wakker naar de muren kijken. "Ik neem aan dat de ouders van jullie niet blij zijn als je over een paar uur terug keert?" vraagt een donkere stem uit het niets. De gasten kijken geschrokken op als Kiëta iets zegt. "Nee, zeker niet!" besluit Dewi meteen. Mark blijft stil. "En jij jagertje?" "Ik heb geen ouders meer," zegt Mark rustig maar toch dreigent. En plotseling wordt die haat aan die jager die zijn vogel wou neer schieten, vervangen door medelijden en respect.
26 feb 2012, 15:57
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
ik word ruw onder de tent vandaan getrokken en krijg nog een wond op mijn rug, 'en die andere?' vraagt die vent, 'zit er onder' zeg ik chagrijnig terug.
als mark onder de tent vandaan komt lopen we met die man -die blijkbaar Kiëta heet- mee, 'ik hoop dat jullie thuis ook vaak op de bank slapen! want meer heb ik niet!' schreeuwt hij naar ons.
'zo vaak' mompel ik moe, even later lig ik op een bank en staat naar het plafond, 'slapen!' schreeuwt Kiëta, de toon klinkt boos.
een uur lang lig ik na te denken en naar het plafond te staren, 'ik neem aan dat de ouders van jullie niet blij zijn als je over een paar uur terug keert?' vraagt de donkere stem van Kiëta, ik kijk geschrokken op.
even snap ik niet wat hij bedoelt maar dan snap ik het weer, 'nee zeker niet!'' zeg ik.
mark zegt niet en kijkt een beetje verdrietig voor zich uit, 'en jij jagertje?' vraagt hij spottent, 'ik heb geen ouders meer' zegt makr dan dreigent.
de houding van Kiëta verandert dierect tegen over mark, van haat naar medelij en respect.
ik knik, het is bijna niet te zien, ik draai me om en doe mijn ogen dicht, ik zie wel wat er morgen komt, ik heb er geen zin in om er over te piekereb.
al snel val ik in slaap.
26 feb 2012, 16:08
,Respect

Miguel
Mark Twin

'Ik heb geen ouders meer' zeg ik dreigend. Nu lijkt de blik van die man niet meer zo boos en hatelijk maar eerder vol met medelijden en respect. Ik blijf nog even naar hem kijken en daarna kijk ik naar het meisje en daarna probeer ik te slapen. Ik wordt wakker geschudt door de man die blijkbaar Kiëta heet. 'Kom je eten' vraagt Kiëta niet onvriendelijk. Ik zie dat het meisje al wakker is en kijk haar aan. Ze kijkt snel weg. 'Ja ik kom eraan' zeg ik. Als Kiëta weg is komt het meisje naar me toe. 'Je wou weten hoe ik heette ik heet Dewi Summer' zegt ze
26 feb 2012, 17:11
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
we worden wakker gemaakt door Kiëta, ik sta slaperig op, niet dat ik slecht heb geslapen , juist heel goed, beter dan een paar dagen terug ahtans.
Mark kijkt naar en ik kijk snel weg, ik heb me enorm stom gedragen tegen over hem, als Kiëta weg is loop ik naar hem toe.
'je wou weten hoe ik heete ik heet Dewi Summer' zeg ik enorm onhandig, hij glimlacht vriendelijk, daar komt Kiëta al weer aan.
'komen jullie nou!?' vraagt hij geergerd, maar niet onvriendelijk, sinds zijn gedrag regen over Mark is verandert is hij iets vriendelijker.
iets maar, maar het is voor mij genoeg, hij klikt te minste niet zo boos.
ik kijk als we achter Kiëta aan lopen op zij naar Mark, 'heb jij nou een blauwe lok haar?' vraag ik verbaast.
de enige die ik ooit tegen ben gekomen met blauw haar was Nanc
 
Miguel
Mark Twin

'Eh ja ik heb een blauw lok haar' zeg ik een beetje verlegen. Niemand schenkt ooit aandacht aan mijn haar. 'Ik heb altijd een blauwe lok haar gehad als ik het afgeknipt had dan groeide het gewoon weer aan'. We liepen naar een grote tent in het midden van het kamp. 'Wat gaan we doen daar' vroeg Dewi. Kiëta lachte even en zei 'nou we gaan gewoon naar de eettent'. We liepen de tent in en opeens kwam er een vlaag van warmte op mij af en ik zag allemaal mannen en vrouwen eten. We liepen naar het midden van de tent en we pakten een bord en liepen naar en tafel en gingen eten.
26 feb 2012, 17:35
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
ik luisterde aandachtig naar Mark, ik knikte en we liepen een tent binnen, Mark had aan Kiëta gevraagt wat we gingen doen, 'nou we gaan gewoon naar de eettent' zegt Kiëta.
ik knik we pakken alle bij een bord en gaan zitten, als ik mijn eten op heb blijf ik wachten tot Mark ook klaar is, die is binnen een minuut klaar.
en we wachten tot Kiëta naar ons toe komt, weg lopen heeft geen zin beseffen we bijde, Mark leunt op zijn elleboog en zegt 'Dewi ik heb nu mijn verhaal vertelt, jij mag ook wel wat over je zelf vertellen hoor' ik knik weer.
hoe vaak heb ik dat nou wel niet gedaan vandaag, 'eh.. wat valt er over mij te vertellen' zeg ik aarzelend, ik ben er niet zo op om over me zelf te praten.
'weet ik veel, wwar je woont of zo' ik gebaar dat ik het begrijp en begin te vertellen, 'ik woon flak bij de hoofdstad, samen met mijn ouders Anita Summer en Jack Summer...' Mark onder breekt mij.
'zeg jij gewoon Jack tegen je vader en gewoon Anita tegen je moeder?' vraagt hij, ik schud van nee, ''nee hoor, ik zeg gewoon pap of mam' en ik ga weer verder, 'ik heb geen broers of zussen, maar wel mijn hond Spring' ik krijg een brok in mijn keel als ik het over Spring heb.
ik kijk naar de tafel en zeg niets meer.
26 feb 2012, 17:44
,Respect

Yvanka
Mariella
Ik wordt na een moeilijke nacht naar een eetxpazaal gebracht en ik krijg een beetje eten. Ik heb het al snel op maar van de soldaat die bij me xit mag ik niets meer.
Ineena sta ik,op en loop naar twee andere wat,jongere mebasen. De soldaat die svhrok van mijn plotselinge beweging strompeld moe achter me aan .
Ik kijk niet od de twee mensen het goed vinden of ik hier zit, maar ik plof gewoon neer.
"hoi ik ben mariella, wie zijn jullie?"
Ugh dat meisje en die jongen met dat blauwe haar zijn mijn enuge hoop, hopelijk blijven ze me nier alleen xo raar aankijken
26 feb 2012, 19:08
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
er komt een meisje naar ons toe, het blonde haar wappert een beetje achter haar aan, 'hoi ik ben mariella, wie zijn jullie?' ik glimlach vriendelijk en begin te praten voor dat Mark dat kan doen.
hij komt nog al lomp over soms, 'hoi! ik ben Dewi Summer, en dit hier is Mark Twin' zeg ik terwel ik een knip oog geef aan Mark.
hij kijkt een beetje verast naar mij, ik haal mijn schouders op, ik weet heus wel wat hem dwars zit, ik was tegen hem in het begin af standelijk en tegen mariella niet.
komt ook om dat mariella een vrouw is, mannen kun je niet zo snel vertrouwen, vind ik dan.
mariella glimlacht ook en gaat zitten.
26 feb 2012, 19:20
,Respect

Miguel
Mark Twin

Ik was een beetje verbaast dat Dewi zomaar zei hoe ze heette. Ik kreeg er eerst een trap in mijn buik voordat ze haar naam aan me zei. Opeens komt er een soldaat aan lopen die Mariella wil meenemen. 'Laat haar maar even' zegt Kiëta opeens. Dewi en ik kijken elkaar allebei verbaast aan. Ik vroeg me af wat er Kiëta aan de hand is normaal is hij altijd een beetje boos maar nu lijkt hij zelfs een beetje rood en verlegen.
26 feb 2012, 19:29
,Respect


Kieta
Schimmen bos

`Fantastisch! Nog meer kinderen!` roept Kieta terwijl hij terug komt naar de tafel waar ze zitten. `En aan wie hebben we jouw fantastische bezoek te danken!?` vraagt hij. `Aan de soldaat die achter mij staat mijn heer` antwoord de nieuweling. `Soldaat?` vragen Dewi en Mark. `Ik dacht dat dit ene huurmoordenaren kamp was!` maakt Dewi de zin af. `Elk huurmoordenaren stam heeft 1 soldaat die in het dichtstbijzijnde kasteel leeft om zo de belangrijke informatie uit het kasteel te kunnen vertellen,` antwoord Kieta. Dan went hij zich tot de uitgeputte soldaat achter de nieuweling. Alleen zijn ogen zeggen al wat er gaat gebeuren, maar de soldaat is hem voor, hij rent gauw de drukke menigte in de eetzaal in. `Vuile...` hij kijkt weer naar de nieuweling. `Hier komt het vaste verhaal weer: hoi! Ik ben Kieta! Ik ben een huurmoordenaar! Je bent hier waarschijnlijk om vermoord te worden of gevangen genomen te worden tot dat je alles hier bent vergeten! En wat mag jouw naam dan wel niet zijn, en waarom in wat-dan-ook-z`n-naam mag jou hier naar toe brengen?`

Hmm ik ga kwart taart eten +P op deze tijd van de dag XD
26 feb 2012, 19:59
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
'fantastisch! nog meer kinderen!' schreeuwt Kiëta, `En aan wie hebben we jouw fantastische bezoek te danken!?` vraagt ie.
ik rol met mijn ogen, veel goede manieren heeft die man niet! ten zij hij goed zijn best doet, ik grijns wat in me zelf.
Mark stoot me met zijn elleboog in mijn maag, ik kijk hem aan 'wat?' vraag ik fluisterend, 'grijns niet zo dom' sisst hij spottent.
ik geef heb een duw, hij valt bijna van de bank af, 'lomperik' zeg ik lachend, hij kijkt me verward aan en lacht daarna weer gewoon mee.
Kiëta herhaalt zijn vraag, 'áan de soldaat die achter mij staat mijn heer' antwoord mariella.
Mark en ik kijken elkaar even een seconden aan en vragen in koor 'een soldaat?' 'ik dacht dat dit een huurmoordenaar's kamp was' zeg ik de zin afmakend.
`Elk huurmoordenaren stam heeft 1 soldaat die in het dichtstbijzijnde kasteel leeft om zo de belangrijke informatie uit het kasteel te kunnen vertellen,` zegt Kiëta ik en Mark knikken braaf.
maar hij went zich tot die ene soldaat, ze maken even ruzie en dan went Kiëta zich weer tot ons, en zegt, `Hier komt het vaste verhaal weer: hoi! Ik ben Kieta! Ik ben een huurmoordenaar! Je bent hier waarschijnlijk om vermoord te worden of gevangen genomen te worden tot dat je alles hier bent vergeten! En wat mag jouw naam dan wel niet zijn, en waarom in wat-dan-ook-z`n-naam mag jou hier naar toe brengen?`
eh hallo zo ga je toch niet met een nieuw iemand om! denk ik, maar zo gedroeg hij zich ook in het begin tegen ons bedacht ik me.
mariella kijkt angstig naar Kiëta en kijkt daarna om hulp zoekend naar mij en Mark, ik geef een geruststellend knikje.
26 feb 2012, 20:13
,Respect

Miguel
Mark Twin

Het nieuwe meisje kijk angstig naar mij en Dewi. Ik zie uit mijn ooghoeken dat Dewi haar een bemoedigend knikje geeft. Het meisje doet haar mond open en dan meteen weer dicht ze is zo bang dat ze geen woord uit haar mond krijgt. 'Laat haar toch met rust' zegt Dewi. Ik ben verbaast dat Kiëta er niks van zegt.
26 feb 2012, 20:43
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
ik kom snel voor mariella op, 'laat haar toch met rust' zeg ik, Mark en ik zijn zo verbaast als ik weet niet wat als Kiëta niets terug zegt.
mariella kijkt me dankbaar aan en haalt opgelugt adem,
26 feb 2012, 20:51
,Respect

Yvanka
Mariella
Ik kijk hun aan, enik voel de spanning wegzakken. Ja lekker ontspannen tot we alledrie worden opgepakt en mee worden gesleept door een paar mannen.
We komen in een kamer, het is helemaal wit, zo te zien, want het is nogal donker. ER is een groott gordijn, en er zit een putje in de vloer. Wat moet deze kamer met een putje?
We worden neergezet op stoelen, en vastgebonden eraan vast. Een iemand ikke, dus, Wordt met stoel en al naar een tafel geschoven, die er nu ineens is. Er komt een lamp uit het plafond, en ze begin met een kruisverhoor.
Wie ben je? waarom ben je hier? hoe kom je hier? Wie is je opdrachtgever?
Bij die laatste aarzelde ik, want ik snapte hem niet helemaal. Ik krijg een klap in mijn gezicht, en ik geef een keiharde gil. harder dan de pats van de klap. Ik voel warm bloed mijn keel in stromen en ik begin te snikken.
Ik word weggeschoven en Dewi is aan de beurt.
Dezelfde vragen worden aan haar gesteld ,maar zij kijkt bij de laatste vraag met inteligente ogen naar de man, en zegt niemand.
Ook zij krijgt een klap maar zij gilt het niet uit, maar spuugt alleen op de man.
Mark krijgt hetzelfde ritueel en hij verteld dat hij niemand kent en hier ineens was ofzo, geen idee, maar ook hij krijgt een klap."
"Breng ze allemaal naar de martelkamer, msischien maakt dat hun tongetjes wat losser"
Ik begin meteen te gillen, en woest te bewegen, maarja hoe kom je nou van een stoel af?
Ik kom in de martelkamer en van elk martelwerktuig staan er drie naast elkaar. Ik besef dat we tegelijk gemarteld zullen worden.
Ik ben niet bang voor de dood, hoop ik.
Ik ben banger voor mijn martelaar, want dat is John.
26 feb 2012, 21:01
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
we krijgen een kruisverhoor of zo, ik probeer die stomme rot touwen los te krijgen, ik zucht ik krijg ze niet los, Mark kijkt nieuwsgierig naar mij.
'klaar met kijken?' vraag ik een beetje geirriteerd, hij kijkt snel een andere kant op, ik knik mooi zo.
al snel ben ik aan de buurt want mariella gilt het uit, de man begint te vragen, 'Wie ben je? waarom ben je hier? hoe kom je hier? Wie is je opdrachtgever?'
ik begin met antwoorden, 'ik ben Dewi Summer, Waarom ik hier ben weet ik niet, hoe ik hier kom, dat zal ik even uitleggen, ik werd aan gevallen samen met een vriendin, ik werd tegen een boom aan geduwt en mijn keel werd dicht gekenpen zo dat ik geen adem kon halen, ik raakte bewusteloos en toen ik wakker werd werd ik gedragen door iemand, blablabla ik rakte eerst in gevecht met heb en naar een half uur weer, en toen werd ik bewusteloos geslagen en kwam ik hier terecht, en wie mijn opdracht gever is, niemand!'
alles is naar waarheid gezegt, ook dat laatste, ik krijg een flinke klap in mijn gezicht en begin niet te huilen maar ik spuug naar die vent.
het is Kiëta niet gelukkig anders had ik nog even tegen hem gaan schreeuwen, ik word weer naar achter geschoven en nu is Mark aan de buurt, en het zelfde liedje volgt weer.
ook Mark word geslagen, welja dit pik ik niet hoor, mijn vrienden slaan, na ja vrienden zo voelt het dan.
nu probeer ik nog harder die touwen los te krijgen, als een gek ruk ik aan die touwen, "Breng ze allemaal naar de martelkame

[Alsodef]

, msischien maakt dat hun tongetjes wat losser" zegt die vent wel ja dit slaat werkelijk op alles!
als we daar dan zijn begind mariella nog harder te gillen, 'john?!' gilt ze.
Mark en ik kijken naar mariella, 'wat is hier in h...' hoor ik iemand zeggen, en jawel hoor het is Kiëta.
'he laat ze eens met rust! wie heeft gezegt dat dit moest!?' schreeuwt hij, ik haal mijn schouders op 'i dont know' zeg ik in een taal die ik nog nooit heb gesproken, ik verbaas me zelf.
ik weet zelfs wat ik zei, iew eng! Kiëta kijkt me vreemd aan en haalt ook zijn schouders op, 'maak ze los' zegt ie op dat strenge toontje.
26 feb 2012, 21:22
,Respect

Yvanka
Mariella
We worden losgemaakt, en naar een huis gebracht die helemaal roze is, dat is toch cool! Hoe dan ook, er zijnd aar vissen die met kanaries aan hun neus krabben en er staat een bank, waar we op moeten gaan zitten.
27 feb 2012, 13:37
,Respect

Jesse
Arín
Schimmen bos

Arín vliegt zoals altijd weer door het kamp. Zijn baasje zit met die gasten te praten en hij besluit maar een kijkje in het bos te doen. Van boom naar boom vliegt hij, terwijl hij de grond goed bekijkt. Plotesling ziet hij wat bewegen. Hij besluit boven de beweging te gaan vliegen, daar zouden ze hem nooit vinden. Maar hij wordt gerust gesteld wanneer hij ziet dat het een huurmoordenaar is, het is zelf de moordenaar die Dewi naar het kamp heeft gebracht kan hij zich nog herrinneren. Maar de bekende huurmoordenaar loopt richting het kasteel, niet naar het kamp. Arín heeft al lang niet meer gezien hoe Kiëta te werk gaat, dus besluit hij deze vriend maar te volgen. En zo gaat het een half uur door tot dat ze de rand van het bos bereiken. Arín vliegt ver voor hem vooruit om alles te bekijken, tot dat hij plotseling stopt, een reusachtig leger staat voor het bos. Arín draait meteen om om de moordenaar te waarschuwen maar hij is al te laat, de moordenaar staat recht voor het leger.

Arín maakte zich klaar voor een regen van pijlen, maar het kwam niet. Hij maakte zich klaar voor een verschrikkelijke schreeuw, maar dat kwam niet. Hij maakte zich klaar voor het geluid van zwaarden die uit schedes werden getrokken, maar het kwam niet. In plaats daarvan begroette de aanvoerder de moordenaar vriendelijk. Er volgte een heel gesprek, waar Arín niets van kon verstaan; maar 1 ding, wat de moordenaar uitschreeuwde over het leger: "Ik zal jullie leiden naar het kamp! In ruil daar voor zal ik genoeg geld krijgen om een eigen kasteel te beginnen, vernietigen en weer opbouwen!" Alle soldaten roepen instemmend JA! En ze beginnen te lopen, om het bos heen, weg van het kwaad. Arín bedenkt gauw een kaart van het bos in zijn hoofd. De soldaten zullen een groot stuk om het bos heen kunnen lopen, wat zo nog 1 maand kan duren, dan zullen ze een stukje door het bos moeten. Een perfecte plaats voor een hinderlaag, en met die gedachte vloog hij zo snel mogelijk terug naar Kiëta.
27 feb 2012, 15:18
,Respect

Gjalt
Gjalt Da Vinci
This is an Easy One.

'Nancy!!!' Roep ik naar boven. 'We gaan eten.' Kennelijk is ze nog steeds boos want ze schreeuwt terug: 'Ik eet niet mee!!! Ik ga Dewi zoeken!' Ik zucht. 'Het staat op tafel. Ik ben een paar dagen weg. Doe geen domme dingen alsjeblieft.' Daarna loop ik naar buiten en ga na de stadswacht met het verzoek het huis zwaar te bewaken. Ik heb er mijn invloed. De generaal is lang bevriend geweest met mijn vader. En hij is een goede drinkmaat van me. Nadat ik een escorte had meegekregen trok ik de stad uit. Op de wagen die we mee hadden lag mijn geheime uitvinding. Nou ja, een geheime uitvinding. Ik had er namelijk wel meer.
Maar achterop stond de Vliegmachine 3.0. Deze was speciaal voor het gevecht gebouwd. Eronder was een luik bevestigd. Daarin lag nog een geheime uitvinding. Metalen buizen met daarin het metaal Fosfor. Ik had het nog niet erg lang geleden ontdekt. Het ontbrande zodra het in aanraking met lucht kwam. Ik had het onder de machine bevestigd. Normaal vloog Nancy met mijn machine. Voor haar was dit ook ontworpen. Ze hield van vliegen. Ik vroeg me af hoe lang het zou duren voordat ze zou bijtrekken. Meestal niet lang. Een soldaat wekte mij uit mijn gedachten. 'Meester, we naderen het bos waar u overheen wou vliegen.' Ik knikte. Door het bos heen zou veel te lang duren. Maar ik kon er ook overheen. Achter de bossen lag het kamp van de Moord. Ik had de leider van het kamp vaak genoeg bevoorraad met wapens. Zij zouden mij het metaal kunnen leveren. Ik stapte in mijn vliegmachine. 'Prima, maak het maar los Sergeant.' Ze trokken de kabels weg en ik steeg op.

'Nu even niet Da Vinci! Ik zit met een beleg op mijn kamp.' zei Kiëta. 'Godverdomme, ik moet dat metaal hebben Kiëta.' Schreeuwde ik. Ik werd snel pissig als er niet naar mij geluisterd werd. 'Voor de Duivel, Gjalt. Hou je kop dicht!!!' Schreeuwde Kiëta voordat hij op zijn knieën viel en in snikken uitbarstte. Ik ging naast hem staan en legde mijn hand op zijn schouder. Hij praatte verder met een dichtgeknepen keel. 'We zijn verraden, en er zijn al vele doden gevallen Vinci... En ik weet niet wat ik doen moet.' Ik dacht na. Goed: 'Stap 1, wraak. Stap 2, Verdediging. Stap 3, terugkijken en bedenken wat je ook had kunnen doen.' Er kwam weer een lachje op het gezicht van Kiëta. 'Luister man. Ik heb nog wel wat mooie dingen voor je. Maar ik heb ook dat metaal nodig. Het is van levensbelang. Nou ja, voor mijn leven dan...' Zei ik met een glimlach. 'Kom op. Ik heb nog wat leuke dingen voor je...' Kiëta hield me tegen en zei: 'Ow nog één dingetje Da Vinci. Wat er hier is gebeurt blijft tussen ons...' Ik glimlach en knik. 'Tuurlijk.'
27 feb 2012, 19:08

Romy-Aimee
Dewi Summer.
Kiëta brengt ons naar een roze kamer, met vissen en kanaries, vaag.
daarna loopt hij weer weg en mariella kijkt naar de dieren, ik ga op de bank zitten en leg mijn hoofd in mijn handen.
ik haat die felle kleur roze, geef mij maar bos kleuren of zo, groen en bruin, veel beter, dan doen mijn ogen er te minste niet pijn van.
27 feb 2012, 19:32
,Respect

Jesse
"Luister jongens, we hebben een probleem... De vijand van ons nadert en wij kunnen jullie niet vrij laten tot dat we de aanval hebben afgeslagen," vertelt Kiëta. XD ik heb geen zin meer om te schrijven...
27 feb 2012, 20:30
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
aaaaaah wel verdraait, die kleur doet vererkte veel pijn aan mijn ogen! veel te fel! 'aaaaah' gil ik.
'waarom moet deze kamer nou zo'n felle kleur hebben' schreeuw ik, ik wrijf in mijn ogen en knipper even.
'wat zei je?' vraagt Mark, 'dat mijn ogen pijn doen!' begin ik weer, maar voor ik mijn zin af kan maken komt Kiëta binnen gestormt.
"Luister jongens, we hebben een probleem... De vijand van ons nadert en wij kunnen jullie niet vrij laten tot dat we de aanval hebben afgeslagen," begint hij.
'zegt ie nou..... WAT!' zeg ik, 'komt niets van in ik wil weer naar huis ik mis Spring' stribbel ik tegen.
'ik dacht dat je last van je ogen had' begint Mark, 'heb ik ook' zeg ik ter wel ik hem een vriendschapelijke duw geef.
weer iets te ruw, hij valt bijna van de bank af, 'ho niet vallen jij' zeg ik ter wel ik hem bij zijn arm pak zo dat ie niet valt.
'jullie gaan nergens heen, jullie blijven hier,' 'neeh ik wil weg en wanneer ik weg wil ga ik ook weg' stribbel ik tegen.
'je luistert zeg ik je' zegt Kiëta kort af, 'als je het over luisteren gaat hebben heb je de verkeerde' zeg ik ijzig.
hij trekt alleen zijn wenkbrauw op
27 feb 2012, 20:40
,Respect

Miguel
Mark Twin

We werden weggebracht uit die kamer en gingen naar het huis van Kiëta. ' Hier blijven en niet weggaan wat er ook gebeurt'. We knikken allemaal ja. Als hij weg is loopt Dewi snel naar boven. 'Wat ga je daar doen' roep ik haar na maar zoals altijd is ze eigenwijs en loopt ze gewoon door zonder iets te zeggen. Ik vraag het nog een keer maar ze geeft ook deze keer geen antwoord. Mariella en ik rennen ook de trap op en we zien nog net dat Dewi door een deur naar binnen gaat. Als we bij de deur zijn horen we een hond blaffen. Daarna horen we Dewi heel blij roepen 'Spring'
28 feb 2012, 15:27
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
ik loop een deur door en wat zie ik aar, Spring! 'Spring!' roep ik blij, 'oh Spring!' ik knuffel Spring.
haar staar tgaat blij heen en weer, en ze blaft, ik aai evne snel over haar hoofd je, ter wel ik me af vraag wat ze hier doet.
28 feb 2012, 15:34
,Respect

Jesse
Kieta
Schimmen bos

"Hond weg!" roept Kiëta meteen als hij aan komt lopen. Dewi trekt een wenkbrauw op. "Hond weg of ik schiet hem door z'n kop!" schreeuwt hij vervolgens. Kiëta fluit op z'n vingers en er komt een man aan. "Neem dit diertje mee en geef hem een hok met eten," zegt hij vervolgens. De bediende pakt de hond van Dewi op. "Wat doe je?!" vraagt Kiëta. "...Nou...meneer u vroeg of ik deze hond weg kon brengen.." antwoord de bediende bang. "Ik had het over die andere!" roept Kiëta. De bediende kijkt verbaast naar Dewi. "Die?" vraagt hij. "Ja die ja!" antwoord Kiëta. De bediende trekt Dewi aan haar arm mee naar een klein huisje. Kiëta kijkt naar dat lelijke honden-geval. "Geloof me hond, als je ook maar een keer iets doet laat ik m'n roofvogel jou op eten. De hond houd zijn hoofd alleen een beetje scheef.

Hij loopt naar binnen en begroet Mark, ze zijn intussen al redelijk bevriend geraakt, sinds Mark had vertelt dat zijn ouders ook dood zijn hebben ze vaak gewandelt door het bos en veel gepraat. "Waar ga je heen?" vraagt Mark. "Naar de kapper om te vragen wanneer zij jouw blauwe haar er kan af snijden," zegt Kiëta droog. Hij pakt weer zijn hele messen set en alles erbij. "Ik ga een bezoekje aan de verrader brengen, maar misschien daarna nog de kapper," besluit hij uiteindelijk te zeggen.
28 feb 2012, 16:23
,Respect

@birdygroot
Nancy Pillow
wat zich allemaal na Gjalt Da vinci's vertrek afspeelde


Zodra ik de deur hoor sluiten sluip ik geruisloos naar beneden. Ik gebaar naar Mino dat hij hetzelfde doet en Spring volgt gehoorzaam. Als we beneden staan fluister ik tegen de honden: “blijf!” Mino slaat met zijn staart, om te laten zien dat hij het heeft begrepen en ook Spring blijft gehoorzaam zitten.
Stilletjes sluip ik naar de keuken, zorgvuldig oplettend waar ik mijn voeten neerzet. Als ik bij een andere kamer kom kijk ik voorzichtig door het raam, waardoor ik uitzicht over de hele straat heb. Gjalt is duidelijk al de hoek om en met een meer lawaai dan zonet loop ik naar de honden toe. “We kunnen gaan jongens, Gjalt is al de hoek om, als we voorzichtig doen lopen we hem toch niet tegen het lijf!”
Maar voor de zekerheid neem ik dit mee, denk ik bij mezelf en ik pak mijn boog en hang die om mijn schouder, net als mijn pijlenkoker. “Dit neem ik niet mee voor als we Gjalt tegen komen hoor!” zeg ik tegen Mino. Ik heb het gevoel dat hij dwars door me heen kijkt en het voor hem niet uitmaakt of ik hardop iets zeg of in me hoofd. Als Mino me ongelovig aanstaart zeg ik: “oh kom op zeg! Je herinnert je de vorige keer toch nog wel dat ik weinig wapens bij had?!” Ik zucht, ik had eigenlijk een antwoord verwacht, best dom bedenk ik bij mezelf.
“Nou kom! We kunnen gaan!” zeg ik dan en ik doe de deur open. Ik kijk voor de zekerheid nog even rond, maar zie alleen een soldaat lopen. Opgelucht loop ik naar buiten, gevolgd door de honden.
“He! Jij daar!” roept de soldaat. Verbaasd draai ik me om en als in een reflects schud ik mijn boog van mijn schouder en leg er een pijl op. Ik haal de pees nog niet naar achter maar ik doe het meteen als de man een vinger verroert. “Stil blijven staan!” zeg ik met nadruk. De man kijkt me verbaasd aan en grijns dan. “Ik moest enkel op je letten van meneer Da Vinci…” zegt hij.
Dat had hij niet moeten zeggen. Mijn bloed begint te koken en met een kille blik kijk ik mijn babysitter aan. “Ik ben geen klein kind!” zeg ik en ik haal mijn pees een stukje verder naar achteren. De man ziet mijn wisseling van houding, van verbaasd naar woedend en besluit voorzichtig te zijn. “Meneer Da Vinci wou enkel dat je…” en verder kwam hij niet. Hij kwam erachter dat hij de echte reden niet precies weten. Eigenlijk waren zijn ordes, bewaak het huis. Hij weet niet of Nancy daarbij hoort.
Ik zie dat de man twijfelt en zegt twijfelend: “eigenlijk moest ik het huis bewaken…” Ik lach honend, “en daarom besluit je maar over mij de baas te gaan spelen?” zeg ik met een kille glimlach. “Ik dacht het niet!” en ik loop rustig naar achter, nog steeds met mijn boog naar de man gericht.
Zo loop ik de straat uit en eenmaal om de hoek van de straat begin ik te rennen. De honden volgen me en geruisloos rennen we door de straten heen. Expres zoek ik de schaduw op om doorheen te rennen, zodat niemand die zou merken dat ik er ben. Maar de kans op ontdekking is heel klein en de huizen staan best dicht op elkaar, zodat er veel schaduw is. En ook mijn zachte stoffen schoenen maken weinig lawaai terwijl we door de stoffige en tamelijk verlaten straten rennen.
Als we bij het bos aankomen stop ik even om uit te hijgen. “Goed, wat doen we nu?” vraag ik aan de honden. Beide reageren niet, Mino is gaan zitten naast me en kijkt me nieuwsgierig aan, terwijl Spring rustig ligt uit te hijgen, met haar tong uit haar bek. Maar heel lang de rust is Spring niet gegund. Plots springt ze op en haar staart begint enthousiast te kwispelen. Met haar snuit aan de grond snuffelt ze terwijl ze rondjes loopt. Op een duur begint ze in steeds grotere rondes te lopen en na een paar minuten uitgebreid snuffelwerk kijkt ze naar een weg, die naar het midden van het bos leid. Het is duidelijk dat ze daar iets heeft geroken en ik kan al raden wat.
“Ga maar!” zeg ik en Spring rent weg, alsof ze door een katapult werd gelanceerd. Snel ren ik achter haar aan net als Mino. Hij rent me al snel voorbij met zijn tong buiten zijn bek, ik glimlach. Dewi! Ik kom eraan! Denk ik.
28 feb 2012, 16:48
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
"Hond weg!" roept iemand, ik kijk verbaast op, maar trek een wenkbrauw op als ik zie dat Kiëta het is, "Hond weg of ik schiet hem door z'n kop!" roept die vent.
dacht het niet he, denk ik, ik ga bescherment voor Spring staan, Kiëta fluit en er verschijnt een man, "Neem dit diertje mee en geef hem een hok met eten," zegt Kiëta kort af.
weer trek ik een wenkbrauw op, komt niets van in Spring is niet gewend aan een hok, de bediende wil Spring al op pakken, en ik wil hem net weg duwen tot dat Kiëta weer begint te praten.
"Wat doe je?!" vraagt ie, "...Nou...meneer u vroeg of ik deze hond weg kon brengen.." zegt de man angstig, ik snuif verontwaardigt.
hij kijkt me even aan, en ik zie in zijn ogen niets meer dan minachting "Ik had het over die andere!" roept Kiëta, ik kijk hem woedend aan.
''die?'' vraagt de bediende op mij wijzend, mijn hand gaat al om hoog om hem een flinke klap tegen zijn gezicht te geven, ''ja die ja'' zegt Kiëta.
ik knijp mijn ogen samen, ik ben woedend, die vent noemt mij geen tweede keer hond, als er al voor hem een tweede keer zal zijn.
de man trekt me aan mijn arm mee, ik loop een stukje mee en sta dan stil, zo onverwachts dat de man die me mee trok een end voor uit vliegt recht de modder in.
28 feb 2012, 18:44
,Respect

Jesse
Kieta
Schimmen bos

`En vandaar de reden dat ik jou even een tijdje in een hok wou stoppen!` Woedend trok Kieta Dewi mee en gooide haar in een hok. `Welkom in de gevangenis! We laten je er pas uit wanneer je er achter komt dat het niet anders is zo!` grijnst Kieta. `En proberen er uit te komen lukt niet! HA! Kijk maar daar zie je een paar mensen die het hebben geprobeert. Dewi kijkt naar het plafond waar allemaal lijken, of skeletten aan de galg hangen. `Nog iets te zeggen!` Dewi knikt bang nee, normaal zou zij er wel wat van zeggen, maar deze keer, in de donkere gevangenis omringt door hangende lijken, was ze even alles kwijt. `Tot morgen!` lacht Kieta.
28 feb 2012, 20:01
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
gelukkig laat hij zijn sleutels vallen zonder dat hij het merkt en als hij de hoek om is pak ik die sleutels. ah men, die schanieren zijn vast geroest, nu krijg ik ze niet zonder veel lawaai open, snel duw ik die deuren open, beter in een keer veel lawaai als een paar keer lawaai.
ik ren die stome kamer uit, en doe de deur weer op slot, ik stop de sleutels in mijn zak en ren achter die Kiëta aan, ik zie hem weer en loop iets rustiger, hij loopt samen met Mark.
'he katte kop!' schreeuw ik naar Kiëta, hij draait zich als door een slang gebeten om, 'hoe kom jij daar in he...' begind hij, 'gaan we de hemel er bij betreken' zeg ik sarcastisch ter wel ik met de sleutels voor zijn ogen zwaai.
'die had je laten vallen' zeg ik daarna weer serieus, ik trek een wenkbrauw op als Kiëta niets terug zegt.
hij pakt me bij mijn ar men sleept me mee, dat hoopt ie te minste, ik blijf stil staan en trek hem terug.
'komt niets van in Kiëta, het word tijd dat iemand jou eens flink de waarheid vertelt!' zeg ik op kalme maar dreigende toon.
'je bent niets meer dan een arrogante zak, je bent irritant vervelend, en doet mensen pijn door ze te beledigen, en ik zal jou eens zeggen, als ik ooit merk dat jij mijn vrienden kwaad doet dan weet ik je te vinden want ik accepteer het niet dat iemandmijn vrienden kwaad doet, en ook niet als iemand mijn familie vermoord of zo iets' zeg ik nog steeds op die angstaanjagende kalme toon.
28 feb 2012, 21:04
,Respect

Gjalt
Gjalt Da Vinci
The Codex is simple, to simple.
Ik liep de mijnen in. Achter mij liep een dienaar van de Mijndwergen.
'Hoe was u van plan ons te betalen, mijnheer Da Vinci.' Had een dwerg mij gevraagd. Als antwoord had ik een zak goud op tafel gesmeten. Daarna had de dwerg gezegd dat dit wel voldeed en was hij mij voorgegaan de mijnen in. 'Ik ben u dankbaar dat u mij dit metaal kunt leveren, het is schaars tegenwoordig.' Zei ik hem. De Dwerg lachte. 'Een van de redenen dat de prijs zo hoog is. Mij hoor je niet klagen.' Ik grijnsde. De Dwerg leidde mij naar de delf plaats en gaf mij enorme brokken Tionium, Vraccasium en wat andere lichte metalen. Ik knikte hem dankbaar toe. 'U bewijst mij een grote dienst, mijnheer...' Ik vroeg zijn naam. 'Dwalin, heer. Dwalin de Mijndwerg.' Ik prentte de naam in mijn geheugen. 'Prettig kennis te maken Dwalin.' Daarna sjouwden we de metalen naar de karren en zette ik koers naar huis.
28 feb 2012, 21:38
,Respect

Jesse
Ik ben ziek dus bereid je voor op het langste verhaal ooit

Kiëta
Schimmen bos

Kiëta ademt diep in om de grootste beledigingen golf ooit te brengen naar die Dewi, maar hij wordt afgeleid door geritsel in een boom dicht bij het kamp. "HA! Je durft niet meer iets terug te zeggen hé!" lacht Dewi. Kiëta gebaart met zijn handen het kan-mij-niks-schelen-gebaar. Nu beweegt er ook iets in een ander bosje. "MANNEN! HIER KOMEN!" Alle huurmoordenaren die al hun wapens al bij hebben gaan in een kring staan, allemaal met de rug naar elkaar. Kiëta hoeft niet te vertellen wat er aan de hand is, ze zien en horen het meteen.. Kiëta die de hele tijd zijn kruisboog aan het spannen was haalt zijn dodelijke wapen nu omhoog. Terwijl hij zijn wapen omhoog haalt bedenkt hij waar en hoe hij moet schieten. Hij houdt zijn kruisboog ietsjes hoger dan waar het geritsen vandaan kwam, en dan laat zijn kruisboog de pijl los. Perfect geschoten gaat de pijl met een boog door alle bladeren heen, kort daarna klinkt een pijnlijk gekrijs. Een lange man, heel licht (of ligt kweenie XD) bewapend met een klein mes en een lange boog. "Het zijn verkenners van de koning! Dood ze!" En terwijl Kiëta die ordens roept komen er ongeveer uit elke boom die er staat pijlen. Van de 10 huurmoordenaren die er stonden vallen er 4 neer, 3 zwaargewond en 1 die niks meer laat horen. De huurmoordenaren schieten allen één pijl die ze toch al geladen hadden en trekken dan gauw 1 van hun 7 messen. Kiëta daar in tegen pakt iets anders, hij haalt alle pijlen ontwijkend uit het lab een flesje en gooit het richting een boom. Die boom en de bomen daar omheen rotten langzaamaan weg en de mensen die er in zitten stikken in het stof. Kiëta moet grijnzen, wat toch zonder onze proffessor. Steeds meer huurmoordenaren komen bewapend uit hun huis rennen en gaan schieten, tot dat elke verkenner is vermoord. "Meneer ze waren te paard!" roept een huurmoordenaar die met een rij paarden aan komt lopen. "Dat kan me geen bal schelen! Behandel de gewonden!" overal uit de huizen komen nu de kinderen en vrouwen die aan het schuilen waren te voorschijn en halen de gewonden dappere mannen weg. Kiëta kijkt nog steeds in schok naar het kamp. Hij stopt wanneer hij iets ziet op het pad wat het bos in leid. Een man met een grote boog, die langzaamaan gespannen wordt. In één bedenkt hij wat er aan de hand is, hij probeert te kijken waar de boogschutter op zou richten. Dan ziet hij die arme Dewi staan in het midden van het kamp. Hij rent richting Dewi en ziet in zijn ooghoek hoe de pees wordt losgelaten. Hij was van plan Dewi weg te duwen en dat hij er gauw achterna zou springen, maar daar is te weinig tijd voor, de pijl glijd als een boot over golven door de lucht, tot dat hij stopt. De pijl boort diep in de schouders. Maar het pijl heeft zijn doel niet bereikt, Dewi is niet geraakt, de pijl is gestopt door een groter gestalte wat er voor sprong. Kiëta keek om zich heen, overal rennen huurmoordenaren op hem af, hij sluit zijn ogen en voelt hoe hij naar beneden valt. Maar dan wordt hij opgevangen, op het laatste moment. Hij opent met zijn laatste krachten zijn ogen en kijkt recht in de vredige ogen van Ytero.

2 dagen later

Met moeite opent hij zijn ogen, alles is wit, of heet die kleur nou zwart? Hij weet het niet meer, zo veel verschil zat er ook niet tussen die kleuren. Na een poosje ziet hij beter en ziet dat hij in een ziekentent ligt, met naast hem een paar andere kreunende huurmoordenaren. Dan pas ziet hij Ytero die in de deur opening staat, "je wordt precies op het goede moment wakker!" lacht hij. Kiëta trekt een wenkbrauw op, aan de toon van Ytero kon je horen dat het sarcastisch was, maar waarom. "Wa...wat gaat er d..an gebeuren?" zegt hij terwijl hij de pijn in zijn linkerschouder weer voelt toeslaan. "De soldaten zijn al in het bos, het blijkt dat allen te paard zijn geweest," antwoord Ytero. "WAT!" schreeuwt Kiëta voordat hij in elkaar krimpt van de pijn. Eigenlijk zou dat leger pas over drie weken arriveren, maar als ze inderdaad te paard zouden gegaan zijn dan konden ze hier elk moment zijn. "Rustig maar ze marcheren met een zeer laag tempo door het bos, omdat ze eerst wachten op de katapulten die niet te paard zijn gegaan," zegt Ytero. Kiëta lacht, "katapulten te paard zouden inderdaad wel gek zijn." "Vriend, ik moet nu helaas vertrekken, we gaan in de bomen verstoppen om ze vriendelijk te begroeten in een hinderlaag," zegt Ytero vervolgens. "Ik ga mee!" zegt Kiëta. "Niks ervan jij blijft!" antwoord Ytero kort af. Door de toon waarop Ytero het zei bleef Kiëta verbaast liggen. "KSST! Ga dan maar!" lacht Kiëta.

Ytero
Schimmen bos

Stil klimt hij van boom naar boom. Tot hij een perfect plekje heeft gevonden, een tak die boven de weg hangt maar zo dicht begroeit is dat hij er gewoon kan zitten. Hij probeert zijn manschappen te vinden maar ze zijn te goed, "verdomme," dacht hij, "ze zijn beter dan mij! Dan maar op de oude manier." Ytero fluit een deuntje wat een vogel precies het zelfde zou fluiten. En ook vanaf andere bomen klinkt dat deuntje. "Perfect! Ze leven nog!" lacht hij. laag, laag, hoog (iedereen gereed) fluit hij. hoog, hoog (ja) klinkt vanuit de andere bomen terug. Ytero knikt tevreden en gaat naar het pad staren, waar straks het leger komt.

Na één uur stil zitten ziet hij eindelijk het leger aan de horizon van het lange pad. hoog, hoog, hoog, hoog (gevaar) fluit Ytero snel. hoog, hoog (ja, akkoord, gezien, bedankt) fluiten de andere huurmoordenaren weer. Het is een groot leger, met in het midden een grote kar; maar tot zijn schrik ziet hij dat daar geen koning zit, maar een man vastgebonden aan een paal hangt. Hij probeert na te denken waar hij die van kent. "Het is de vriend van Kiëta! Die Da vinci of zo iets!" roept hij geschrokken, iets te hard ook nog. Als hij beter kijkt ziet hij dat achter in de kar metaal soorten zitten die hij zeker kent. Zijn vader, vroeger heel dapper was ook vermoord door de regering zoals bijna iedereen die reden heeft als hij hier komt, zijn vader had een zwaard, ook van dat lichte staal, hij kijkt naar zijn zwaard in de mooie sierlijke schede die aan zijn linker zij hangt.

Is het goed of moet het weg, niet dat ik het ga weg halen hoor
29 feb 2012, 08:59
,Respect

Gjalt
Gjalt da Vinci
But Who Would Be Crazy Enough To Try?

'Schoften! Godverdomme laat me gaan!' schreeuwde ik. De aanvoerder lachtte 'Dat zou je wel willen hé. Maar ik denk van niet.' Ik grijns en haal iets uit mijn zakken. 'Jawel hoor.' Ik haal de trekker over en scheid het hoofd van de officier van zijn romp. Daarna sneed ik mezelf los en trok ik een nieuw pistool vanachter mijn riem vandaan. Ik spurtte naar de tent waar ze Dwalin en de andere MijnDwergen gevangen hadden gezet. Ik liep de tent in en sneed ze los. 'Volg mij! En wees snel.' We sprintten naar onze wagens. 'Dwalin. Jij en je vrienden gaan naar het kamp. Maar laad eerst de metalen over in de VM 3.0. Ik red mezelf wel.' Dwalin knikte en rende met mij mee. Snel werd alles over geladen. Ik sprong op mijn Machine en vloog weg. Achter mij zag ik de Dwergen weg sprinten. Aan de horizon zag ik mijn stad al weer liggen. Ik vloog naar huis.


'Jah, dat dacht ik dus al. Waarom luister je nooit Nancy?' zeg ik tegen mezelf. Ik had net ontdekt dat ze er niet was. 'Wel, ooit kom je wel terug. Ik heb genoeg te doen.' Mompelde ik tegen de lucht om me heen. Daarna liep ik naar de lades toe. Ik haalde het ontwerp voor het zwaard eruit en begon aan mijn meesterwerk.


29 feb 2012, 16:35
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
ik zie dat Kiëta diep in ademt om de grootste beledingen naar me toe te schreeuwen, maar hij word door iets af geleid 'HA! Je durft niet meer iets terug te zeggen hé!' lach ik.
hij gebaard dat het hem niets kan schelen, even later gebeurd er zo veel dat ik het niet meer kan volgen. (heb gwn geen zin om alles te beschrijven )
ik sta midden in het kamp en iedereen rent in het rond, als ik me om draai is Kiëta geraakt door een pijl tussen zijn schouders, (wie was het nou die was geraakt door een pijl ?) iemand heeft hem op gevangen.
'het komt wel goed hoor' zegt die man kort af, ik knik, ik kijk weer om me heen en zie Mark vechten.
ik stap naar hem toe en zeg heel eigenwijs, 'wat ben je aan het doen' 'vechten wat anders' zegt hij moperend, ter wel hij me een keer weg duwt, 'noem je dat vechten? je gooit die vent niet eens op de grond kijk dit werkt beter' zeg ik ter wel ik me naar die man keer.
ik geef hem een harde klap in zijn gezicht, stomp hem in zijn maag en schop hem daarna in zijn kruis.
jankend zakt ie door zijn knieen, 'kijk dat is vechten' zeg ik grijnzend, Mark kijkt me verbaast aan, ik haal mijn schouders op en lach.
'hoe doe jij dat toch steeds' vraagt Mark, 'vraag me dat niet Mark, want dat kan ik echt niet uit leggen' zeg ik nu weer serieus terug.
'maar als je het zo graag wilt weten, als iemand ook maar mijn vrienden iets aan doet heeft ie pech' leg ik uit, 'oh oke, dat weet ik dan ook weer, maare hoe zo ben ik een vriend?' begint ie weer.
'moet ik dat nog uit leggen?' vraag ik met een opgetrokken wenkbrauw, 'nou, eh' momelt ie, 'laat maar' zegt hij dan snel.
ik haal mijn schouders op, ik word mee getrokken door iemand, ik kijk op zij, het is een van die huurmoordenaars, ik sta meteen stil, 'rustig maar, ik breng je alleen in eh... veiligheid' mijn wenkbrauw schiet automatisch omhoog, veiligheid he.
ik kijk twijfelend naar Mark, maar die loopt gewoon mee, oke als hij mee loopt, dan loop ik ook maar mee, 'hier blijven!' zegt de man kort af als we er zijn.
Mark en ik knikken braaf, 'Dewi ik hoop dat je wel luistert he' zegt Mark, 'anders moet ik je weer achter na' 'jawel! ik luister nooit naar iemand, maar dat had je waarschijnlijk wel door, ik heb echt geen zin om naar iedereen te luisteren, alleen als ik weet dat het toch geen nut heeft om niet te luisteren dan luister ik, en meestal luister ik zelfs dan niet' zeg ik grijnzend.
Mark schud zuchtent zijn hoofd, 'ik wil wedden dat jou ouders helemaal gek worden van jou' zegt ie lachend, 'nee hoor ik bijn toch bijna nooit thuis, ik loop heel vaak' vertel ik hem.
weer iets dat hij over mij leert 'loop je weg dan?' vraagt hij met een opgetrokken wenkbrauw, 'ja ik loop weg, tuurlijk niet suffert, ik wandel gewoon, meestal loopt dat uit tot eh zo'n 40 kilometer' vertel ik naar de waarheid.
hij gaat zuchtent zitten op de bank die er staat, 'is er iets?' vraag ik verbaast, 'nee hoor ben alleen maar een beetje moe' zegt hij met een scheve grijns, ik knik weer.
29 feb 2012, 18:18
,Respect

Jesse
Ytero
Schimmen bos

Het leger marcheert onder zijn voeten heen, hij verroert geen vin. Langzaamaan komt de kar met de vriend van Kiëta steeds dichterbij, Ytero is van plan ongezien hem te bevrijden, maar dat zal met moeite lukken. Er is één mogelijkheid, hij moet zorgen dat er choas ontstaat. hoog, laag, hoog, laag, hoog, laag, hoog, laag(maak je gereed voor aanval) fluit hij. Tot zijn opluchting kijkt niemand naar boven in de tak waar hij zit. hoog, hoog (gereed, ja, klaar, akkoord enz.) antwoorden de andere bomen. hóóg, hóóg (val aan) Plotseling komen uit elke moment pijlen. Uit 3 bomen worden flesjes gegooit, iedereen die in omgeving staat van waar het flesje ontploft begint naar te hoesten en sommige stikken zelfs. Terwijl overal mannen uit formatie gaan en de bomen in klimmen naar de dappere mannen van Ytero, is de kar precies op de plek waar hij het wilt, onder de tak waar hij op zit. Hij laat zich stil naar beneden zakken en landt naast de vriend van Kiëta. De man snapt meteen wat er gaat gebeuren en houdt zijn mond dicht alsof er niks gebeurt. Nog net op tijd hoort Kiëta van links iets aanstormen, hij grijpt naar zijn werpmes in zijn laars en gooit hem zonder te kijken of te mikken in de nek van de aanvaller. Meteen daarna valt de volgende ietsjes slimmere aanvaller aan. Hij sluipt stil op Ytero af, maar wanneer een andere huurmoordenaar een pijl door zijn borst heen schiet wilt hij met zijn laatste krachten Ytero doden waarbij hij nogal veel geluid maakt. Ytero trekt zijn vaders zwaard uit zijn schede en zwaait er gemakkelijk mee in het rond waarbij hij ook nog 3 andere stille aanvallers dood die net op het punt stonden hem te doden. En dan eindelijk heeft hij het touw van die vriend los, ze rennen het bos in, Ytero vertelt hem zo snel mogelijk hoe hij terug kan rennen naar het kamp en dan rent hij brullent met zijn zwaard boven zijn hoofd terug het slagveld in.
29 feb 2012, 19:22
 
Romy-Aimee
Dewi Summer.
ik sta zuchtend op, ik mis weer iets, ik denk na eens kijken wat we missen, Spring kan het niet zijn, Mark is er ook en..
'Mariella!' gil ik, 'wat!?' zegt Mark geschrokken, 'Waar is mariella?!' gil ik in paniek, ik kan haar toch niet kwijt zijn geraakt?
'doe ff rustig man!' zegt Mark ter wel hij op staat, 'zeg nooit tegen mij rustig! want ik ben..' verder kom ik niet Mark zet me op de bank neer, 'doe even rustig aan! ze is heus niet ver weg!' zegt hij.
ik wil me los rukken, 'maar ....' weer onder breekt hij me, 'niets te maren!'
29 feb 2012, 20:45
,Respect


Jesse
Ytero kijkt om zich heen, nadat hij 5 soldaten heeft laten kennis maken met zijn staal. Maar tot zijn schok ziet hij dat alle huurmoordenaren op een paar na zwaardgewond in het bos liggen, sommige daarvan schieten nog met hun kruisbogen om de gene die nog vechten bij te staan. De hinderlaag was alleen maar bedoelt om het leger te verdunnen, en dan is goed gelukt. En om te verkomen dat er nog meer manschappen sneuvelen besluit hij wat het beste is. "Draai je om! We hebben de opdracht voltooid! Gauw weg hier!" Snel neemt het leger zijn zin over en roept iedereen vluchtend: "Weg hier!" Het laatste wat elke huurmoordenaar zou zeggen is vluchten, vluchten doen watjes, weg rennen doen mensen met nog redelijk veel eer; vinden ze. Door het bos rennen ze naar hun kamp waar ze iedereen klaar maken voor de strijd.
2 mrt 2012, 15:12
,Respect

Gjalt
Gjalt Da Vinci
How Wonderful, I must be a genius...

'Haal Grash en Gloin voor me, alsjeblieft. En vraag ze hun gereedschappen mee te nemen. Ik heb iets te doen voor ze.' Zei ik tegen de wachter bij de ingang van mijn huis. De wachter knikte en liep weg.

Er werd stevig op de deur gebonsd. 'Wie is daar?' riep ik. 'Hier spreekt Gloin Hamerhand!' Mmmh, dacht ik. Eerder schreeuwen. 'Binnen!' riep ik terug. Een bekend gezicht kwam binnenlopen. Ik liep op hem af. 'Gloin, wat is dat lang geleden. Hoe is het met je zoon?' Met een bromstem zoals alle Dwergen hadden antwoordde hij: 'Prima, hij doet net als ik nog steeds veel in het smeden.' Ik knikte goedkeurend. Ik mocht zijn zoon wel. Als jonge dwerg liep hij veel rond in mijn werkplaats en atelier. 'Goed, ter zake. Ik heb een klus voor jullie.' Zei ik. Meteen bedacht ik dat ik te veel had gezegd. 'Jullie?' vroeg Gloin. Ik knikte. 'Ik heb nog iemand uitgenodigd. Zijn naam is...' Uit het niks kwam een gnoom tevoorschijn. 'Grash Vierboom. Wat doet hij hier, Da Vinci?' Ik zuchtte en dacht na hoe ik me hieruit redden kon. 'Mannen, luister. Ik heb jullie laten komen omdat ik een meesterwerk wil maken. Iets dat zijn gelijke niet kent en ook nooit zal kennen. Ik heb jullie nodig om een wapen te smeden. Ik weet dat jullie mekaar niet echt mogen. Maar geen van ons kan dit in zijn eentje. Ik heb het ontwerp en het idee. Grash kan de metalen smelten en betoveren, en Gloin kan het wapen smeden. Het is trouwens een zwaard dat ik smeden wil.' Gloin en Grash keken elkaar aan. Daarna stelden ze in koor de vraag die ze allebei hadden: 'Wat krijgen wij?' Ik glimlachte. 'Geld is voor jullie niet genoeg. Maar jullie mogen je Initialen krassen onderop de zwaard knop. En jullie krijgen de resten metaal. En de eer natuurlijk.' Beide smeden dachten even na. 'Ik doe het.' zei Gloin vrijwel gelijk met Grash. 'Hoewel het wel jammer is weer een mensen wapen te moeten smeden.' Ik grijnsde. 'Heb ik gezegd dat het voor een mens was?' Daarna nam ik ze mee naar de smidse.

'O Draconian Devil!' Begon ik mijn lied. Grash en Gloin begonnen te grijnzen. Het was het bekendste smidslied dat er was. En het hoorde zelfs bij de opleiding van een nieuwe smid. Samen zongen we door: 'Zing Hamer Zing! Bewijs ons weer de grote diensten die we nodig hebben! Wij vragen u deze dienst! Bewijs ons deze dienst!' De hamer van Gloin hamerde neer op het vormeloze metaal om het tot een lemmet te vormen. Grash was bezig om het Tionium te mengen met het Vraccasium. Zelf was ik bezig om het handvat te maken. Het zou ingelegd worden met edelstenen gevuld met betoveringen. Gloin hief het tweede couplet aan. 'O Lame Saint! Stook het vuur hoog op. Laat het metaal smelten. Gun ons weer een meesterwerk!' Ik glimlachte. Het was fijn om weer zo aan het werk te zijn. Grash en Gloin waren meesters. En, niet onbelangrijk, goede vrienden. Zij kenden Nancy. Hoe ze vecht, hoe ze dacht, hoe ze eruit zag. Kortom, wie ze was. We waren de hele avond en nacht aan het smeden. Grash was op een bepaald moment klaar met het mengen en nam mijn werk over. Ik ging naar de keuken om wat te eten te maken. Dwergen en Gnomen, het was een lang verhaal. Maar om dat kort te maken: Eigenlijk konden ze mekaar niet uitstaan. Beide volkeren hadden geniale smeden. Maar, voor het allerbeste meesterwerk moest je hen allebei hebben. De Gnomen hadden het sterkste metaal, de Dwergen de beste techniek. Uit de smidse klonk het zoveelste lied. Eigenlijk waren het goede vrienden. Alleen iets te nationalistisch. Als ze samen op 1 deal aasden zouden ze mekaar af kunnen maken. Ik stond voor mijn voorraadkast. Dwergen en Gnomen aten heel anders. Dus, om de ene niet te beledigen moest ik of een combinatie, of een mensen gerecht maken. Ik koos voor een combi. Dwergen hielden van vlees, veel vlees. Gnomen van bijzonder eten. Dus maakte ik een vleesgerecht zo dat zelfs de smaakpapillen van een Gnoom geprikkeld zouden worden. Na een half uur koken proefde ik. Ik knikte in mezelf. Lang geleden was mijn vader gaan varen. Hij was ervan overtuigd dat er meer land was dan dat we kenden. Hij was vertrokken. En sindsdien wacht ik op nieuws uit een nieuw land. Vlak voordat hij vertrok had hij me een spoedcursus "op jezelf leven" gegeven. Mijn vader had me goed leren koken, schoonmaken, onderhandelen, stelen, afkijken bij collega`s en nog heel veel meer. Ik liep met de vleesschotel de smidse in. Echte smeden aten tijdens het werk. De Gnoom keek even op. 'Heerlijk Da Vinci.' zei hij. Gloin gromde instemmend. Ik ging weer aan het werk. De edelstenen in het handvat gloeiden nu. Grash had ze betoverd. Langzaam overhandigde ik het handvat aan Gloin. Hij nam het over. `Daar gaan we...´ Ik en Grash keken gespannen toe. Gloin begon weer te hameren. Ik en Grash begonnen te eten, simpelweg omdat we hem alleen maar zouden storen als we bleven staan.

'Het is klaar, En het is volmaakt.' Ik kwam aanrennen. Grash volgde een seconde later. Gloin hield het zwaard eerbiedig vast. Ik keek hen aan. 'Je initialen Grash. En de anderen graag.' Grash knikte en begon een bezwering. langzaam brandden de initialen zich in het zwaard. Zodra de namen erin stonden nam ik het zwaard over. Gloin had gelijk. Het was volmaakt. Ik stak het in de schede die Grash gemaakt had. Het sloot precies. Ik slaakte een zucht van verlichting. Het was volbracht. 'Heren, ik dank u. Ga naar boven en neem rust. Over ene aantal uur maak ik jullie wakker.' Gloin en Grash liepen naar boven. Ik trok het zwaard opnieuw en haalde uit naar een aanbeeld dat in de smidse stond. Zonder problemen zonk het een paar centimeter in het metaal en bleef daarin steken. Het cadeau had niet beter kunnen lukken...
2 mrt 2012, 16:40
,Respect

Miguel
'Doe ff rustig man' zeg ik tegen Dewi 'zeg nooit tegen mij rustig! want ik ben' verder laat ik haar niet praten. Ik ben in een pesthumeur dus zonder pardon pak ik haar op en zet haar po den bank die voor me staat. 'doe even rustig aan! ze is heus niet ver weg' zeg ik geirriteerd. Ik zie dat ze probeert los te komen maar ik hou haar stevig vast
2 mrt 2012, 17:06
,Respect

@birdygroot
Na een hele poos rennen stop ik hijgend even met rennen en ook Mino stopt. “Spring!” roep ik. “Kom! We gaan zo verder!” Één ogenblik kijkt de eigenwijze hond om maar ze sprint daarna ogenblikkelijk weg. Mino kijkt me verwijtend aan. Waarom mag zij wel al gaan? Lijken zijn ogen te zeggen. Ik zucht en nog één keer roep ik luid: “SPRING!!!”
Maar er komt geen reactie. Verloren slaak ik een diepe zucht en ik kijk naar Mino. “Ruik jij Dewi ook Mino?” Mino staat rustig op en begint rond te snuffelen. Hij loopt een aantal rondjes, maar ik zie meteen aan de manier waarop hij me aankijkt dat hij het spoor niet vind. Ik zucht nogmaals, maar ik wist van te voren al dat Mino de geur van Dewi niet opnieuw zou vinden. “Nou… Dan gaan we maar naar huis…” zeg ik plompverloren en ik draai me om. Ik loop verder en Mino volgt me gedwee.

Als we voor de voordeur staan slik ik, dan doe ik de deurklink naar beneden en stap het huis binnen. “Hallo?” zeg ik aarzelend. -geen antwoord- “Gjalt… Ben je daar misschien?” -geen antwoord- Ik besluit nog even in zijn werkplaats te gaan kijken.
Ik steek mijn hoofd om de hoek en zeg: “Gjalt… Ben je daar?” “Nee!” hoor ik Gjalt zeggen. Het sarcasme druppelt van zijn stem. Opgelucht zucht ik, Gjalt was dan wel sarcastisch, maar niet boos. Dat is duidelijk. Hij lijkt eerder opgelucht en blij, maar dat kan ik niet plaatsen.
2 mrt 2012, 18:06
1

Romy-Aimee
Dewi Summer.
ik raak helemaal in paniek, waarom vraag dat astjeblieft niet aan mij! Mark zorg dat ik niet weg kan lopen.
'Mark laat me gaan, ik moet Mariella zoeken!' gil ik, 'doe rustig' zegt hij geirriteerd, 'ik ben rustig' gil ik weer.
'dat ben je niet ga nu rustig zitten, Mariella komt heus wel weer terecht' ik schud mijn hoofd, 'laat me gaan ik moet haar zoeken' gil ik weer
2 mrt 2012, 18:59
,Respect

Yvanka
Mariella
Ik vecht loop rond en kom aan op een plek waar mensen aan het vechten zijn. Ik kijk gefascineerd toe. Ik blijf kijken en hoor dan ineens dat we weg moeten hier. Ook vanaf de plek waar Dewi en Mark zaten komen mensen aangerend. Inclusief Dewi en Mark.
Ik vlucht nooit, vooral omdat ik nog nooit gevochten heb, maar ik vlucht nooit.\
Dewi komt op me afgerend.
"OMG MAriella, je bent veilig, we moeten vluchten."
"Nee. vluchten is voor lafaards dus i9k doe het niet."
"Maar uje meot wel.
"Nee, ik kan het neit, ik moet me stiefvader vinden."
En ik begi nog verder te gillen.
"Mari..... Mari... MARI"
"wat"
en ze pakt mijn polsen vast.
"Hij is er niet meer en we moeten nu vluchten."
Ik doe mijn mond open maar gil niet, en val op de grond.
"We mopeten hier echt weg."
"Nee echt?"antwoord Dewi sarcastisch.
We pakken elkaar vast en moeten er maar het beste van maken, want als ik zou mogen kiezen tussen gevangen worden door die mensjes in een roze kamer of door mensen die we nog niet kennen, dan kies ik toch voor die met de roze kamer. En we rennen achter de "strategisch terugtrekkende" huurmoordenaars aan.
2 mrt 2012, 20:56
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
ik ruk me uit de greep van Mark en ren met hem op mijn hielen naar buiten, daar zie ik Mariella!
ik ren naar haar toe, "OMG MAriella, je bent veilig, we moeten vluchten." gil ik "Nee. vluchten is voor lafaards dus ik doe het niet." antwoord ze.
"Maar je moet wel.'' zeg ik tegen haar, "Nee, ik kan het niet, ik moet me stiefvader vinden." gilt ze.
"Mari..... Mari... MARI" schreeuw ik "wat" ik pak haar polsen vast, "Hij is er niet meer en we moeten nu vluchten." zeg ik haar.
ze valt op de grond, "We moeten hier echt weg." zegt ze, ik trek een wenkbrauw op, ik ben weer helemaal me zelf "Nee echt?" antwoord ik sarcastisch.
ik trek haar om hoog en pak haar vast, samen rennen we weg. met alweer Mark op onze hielen.
die jongen houd altijd een oogje in het zeil he
2 mrt 2012, 21:13
,Respect

Yvanka
Mariella
We komen aan en alle huurmoordenaars stellen zich op in een slagorde. Dewi en Mark nemen me mee naar een kamer, en daar plfeen we op de bank die er staat.
Mark springt meteen beschermend voor de deur, bang dat we weer weg willen.
"Wat doe je?"
"Plan C"
2 mrt 2012, 21:21
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
als we weer in de kamer komen springt Mark voor de deur, 'wat doe je?' vraagt Mariella, 'plan c' zegt Mark terug.
ik en Mariella kijken elkaar aan, 'plan c?' vraag ik, 'we haden af gesproken dat je niet weg zou rennen Dewi!' zegt Mark een beetje boos, zijn ogen staan wel vriendelijk.
maar hij is gewoon te bezorgt, 'we hadden geen afspraak en je bent mijn baas niet' zeg ik een beetje boos terug.
Mariella hapt nar adem, die had wel gemerkt dat Mark en snel boos word, en nog al irritant kan zijn.
hij kijkt me strak aan, 'jij loopt niet meer weg begrepen, je hebt je zelf meer dan eens in de problemen geholpen!' 'ja nou ik kwam er toch ook steeds heel uit' zeg ik bozer terug.
voor ik het weet staan Mark en ik tegen over elkaar, schreeuwent, er komt een van die huurmoordenaren binnen gestormt, 'wat is er aan de hand?' roept hij, als hij ons ziet gebaart hij iets naar iemand achter de deur.
er komt nog iemand te voor schijn, Mark en ik worden uit elkaar gehaalt en bijde op een stoel vasty gebonden, 'jullie moeten geen ruzie maken, we hebben meer dan genoeg te doen met die reging!' zeg tde eerste boos.
de tweede man zegt niets, 'en jij zorg dat die twee niet gaan kiblen en laat ze o pde stoelen!' zegt de eerste tegen mariella
2 mrt 2012, 21:30
,Respect

Yvanka
Mariella
"Zie je nou wat je gedaan hebt"gilt dewi naar Mark
"Ik jiuj deed dit, jij rende weg hoor niet ik""
"Egt niet, liegeliegeliegebeest!"
En bij elke zin springen ze met de stoel wat dichter naar elkaar toe.
Tot ze tegen elkaar aan staan en heel hard beginnen te schreeuwen.
Ik ren ernaartoe en gil heel hard, om ze dan allebei in de andere kant van de kamer te zetten.
Nu ze uit elkar zijn, schreeuwen ze nog harder, hopend dat de ander het toch hard te horen krijgt. Ik krijg een idee. Ik ren naar buiten en vraag aan de bewaker om..........
Even later komt de bewaker terug met 8 grote ronde sponzen. Hij maakt Mark los, en ik doe de grote ronde sponzen aan zijn handen en voeten. Dan moet hij weer op de stoel gaan zitten. We doen hetzelfde bij dewi.
Dan ga ik in het midden van de kamer zitten en kijk hun vol verwachting aan.
"Gummybeer?"
vraag ik hun poeslief
En dewi knikt al ja. Ik pak er een uit mijn zak en hou hem boven ik laat hem haar tussen haar twee grote sponzige handen klemmen, want ze kan haar vingers neit bewegen, en alleen ik weet hoe die dingen af moeten.
"DMARI....MARI........
Ik heb honger maar ik kan mijn gummybeer niet eten!"
2 mrt 2012, 21:40
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
ik en Mark gillen nog steeds naar elkaar, eerst krijgt hij sponzen aan zijn handen en voeten, ik lach me dood! tot ik het zelfde krijg.
'Gummybeer?' vraagt mari Poeslief, ik knik van ja, ik krijg een Gummybeer tussen mijn sponzen in, maar ik krijg hem niet in mijn mond "MARI....MARI........
Ik heb honger maar ik kan mijn gummybeer niet eten!" gil ik.
ze grinikt, ik schud die enorme sponzen van mijn handen en voeten af, ook Mark doet dat.
snel komen weer twee irritante bewakers, 'wat nou?!' schreeuw ik in zijn gezicht, hij duwt me in de stoel en bind me weer vast, Mark steekt zijn tong naar me uit.
maar hij ondergaat het zelfde lot, als hij eenmaal vast zit wil hij los komen maar krijgt een tik tegen zijn hoofd, 'dat zal jullie leren ruzie te maken' zegt de bewaker nors.
ik steek mijn tong naar mark uit, mark glimlacht sarcastisch
2 mrt 2012, 21:50
,Respect

Yvanka
Mariella (mari)
Ik ben boos ik wou die gummybeer, en het was voor een goed doel, ik ben weer vrolijk.
Ik zet ze lekker met hun neus de hoek in.
"Jullie moeten eens respect leren tonen, ga maar in de hoek staan."
"Oh nee, dat kan natuurlijk niet, ga maar ind e hoek zitten," en ik lig helemaal stuk
Ik pak twee sponzen op endoe ze aan mijn handen.
"I am the pie man."
en ik rol over de grond van het lachen. Mark ligt ook stuk maar als dewi omkijkt zie ik dat zij er niets aan vindt. Nou zomeer, ik ben toch heel aardig.
"Nou ik vind dat ik wel heel aardig ben hoor"
antwoord ik haar blik.
En ik ren het kamertje uit.



Dewi Summer.
Mariella rent de kamer uit, ik probeer de touwen los te krijgen wat niet lukt en pijn doet, zo veel dat ik kreun.
'lekker voor je dewi!' roept Mark naar mij, hij staat op, blijkbaar zaten zijn touwen niet zo strak, bast ik krijg dat joch nog wel.
ik trek weer aan die touwen, tot mijn stoel achter over om valt, lekker handig! ik sluit even mijn ogen en open ze daar naar weer.
'wel! Wel! het zit je niet mee he!' hoor ik Mark zeggen , ik zie hem op zijn kop voor me staan, 'ik maak je wel even los' ik kijk hem niet begrijpent aan.
'en ik maar denken dat wij ruzie hebben ' zeg ik sarcastisch, 'na ja! maakt niet uit, we blijven vrienden! een ruzie verandert daar heus niets aan!' hij begint de touwen los te maken.
en hij zet de stoel met mij er bij over eind, ik kijk naar mijn armen, die touwen hebben echt strak gezeten, ik zie gewoon rode streepen over mijn armen lopen.
ik kijk om hoog Mark staat te grijnzen.
2 mrt 2012, 22:03
,Respect

Yvanka
Mariella
Ik ren naar buiten en doe mijn sponshanden af.
Ik doe ze op het hoofd van twee bewakers die me tegen willen houden, en fluister
"You two are pumpkin' heads!"
Ik loop via een omweg terug naar de kamer, en ik klim stil op het dak. In elke kamer zit wel een gat in het dak. Ik vind na even zoeken een en kijk erdoorheen. Ik zie Dewi en Mark. Hmmm nu kan ik eindelijk horen waar zij over praten.
Ik denk dat zij best een mooi sstelletje zouden zijn.
2 mrt 2012, 22:12
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
Mark staat nog steeds te grijnzen, 'waarom grijns je?' vraag ik niet helemaal op mijn gemak, hij zegt niets.
'hallo! contact aarde!' zeg ik terwel ik met mijn hand voor zijn ogen zwaai., ik zit nog steeds op die stoel en ik kan niet weg!
barst!
2 mrt 2012, 22:17
,Respect

Yvanka
Mariella
Ik zie dat Mark Dewi wakker maak, maar ze meost er wel voor smeken. Hahaha best grappig eigenlijk.
"Sorry dat ikw egliep'" begint Dewi. "ik..."
"Nee, het is mijn schuld, ik moest niet zo bezorgt doen, jij kan prima voor jezelf zorgen. Maar het probleem is gewoon"
Ik nies, wat klef.
"Wat is het rpboleem.?"vraagt dewi.
2 mrt 2012, 22:20
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
'wat is het probleem?' vraag ik, hij begint een beetje klef te doen! hij krabt even aan zijn achter hoofd.
die blauwe lok schuift voor zijn ogen, 'nou eh...' begint hij
2 mrt 2012, 22:22
,Respect

Yvanka
Mariella
Ik kijk niet langer, ik luister met mijn oor tegen het gat aan, en ik hou mijn adem in.
"Je bent meer voor mij dan een gewone vriendin."
Ik hoor ze verder praten maar na een tijdje wordt het stiller......
Te stil......
Ik kijk met een ruk door het gat heen.
Wat ik zie verbaasd me niet. Ik heb altijd al gewetend at er tussen hun een speciale band is. Maar nu zomaar ineens.
2 mrt 2012, 22:24
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
"Je bent meer voor mij dan een gewone vriendin." zegt hij ik kijk verast, snel drukt hij zijn lippen op die van mij.
mij nhand komt al om hoog om hem te slaan, maar hij draait die tijdens het kussen op mijn rug.
de deur word met een ruk open gedaan.
2 mrt 2012, 22:27
,Respect

Yvanka
Mariella
Ik klim razendsnel naar beneden en sla de deur keihard open
"Wat doen jullie nou?"
2 mrt 2012, 22:28
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
"Wat doen jullie nou?" vraagt iemand het is mariella Mark schrikt en laat me valen op de vloer.
meteen zalt hij door zijn knieen naast me neer 'gaat ie?' vraagt hij
2 mrt 2012, 22:30
,Respect

Yvanka
Mariella
Ik loop weer naar buiten, ik wil niet eens hun excuses horen. ik was dom bezig, ik had metoen weten dat Mark meer voelde voor Dewi en niet voor mij, ik ben ook zo'n trut. Ik loop met grote tranen, langs de sponshoofden die ik nog wat eerder had gemaakt. En ik loop naar het bos. Dan ga ik maar naar die anderen. Of beter nog. Ik zorg dat mark op mij wordt........
2 mrt 2012, 22:41
,Respect
Miguel
Mark Twin

' Je kan goed acteren' zeg ik tegen Dewi. Van een afstand leek het net of zij echt aan het zoenen waren maar in werkelijkheid waren ze gewoon dicht bij elkaar. We zien Mariella naar buiten lopen en op Kiëta aflopen. We zien ze even met elkaar praten en dan probeert Mariella Kiëta te zoenen. Hij kan nog net achteruit springen en rent dan heel snel weg. Mariella kijkt boos voor zich uit en ziet dan een andere moordenaar. Ze loopt ook op hem af en probeert ook hem te zoenen maar hij duikt ook snel weg. Zo gaat Mariella nog een stuk of 5 mensen langs maar bij elke man gebeurd er hetzelfde.
3 mrt 2012, 11:23
Gjalt
Gjalt Da Vinci
Eureka!
'En waar heb jij gezeten?' Vroeg ik. Nancy keek mij schuldbewust aan. 'Ik heb gezegd dat je thuis moest blijven! Je had dood kunnen gaan. Je nam veel te veel risico. Je had ook één enkel klein nachtje kunnen wachten. Dan was ik terug geweest en hadden we het één en ander kunnen afspreken. Hoe dacht je haar daar weg te krijgen? Ze zouden jullie tweeën helemaal afslachten!' Ik schreeuwde nogal hard. Langzaam zag ik tranen opwellen in de ooghoeken van Nancy. Ik schudde mijn hoofd en omhelsde haar. Op mijn arm barstte ze in snikken uit. Ik probeerde haar te troosten. 'Rustig, beloof me gewoon dat je het nooit meer doet.' Snikkend bracht Nancy uit: 'Nee, Gjalt. Nooit meer...' Ik knikte. Uit het trapgat klonk een brul stem: 'Gjalt! Waar heb je jouw scheerschuim!?!' Ik zuchtte. 'Rechtsboven in de kast Gloin!!' Nancy keek op bij het horen van die naam. 'Gloin? Wat doet die ouwe knar hier?' Er brulde iets van boven: 'Dat hoorde ik, meisje. Maar ik ben pas negentig jaar jong hoor!' Nancy glimlachte. Nog een andere schaterlach klonk vanboven: 'Haha, negentig, Mocht je willen Dwerg. Ik denk eerder honderdnegentig!! Hahahahaha.' Nancy dacht even na. 'Dat is Grash! Waarom zitten zij in dit huis Gjalt?' Ik glimlachte. Laat het hen zelf maar uitleggen. 'Mannen! Ontbijt!!!' De twee kemphanen kwamen in een paar seconden beneden. Ik liep met Nancy naar de tafel. 'Jij hebt ook nog niet gegeten denk ik?' Vroeg ik Nancy. Nancy schudde van nee. 'Goed, dan eten we eerst.'

Het was een rijkelijk ontbijt. Nancy vrat zich helemaal kapot. Kennelijk had ze niet heel veel gegeten tijdens haar reis. Ik vroeg haar wat haar was overkomen sinds ze vertrokken was. Ze begon te vertellen. Soms werd het onderbroken als iemand opnieuw om een boterham of de boter vroeg. Maar Nancy vertelde haar hele verhaal. Zodra ze klaar was vroeg ze nogmaals: 'Maar wat doen jullie hier eigenlijk?' Gloin antwoordde: 'Dat is iets wat Gjalt je moet uitleggen...' Grash knikte bevestigend. Ik zei: 'Ik ben zo terug, wacht hier Nancy.' Daarna liep ik naar de werkplaats. Twee links, vier rechts, zes links, twee links, drie rechts, trekken, open. Ik opende mijn kluis. Daarin lag het dagboek van mijn vader, wat gecodeerde documenten en het Zwaard. Op de kling was de naam Nàrsingh getrokken. Nàrsingh was de naam van het zwaard van de beroemdste krijger uit onze geschiedenis. Eigenlijk krijgster. Ze was de grootste heldin geweest die ons land ooit gezien had. Maar ik was vastbesloten om Nancy met dit zwaard tot een tweede heldin te benoemen. Net als Nancy was Norina een Boself geweest. Gevlucht en gehard door de strijd. Langzaam haalde ik het zwaard eruit. Met het zwaard in zijn schede achter mijn rug liep ik naar de tafel in de woonkamer. 'Om eerlijk te zijn, Nancy. Het kwam me niet heel slecht uit dat je weggelopen was. Dat gaf ons de tijd om je verjaardagscadeau te maken. Eigenlijk wordt je pas over een aantal dagen achttien. Maar ik denk dat het weinig uitmaakt.' Met de woorden: 'Gefeliciteerd Nancy.' Haalde ik Nàrsingh achter mij rug vandaan. 'Gebruik hem goed, dan is hij bij jou in goede handen.' Ik zag Nancy naar adem happen toen ze het zwaard zag. 'Is die voor mij? O jongens, wat prachtig...' Ik bood haar het wapen aan. Langzaam nam ze het van me over. 'Hij is erg licht voor een zwaard.' Ik grijnsde 'Het is gemaakt van Tionium en Vraccasium. Licht, maar je zal geen sterkere legering vinden op deze planeet.' Nancy knikte, duidelijk niet in staat om iets te zeggen. Langzaam bewonderde ze de schede. 'Haal hem er maar uit. Dan zie je het echte meesterwerk van Gloin en Grash.' Nancy trok het zwaard en hapte weer naar adem. Gloin, die het niet kon laten om wat te pochen, zei: 'Het kan door een paar centimeter gewoon metaal slaan, als je er genoeg kracht achter zet.' Nancy luisterde nauwelijks, ze keek alleen maar naar het zwaard.

'Mijnheer Da Vinci. Er wordt verzocht voor extra kanonnen op de stadsmuur. Er is een vijandelijk leger in de buurt gezien.' Ik keek de binnenkomende wachter vreemd aan. ´Oké. Komen jullie mee?' Grash en Gloin knikten. Nancy was nog steeds in gedachten verzonken. 'Nancy?' vroeg ik. 'Wat, o ja. Natuurlijk. Ik kom ook mee.' Ik begon te lachen. 'Prima, laten we gaan.' We zetten er flink de pas in. Dat, en het feit dat ik niet al te ver van de muur woonde, zorgde ervoor dat we in een paar minuten bij de noord-poort waren. Twee wachters stonden daar op wacht. Plotseling ging er een alarmbel af. 'Er nadert iemand uit de bosrand. Het is een meisje! Er rijden ruiters op haar af!' Er klonk een ander bevel: 'Sluit de poorten. Laat niemand naar binnen. Schutters naar de muren.' Ik keek op. 'Wat! Ga naar buiten. Red dat meisje!' Maar de soldaten luisterden enkel naar hun bevelhebber. Langzaam sloot de poort zich. Ik, Grash en Gloin keken elkaar aan. Vrijwel gelijk trokken we onze wapens en stormden we de poort uit. 'Kom mee Nancy.' Heel cliché achtig volgde daarop: 'Nancy?' Daarna zag ik haar door de nog half openstaande poort heen. Ze was op weg naar het naderende meisje. Zij was gestruikeld en lag nu op de grond. Nancy hielp haar overeind en trok haar zwaard. Ik maakte mijn pistolen klaar. 'Wacht even Gjalt, laat haar eerst zelf de eerste vijanden doden.' zei Grash tegen mij. Wel zag ik ook hem met een blaaspijp in de hand klaarstaan. Inmiddels was de eerste ruiter bij Nancy. 'Wat doe je meisje? Ga terug naar huis. We hoeven alleen maar de vluchtel...' Een zwaardslag scheidde zijn hoofd van zijn lichaam. In twee delen viel hij op de grond. De rest viel nu ook aan. Maar ze hield stand. Twee anderen sneuvelden ook voordat de rest wegvluchtte. Weg van de Demone met een onverwoestbaar zwaard. Weg van het buitenaardse wezen. Weg van het gevecht. Of gewoon weg...
3 mrt 2012, 12:17
,Respect


Romy-Aimee
Dewi Summer.
'je kan goed acteren' zegt Mark ter wel we naar Mariella kijken die de moordenaren probeerd te kussen
'slijmbal' zeg ik lachend, 'hoe lang wil je dit ''acteren'' nog volhouden?' 'tot dat zij haar lesje heeft geleerd' klinkt het antwoord.
'en nu hopen dat dat niet lang duurd!' zeg ik ter wel ik me om draai, 'ik ga slapen, ben te moe om me nog over al druk om te maken' zeg ik tegen hem, en ik loop het huisje binnen.
3 mrt 2012, 14:32
,Respect

Miguel
Mark Twin
'ik ga slapen, ben te moe om me nog over al druk om te maken' hoor ik Dewi zeggen. 'Oke slaap lekker' roep ik. Ik ga ook maar op bed liggen.
3 mrt 2012, 17:06
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
'oke slaap lekker!' hoor ik Mark nog naar me roepen, ' bedankt!' roep ik terug, en ik ga op bed liggen.
vermoeit sluit ik mijn ogen, ik val helaas nog niet in slaap, ik open weer mijn ogen en kijk rond.
ik ga over eind zitten als ik iets hoor, 'hallo?!' vraag ik met een droge keel, er klinkt geen antwoord.
'hallo!?' vraag ik weer iets harder, weer komt er geen antwoord, nu hoor ik twee geluiden, de ene een soort geschuifel.
en het andere gesnurk,
3 mrt 2012, 17:19
,Respect

Yvanka
Mariella
Ik ben gevlucht nadat ik hoor hoe kKiëta zijn soldaten op mij afstuurt. En dat allen omdat ik probeerde alle mannen in het kamp te zoenen. Dat vind ik wel echt gemeen hoor. Ik bedoel het is maar zoenen. Als het nou naar bed zou gaan fzo zou zijn geweset zou ik snappen dat er ruiters achter mij aanzouden komen. Ik sluip de kamer door waar Dewi en Mark slapen. Ik sluip naar Dewi en vlecht een plukje haar van haar in een vlechtje en ik doe er een bloemetje in, ik sluip naar Mark en geef hem een klap in zijn gezicht. Meteen daarna stamvoet ik weer weg, wetend dat ze toch wel wakker zijn.
Ik zet me schrap om door het bos te rennen en een poging te doen de stad daar binnen te komen. Ik ren door het bos, sommige mensen die me achtervolgen zij nte paard, maar de meeste ook te voet. En ik heb nu een aardige voorsprong, nog steeds.
Ik kom aan de rand van het bos, en hoor bevelen schreeuwen. Ik ben al een lange tijd doodop, maar ik bleef doorrennen, wetend dat ik, als ik zou stoppen, niet zou blijven leven als het aan Kiëta lag, en anders wel aan die andere mannen.
Ik hoor bevelen schreeuwen van de muur van de stad, en zie de poorten sluiten. Ze zijn nu halferwege dicht. En ik ben nu vlakbij. Ik struikel over mijn eigen voeten, hoe dom kan je zijn. en ik zie nog net hoe een meisje me komt helpen. Zij maakt de eerste mensen af, en al snel vluchtte de rest. Ze helpt me overeind en achter de muren te komen. Dan zak ik in van vermoeidheid.
3 mrt 2012, 18:56
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
het geschufel is weg en het gesnurk is opgehouden, ik schiet over eind en stap uit bed.
handen voor me uit en al gauw bots ik tegen de muur aan, van af daar schuifel ik naar de tafel waar een lamp staat, snel steek ik de lamp aan.
de kamer woord verlicht, ook mark zit nu recht op, 'zo is doornroosje wakker?' vraag ik sarcastisch.
hij wrijft in zijn ogen, 'jaja ik ben wakker!' hij kijkt me aan hen houd zijn hoofd scheef, 'wat?!' vraag ik scherp, 'je haar' zegt hij op mijn haar wijzend.
'wat is er mis met mijn haar?' vraag ik, 'je hebt het gevlochten! en er zit een bloem in' zegt hij.
de pluk schuift voor mijn ogen zo dat ik het kan zien, het is prachtig gevlochten en er zit een klein bloemtje in.
'mariella zeker' zeg ik, 'waarom denk je dat....' hij maakt zijn zin niet af, 'wie dank je anders, dat een stel moordenaars mijn haar gaan velchten?' vraag ik ter wel ik het huisje uit stamp.
weer komt ie me achter na, 'wat ga je doen?' vraag hij, ik draai me om en loop achter uit, 'ik ga mariella zoeken, en niemand houd me tegen!' en ik draai me weer om, 'oef!' ik bots tegen iemand aan.
'kijk eens uit je ongelofelijke doppen!' schreeuw ik over mijn voor hoofd wrijvend, 'kijk zelf uit je doppen' zegt de stem van Kiëta.
ik mompel een excuses en loop door, tot ik bij mijn kraag word gepakt, 'wat?!' vraag ik kort af.
'waar ga jij heen?' vraagt ie, 'ze is van plan mariella te zoeken!' zegt makr voor mij, ik kijk hem dankbaar aan.
'en nee je gaat me niet tegen houden Kiëta!' eg ik voor hij iets kan zeggen en ik ruk me los.
3 mrt 2012, 19:09
,Respect

Yvanka
Mariella
Ik wordt wakker en ik lig niet langer buiten. Dat meisje dat me kwam redden is er ook niet meer. Ik stap uit mijn bed, als het een bed is in ieder geval. En ik loop de kamer uit waar ik lig. Man wat heb ik honger! En over dorst nopg niet gesproken.
Ik kom in een kamer met allemaal andere mensen.
"Je bent wakker, kom zitten." zegt een man, weetikveelwiehetis.
"Waar ben ik?" vraag ik achterdochtig.
Ik blijf staan.
Hij staatook op en pakt mijn arm, ikga meteen opde grond liggen.
"Kom nou gewoon even bij ons zitten."
"Nee, ik wil niet mee, meneer!"
hij sleept me mee richting een stoel, daar aangekomen ga ik er toch maar op zitten, ook al ligt de grond ook best lekker. Ik ga zitten en cshuif hem meteen een stuk achteruit.
3 mrt 2012, 19:15
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
snel loop ik verder, maar ik merk dat er iemand achter mij loopt, ik sta stil, 'jongens! ik weet heus wel dat jullie me achter na komen!' zeg ik.
'maar dewi!' probeerd mark, 'een: niet te maren, en twee: ja zo heet ik' zeg ik eigenwijs.
3 mrt 2012, 19:28
,Respect

Miguel
Mark Twin

Al na een paar meter heeft Dewi door dat ik haar aan het achtervolgen ben en ze zegt 'Jongens! ik weet heus wel dat jullie me achter na komen!' ' Maar dewi' zeg ik 'een: niet te maren, en twee: ja zo heet ik' zegt Dewi eigenwijs. 'Als je mariella gaat zoeken dan ga ik met je mee' zeg ik
3 mrt 2012, 20:49
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
'Als je mariella gaat zoeken dan ga ik met je mee' zegt Mark, ik knik, 'oke! als jij je in de problemen wil werken' zeg ik grijzend.
'dat doe je nu al!' merkt iemand op, ik schrik en draai me om, het is Kiëta, 'hoe zo?!' vraag ik.
niet weer he, denk ik, dit is de zo veelste keer, 'jullie mochten niet weg!' zegt hij boos maar iets in zijn ogen zegt dat hij niet helemaal boos is.
'en waarom niet?' vragen ik en Mark tegelijk, 'zo gaat dat niet hup naar jullie kamer!' zget hij, 'en als ik nee zeg? en niet ga?' vraag ik.
'wel verdraait, gaan we ruzie zoeken?' vraagt Kiëta sarcastisch, 'ja samen zoeken?' vraag ik even sarcastisch terug, het druppelt van mijn stem af.
'goed!' zeg hij ter wel hij mij en Mark terug de kamer in duwt, 'en nu blijven jullie hier!' schreeuwt hij en hij gooit de deur met een klap dicht, 'en daar zitten we weer!' zegt Mark zuchtent.
'joh! dat wist ik nog niet!' zeg ik hem, 'je bent sarcastisch hé' zegt hij, 'goh, dat ben ik altijd!'
3 mrt 2012, 21:36
,Respect

Miguel
Markt Twin

'Oke en hoe wil je nu gaan ontsnappen Dewi' zeg ik sarcastisch. 'Simpel' zegt Dewi en ze sleept een stoel naar het raam. Ze gaat op een stoel staan klimt heel behendig door het raam en ik hoor even later dat iemand de sleutel uit het slot omdraait. 'Zo dus' zegt Dewi terwijl ze de deur opengooit. Ik blijf verbaast staan. Hoe kan ze nou weer zo lenig zijn. 'Komt er nog wat van' zegt dewi
3 mrt 2012, 21:43
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
'Oke en hoe wil je nu gaan ontsnappen Dewi' zegt hij sarcastisch, 'simpel' zeg ik, ik sleep de stoel mee naar het raam.
ik ga er op staan en klim door het raam mee, ik pak een sleutel als ik buiten ben en open de deur, 'zo dus' zeg ik.
ik grijns, Mar

[Alsodef]

'Oke en hoe wil je nu gaan ontsnappen Dewi' zeg ik sarcastisch. 'Simpel' zegt Dewi en ze sleept een stoel naar het raam. Ze gaat op een stoel staan klimt heel behendig door het raam en ik hoor even later dat iemand de sleutel uit het slot omdraait. 'Zo dus' zegt Dewi terwijl ze de deur opengooit. Ik blijf verbaast staan. Hoe kan ze nou weer zo lenig zijn. 'Komt er nog wat van' zegt dewi
3 mrt 2012, 21:43
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
'Oke en hoe wil je nu gaan ontsnappen Dewi' zegt hij sarcastisch, 'simpel' zeg ik, ik sleep de stoel mee naar het raam.
ik ga er op staan en klim door het raam mee, ik pak een sleutel als ik buiten ben en open de deur, 'zo dus' zeg ik.
ik grijns, Mark blijft verbaast staan, zijn mond zakt open en hij blijft me aan staren, 'komt er nog wat van?' zeg ik, hij antwoord niet.
'hallo je mond staat open' snel klapt hij zijn mond dicht, 'ja sorry' zegt hij, ik knik mooi zo.
ik gebaar hem mee te komen, 'we gaan die Kiëta eens zoeken, ik moet nodig met hem praten' zeg ik tegen Mark.
'waarom moet je met hem praten, je weet dat je dara niets anders mee berijkt dan dat we weer in die kamer terecht komen' zegt hij.
'kan misschien wel zo zijn maar hij moet nodig de waarheid weten en ik moet snel op weg' zeg ik hem

Gjalt Da Vinci
Young Master Ezio, How Nice...
'Mijn naam is Da Vinci, Gjalt Da Vinci, of gewoon Gjalt. Ik ben uitvinder en ingenieur van beroep. Je zit nu in mijn huis. Naast je zitten Grash en Gloin. Zij zijn goede vrienden van mij en logeren tijdelijk hier. Maar goed, je zult je vast afvragen wat je hier doet. Nancy heeft je gered van de ruiters die achter je aan zaten. En wij zouden graag willen weten waarom je achtervolgd werd, en door wie...' Het meisje stokte een paar keer.
4 mrt 2012, 08:31
,Respect

Yvanka
Mariella
Ik begin te schokken, en te snikken, en wordt een beetje getroosd, en na een tijdje vertel ik hun.
"Nou, ik zag mijn vrienden, nou misschien geen vrienden, zoenen, maar ik kwam erachter dat ik op die jongen was, dus om wraak te nemen op hem probeerde ik..... nou gewoon ik probeerdei ets, en teon kwamen ze achter me aan, het zijn huurmoordenaars en ze houden mij en die andere twee gevangen, nou mij niet meer."
4 mrt 2012, 08:33
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
ik kijk rond, 'wel verdraait waar zit die Kiëta nou!?' zeg ik hard op, 'weet ik veel' zegt Mark, 'ja jij weet niet veel!' zeg ik chagereinig terug.'
mark kijkt me een beetje boos aan, 'had je wat?' vraag ik geirritereder dan net, 'niets hoor'
'mooi zo' zeg ik kort af en loop verder, 'wat is dat nou! als ik hem niet wil vinden dan vind hij mij of ik hem, en als ik hem nodig heb is ie nergens te bekennnen' zeg ik boos.
'doe even r...' begint mark maar hij slikt de rest in, 'wat hadden we afgesproken mark?' zeg ik dreigend.
'sorry Dew' zegt hij, ik knik mooi zo denk ik.
4 mrt 2012, 10:47
,Respect

Gjalt
Gjalt Da Vinci
I`m sorry, I`ll Inprove it...
'Die andere twee, zat daar een meisje genaamd Dewi bij?' Vroeg Nancy, die halverwege het verhaal binnen was gekomen. Mariella, zoals ze bleek te heten antwoordde: 'Ik weet het niet, ik heb niet goed geluisterd naar hun namen. Ik noemde hen gewoon jongen en meisje, en dat was alles.' Nancy dacht even na en vroeg door: 'Had het meisje zwart haar, blauwe ogen en een hond?' Mariella dacht opnieuw na voordat ze antwoordde. 'Ja, zo zag ze er ongeveer uit. Ze riep steeds om die hond, en praatte erover in haar slaap.' Nancy keek haar aan. Daarna bewogen haar ogen naar mij, om daarna naar haar zwaard te glijden. Ik vroeg ondertussen door: 'De aanvoerder van die moordenaars, was dat Kiëta?' Bij het horen van die naam pakte Gloin met zijn hand zijn strijdbijl op. Ook Grash arm zakte naar zijn riem, waarin zijn blaaspijp en pijlen hingen. Zij tweeën waren geen goede vrienden van Kiëta...
4 mrt 2012, 12:13
,Respect

Jesse
Kiëta
Schimmen bos

Kiëta ziet hoe Mark en Dewi weg vluchten in het bos, waarschijnlijk om Mariella te zoeken, hij rent er meteen achterna.
"Dit heeft verdomme geen nut!" schreeuwt hij tegen niemand in het bijzonder. Hij draait zich om en besluit het kamp te helpen bij zijn strijd, wanneer hij wilt rennen voelt hij weer een pijnlijke steek op de plek waar hij was geraakt door een pijn. "Dan wordt het maar lopen," zucht hij. Plotseling hoort hij wat in de bosjes, twee stemmen die praten tijdens het rennen. "Ik moet ze voorbij gelopen zijn!" lacht hij. "Dewi! Mark! Kom hier dan kunnen we samen zoeken!" Mark komt meteen uit de bosjes naar hem toe rennen, Dewi, ietsjes voorzichtiger dan Mark steekt haar hoofd tussen de bosjes uit en kijkt rond. Niks gevaarlijks bedenkt ze. Hier neem wat water, ik zoek wel even naar sporen, anders heeft het rennen geen nut," zegt Kiëta. "Bedankt...maar waarom ben je plotseling zo aardig?" vraagt Dewi nog steeds voorzichtig. "Die vriendin van jullie weet de plaats van het kamp, ik moet wel met jullie samen werken om haar te vinden!" Hij pakt zijn water fles en laat de gevangenen er uit drinken. "En nu komen jullie mee terug naar het kamp," zegt hij. "WAT! Je zei dat je ons ging helpen!" zegt Dewi woedend. "Dat zei ik zeker!" lacht Kiëta. Dewi wilt gauw weg rennen maar valt lang uit op de grond. Bij Mark gebeurt het zelfde. "Ik blijf me verbazen hoe goed de flesjes van onze proffessor werken! Dit flesje laat alle spieren die je gebruikt om te vechten of vluchten uit vallen, je kan pas weer bewegen wanneer je het tegen gif hebt gedronken!" lacht Kiëta. Hij gooit de kinderen op z'n rug en loopt terug naar het kamp.

Daar aangekomen gooit hij ze lachend in een hok, "het tegengif zal ik laten komen wanneer we weten dat jullie niet meer weg gaan!"

(En nee romy, hier is geen weg uit dus hij laat ook niet het tegengif vallen )
4 mrt 2012, 15:34
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
ik bedenk me als Mark me voor de zoveelste keer zegt dat praten niet altijd werkt en zeker niet bij Kiëta, 'goed we lopen weg, als jou dat blij maakt!' zeg ik tegen Mark.
' maar ik blijf er bij dat praten beter is, ik heb nou zo vaak geprobeerd om te ontsnapen' Mark grijnst, 'wat nou ik meen het' zeg ik boos.
'ja en eerst wilde je het niet toe geven!' lacht hij, 'en nu wil ik ontsnappen in plaats van praten'
'ik word gek van jou' zeg ik ter wel ik begin met rennen, Mark begint ook te rennen.
'Dewi! Mark! Kom hier dan kunnen we samen zoeken!' roept Kiëta, Mark rent in een boogje door de struiken heen en loopt naar Kiëta toe.
ik mopper wat, die gast weet ook nooit wat ie wil, ik lop iets langzamer richting Kiëta 'Hier neem wat water, ik zoek wel even naar sporen, anders heeft het rennen geen nut,' zegt hij.
'Bedankt...maar waarom ben je plotseling zo aardig?' vraag ik op mijn hoede 'Die vriendin van jullie weet de plaats van het kamp, ik moet wel met jullie samen werken om haar te vinden!' zegt Kiëta .
hij geeft zijn fles met water aan mij, ik neem een slok en geef het daarna aan mark, hij neemt ook een slok en geeft de fles terug aan Kiëta.
'En nu komen jullie mee terug naar het kamp' zegt Kiëta ijzig kalm, 'WAT! Je zei dat je ons ging helpen!' schreeuw ik woedend.
'Dat zei ik zeker!' zegt hij vals lachend, ik en mark willen weg rennen maar onze spieren werken niet mee, beide vallen we op de grond.
'Ik blijf me verbazen hoe goed de flesjes van onze proffessor werken! Dit flesje laat alle spieren die je gebruikt om te vechten of vluchten uit vallen, je kan pas weer bewegen wanneer je het tegen gif hebt gedronken!' zegt hij nog steeds lachend.
hij gooit ons op zijn rug en loopt terug naar het kamp, ik probeer me te verzetten maar het lukt niet ik kan niet eens iets bewegen.
4 mrt 2012, 16:09
,Respect

Miguel
Mark Twin

Terwijl wij in die kamer liggen voel ik me erg machteloos. Al mijn spieren zijn verlamd maar dat drankje van Kiëta is wel vreemd want ik kan nog wel praten. 'En wat gaan we nu doen' vraag ik aan dewi. 'Klim je weer uit het raam' zeg ik sarcasties. Ze kijkt me boos aan. 'Als ik jou was zou ik maar naar Kiëta luisteren want er wordt zo hier gevochten' zegt Dewi. 'Mijn hemel dit is de eerste keer dat Dewi naar iemand luistert zeg ik. Terwijl ik dat zeg trejt iemand de deur open. We kijken allebei naar wie dat is maar zijn gezicht is bedekt.'Hier drink dit. Het is het tegengif' hoor ik de man(of vrouw zeggen). als we het drankje hebben opgedronken voel ik langzaam weer gevoel in mijn spieren terugkomen.'Bedank' zeg ik maar onze redder is al weer vertrokken. 'Ik weet nie wat jij doet maar ik ga hier weg ze ik' 'wat doe jij' vraag ik. Dewi zegt'.....
4 mrt 2012, 16:27
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
'ik denk dat ik hier blijf,' zeg ik ter wel ik recht ga zitten, 'zo als ik al zei, het heft geen zin om te ontsnappen, waarschijnlijk word er en zo gevochten, en kan ik dalijk even met Kiëta praten, ik heb een paar vragen' zeg ik.
hij haalt zijn schouders op en draait zich om en loopt weg, net als hij de deur uit loopt draait hij zich om, 'weet je het zeker' vraagt hij, 'ja en ik wil wedden dat jij binnen nu en een uur hier toch weer naast me zit dus maak je je nou niet druk om mij, waarschijnlijk kom je echt niet ver' zeg ik vals.
4 mrt 2012, 16:35
,Respect

Miguel
Mark Twin

'Waarschijnlijk kom je niet ver' hoor ik dewi nog roepen. Ik kijk niet om en ren gewoon heel hard weg het bos in. Na 10 minuten rennen ben ik buiten adem en begin ik gewoon rustig te lopen. Terwijl ik aan het lopen ben hoor ik achter me iets ritselen. Ik kijk snel om en zie nog net hoe kieta iets roept en opeens wordt ik ruw vastgepakt en vastgebonden. Er wordt iets over me heen gegooit en ze sleepen me weg. Ik weet al naar welke kamer ik ga
4 mrt 2012, 16:57
,Respect


Jesse
Kiëta
Schimmen bos

Kiëta is zo verschrikkelijk boos dat hij Mark bij zijn keel pakt. Mark gebaart meteen in paniek dat hij niet kan ademen alleen zo ver was Kiëta ook al. "Val dood jij vieze vuile jongen," fluisterd hij zo zacht dat het angstaanjagend is. Hij gooit Mark op de grond en tilt hem vervolgens weer op. "Luister na dit gevecht mag je rennen zo veel je wilt alleen ik heb nu godverdomme geen tijd voor jou! Dit was jouw laatste kans, de volgende keer boor ik een pijl door jouw zielige lijfje!" zegt hij. Hij gooit Mark op de grond en sleept hem aan z'n benen mee terug naar het kamp.

Bloedend en onder de modder komen ze aan, Kiëta tilt een luik verstopt onder het zand omhoog. Mark wordt er niet voorzichtig in gegooit. "Blijf daar maar!" grijnst Kiëta. Mark zit in het vooraadhok, levenden kippen en varkens vergezellen hem in het donkere hok. Ook grote spinnen zoeken een warm plekje onder de kleren van Mark.

"Heer! Ze zijn er!" roept een huurmoordenaar die naar hem toe rent. Kiëta kijkt in de lucht boven hem, de maan staat net niet boven ze, "hmm, het is ongeveer twaalf uur, als we geluk hebben zijn we morgen al weer klaar!" lacht hij. Maar die lach verdwijnt snel als er een tweede zon in de lucht verschijnt, een vuurbal. "Ze hebben katapulten met vuurballen! Gauw schakel ze uit!" roept Kiëta over het hele leger op de muur uit. Maar er gebeurt niks. "Heer, ze willen onderhandelen!" roept een van de dappere huurmoordenaren op de muur.
"Open de poorten."
Lachend komt een bekende huurmoordenaar aangelopen. "Vieze vuile verrader!" roept Kiëta meteen.
"Als die vervloekte vogel van jou mij niet had gezien was je dood."
"Maar dat ben ik niet."
"Luister ik had een voorstel, als jij nu meteen oprot van deze plek zonder bezittingen mee te nemen, dan laten we je graag met rust," stelt de verrader voor.
"Je kan het vergeten!" roept Ytero die komt aanlopen.
"Wat hij zegt!" lacht Kiëta.
"Nu!" roept de verrader plotseling.
5 zwaarbewapende soldaten komen het bos uit rennen, overduidelijk elite-krijgers. Kiëta schiet de eerste meteen neer, hij valt dood met een dikke pijl door zijn nek. De tweede ontvangt een flesje die ontploft, vervolgens valt hij zonder adem te halen neer. Maar dan zijn ze te dichtbij. Kiëta trekt zijn messen en pareert de eerste aanval van de soldaat, hij draait een rondje waarbij zijn messen ver voor zich uit strekt, de soldaat wordt neergehaalt. Kiëta gaat lachend boven hem staan en spuugt op hem.
"Hier neem mijn mes!" zegt hij vriendelijk.
De soldaat steekt trillend zijn hand uit. Kiëta gooit zijn mes door zijn borstkast. "Had je het verkeerd begrepen?" lacht hij.
Ytero pakt zijn grote zwaard van de zelfde metalen als hij een paar dagen daar voor die man in een kar zag mee nemen. "Voor mijn vader!" schreeuwt hij. Hij rent met zijn zwaard voor zich uit stekend naar de eerste soldaat die net op tijd op zij springt. Ytero draait gemakkelijk zijn zwaard boven zijn hoofd en slaat de soldaat hard tegen zijn helm. De soldaat moet nog bij komen van de slag, maar die tijd gunt Ytero hem niet, hij hakt meteen de kop er af. Dan springt de laatste krijgen op hem af, duidelijk de kapitein van de groep. Hij rent met zijn bijl boven zijn hoofd op Ytero af en slaat op het goede moment naar Ytero. Tenminste, hij dacht dat het het goede moment was. Maar in de realiteit was Ytero al ver van te voren opzij gesprongen. "Dat is het fijne van die hallucineer flesjes!" lacht Ytero. Hij slaat met zijn zwaard tegen de rug van de kapitein de lang uit in de modder valt. Kiëta beeindigt het gevecht door zijn werpmes door zijn nek te gooien. "Klaar!" grijnst Kiëta. Maar Ytero geeft geen antwoord. Kiëta kijkt om, hij ziet Ytero met zijn mond wijd open naar hem staren, terwijl er een lang mes door zijn hart steekt. Ytero valt op de grond. Achter hem staat de verrader met zijn bebloede mes de grijnzen. "Och toch, ik had voorzichtiger moeten zijn!" lacht hij.

Schrijf alstjeblieft niet verder over het gevecht of Ytero, want daar wil ik graag het vervolg op schrijven.
4 mrt 2012, 17:49
,Respect

Gjalt
Gjalt Da Vinci
You`ve got to go to the doctor, Luckily I`m one.
'Kiëta is geen vriend van ons. Niet meer. Hij heeft de orde van de Smeden bedrogen. En sindsdien heeft hij oorlog met alle smeden. Hij heeft ons bedrogen. En daarna hebben wij hem de oorlog verklaard.' Legde Grash uit aan ons. Gloin ging door: 'Al lang zoeken wij hem. Maar als jullie weten waar hij is. Hij heeft nog een bedrag bij ons openstaan...'
4 mrt 2012, 18:12
,Respect

Jesse
hmm trema werkt niet mee XD dus het wordt even Kieta.

Kieta
Schimmen bos

Kieta kijkt geschokt toe. `Je hebt mijn beste vriend vermoord!` zegt Kieta woedend. Alleen de verrader heeft al de benen genomen. Maar al snel daarna wordt hij achtervolgt door een extra dikke pijl. De verrader valt met een pijnlijke kreet op de grond, hij trilt nog even na van de pijl die zijn nek heeft doorboort; dan zucht hij nog een keer en stopt dan met ademen. Kieta kijkt nog steeds in shock om zich heen, de muren zijn helemaal vernietigd en elk huis staat in brand. "Ren weg van het slagveld! Allemaal verzamel je belangrijkste spullen en volg mij uit de bossen naar de grens van dit verdoemde land!'' roept Kieta. Meteen vlucht iedereen aangezien ze al te graag hadden gehoopt dat Kieta dat zou roepen. Kieta pakt Ytero op en legt hem op een doek. "Jij verdient een eervolle begravenis vriend," snikt hij. Hij gooit het luik van het hok waar Mark in zit open, "mee komen mannetje. En haal die vrienden van je maar op!"
 
Romy-Aimee
Dewi Summer.
*zucht* dit is saai! na ja beter dan de hele tijd weg lopen en dan weer terug gesleept worden.
na een uur ongeveer word de deur open gedaan, ik kijk op, 'kom mee we moeten weg!' zegt de man, ik herken de stem van Kiëta.
ik sta op, 'oke als jij het zegt!' zeg ik terug, ik ben ongeveer een centimeter of 10 langer dan hem, maar dat betekend niet dat ie niet gevaarlijk is.
hij loopt voor uit, ook mark loopt achter een paar mensen aan, even later rent Spring ook in mijn richting, 'hallo meis!' zeg ik tegen haar.
'we hebben geen tijd om te niksen!' zegt Kiëta, ter wel hij me mee trekt, 'ik was niet aan het niksen, ik begroete Spring!' zeg ik terug.
'zal wel' zegt hij af wezig, ik haal mijn schouders op en fluit een toon, 'wat doe je nou?' vraagt Kiëta verbaast.
'wat ik doe? ik zeg tegen Spring dat ze me moet volgen!' vertel ik hem, 'en je fluit!' zegt Kiëta.
ik zucht, 'klopt zo zeg ik dat tegen haar dat heb ik haar aan geleerd, en ik dacht dat we haast hadden of zeg ik het nou verkeerd' zeg ik met een scheeve grijns.
4 mrt 2012, 19:26
,Respect

Jesse
Kiëta
Schimmen bos

Niet lang nadat hij de ordens om weg te rennen had geroepen staat iedereen al klaar om te gaan. "Ren zo snel mogelijk naar de grens! Daar wachten we op elkaar!" roept Kiëta. Iedereen maakt meteen de benen, waar onder Kiëta met Arín die boven hem vliegt. Hij kijkt achter zich of geen huisdier of wat dan ook achter blijft. Hij ziet nog net hoe de laatste hem in halen. "Ik moet wat doen aan mijn conditie," klaagt hij tegen zich zelf. Maar dan ziet hij 2 doods bange kinderen met een hond vluchten voor het leger dicht achter hem. Hij denkt even heel goed na, maar rent daarna gewoon door.

Dewi en Mark zien hoe Kiëta naar ze om kijkt. "Hij is toch niet zo harteloos om ons hier achter te laten hé!" hijgt Dewi. Mark is stil en kijkt naar hem. "Blijkbaar wel zegt hij met tranen in zijn ogen als hij ziet dat Kiëta gewoon door rent. "Maar hij neemt wel de verkeerde weg!" lacht Dewi. "De grens is in het noorden! Maar hij loopt naar het westen!" legt Dewi uit. "Dat verdient ie, hij laat ons hier achter met dat leger achter ons aan!" zegt Mark. "We stoppen hier even," hijgt Dewi. Ze hebben ongeveer een kilometer voorsprong dus kunnen ze even pauze nemen. Maar na vijf minuten zien ze om de hoek, nog maar 100 meter verwijderd van hun, een leger op ze af komen. "Shit!" roept Mark. Terwijl Mark en Dewi opstaan om weer te gaan rennen is het leger al weer dichterbij gekomen. "We halen dit niet," merkt Dewi op. "Klopt," zegt Mark kort af.

Er staat nog maar 20 meter tussen het leger en de 2 vluchtelingen in, maar dan gebeurt er iets speciaals. Net voor het leger komt Kiëta de bocht om gegalloppeerd, met 2 paarden naast hem. "Spring er op gauw!" roept hij. Dewi en Mark, zonder enige paardrij ervaring springen op het paard en rijden meteen in galop verder. Kiëta wordt tegen gehouden door een soldaat die sneller is dan de anderen, hij loopt 10 meter voor het leger voor en probeert Kiëta tegen te houden tot dat het leger er is om hem te vermoorden. Maar dat laat hij niet gebeuren. Kiëta slaat gemakkelijk met zijn mes zijn helm eraf en snijd vervolgens zijn keel door midden. Gauw galloppeerd hij naar Dewi en Mark toe.
4 mrt 2012, 19:54
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
Mark en ik rende, ' ik haat rennen!' mopperd Mark, 'nu weet ik het wel!' zeg ik geirriteerd, "Ren zo snel mogelijk naar de grens! Daar wachten we op elkaar!" roept Kiëta.
hij kijkt om, "Hij is toch niet zo harteloos om ons hier achter te laten hé!" zeg ik tegen Mark, "Blijkbaar wel'' merkt Mark op.
Kiëta rent door, "Maar hij neemt wel de verkeerde weg!" lach ik De grens is in het noorden! Maar hij loopt naar het westen!" leg ik uit als Mark het niet snapt.
"Dat verdient ie, hij laat ons hier achter met dat leger achter ons aan!" zegt Mark, ik mompel wat "We stoppen hier even," zeg ik.
na vijf minuten blijken we nog maar 100 meter voor sprong te hebben, "Shit!" roept mark we beginnen te rennen ''We halen dit niet," zeg ik, "Klopt," zegt mark kort af.
als er nog maar 20 meter tussen mij mark en het leger zit kom Kiëta met twee paarden een gereden, "Spring er op gauw!" schreeuwt hij.
ik en mark kijken elkaar even aan.
meteen weten we dat we beide niet kunnen paard rijden maar we doen wat ons word gezegt.
snel springen we er op, even later rijd Kiëta naast ons.
4 mrt 2012, 20:16
,Respect

Yvanka
mariella
Ik ben nu niet meer van plan om iets te zeggen. Wat nou als ze dewi of mark pijn doen.
Ze gaand oor met vertellen waarom ze Kiëta niet mogen en ik luister scherp naar elk woord, bang om iets belangrijks te missen. Van mij horen ze niets meer.
4 mrt 2012, 20:34
,Respect

Jesse
Kiëta
De Wijd vlaktes

Dag en nacht reden Kiëta, Dewi en Mark. Soms hielden ze een klein gesprekje maar daar bleef het ook wel bij.

"Eindelijk!" roept Kiëta. "We hebben het einde van het bos bereikt! Welkom op de Wijd vlaktes jongens!" legt hij later uit. Dewi en Mark kijken elkaar blij aan. "Nee, we zijn nog lang niet bij de grens hoor!" zegt Kiëta als hij op merkt dat Dewi en Mark elkaar veel belovend aan kijken. Dewi laat een diepe zucht horen. "We gaan even stappen, 10 minutjes en dan gaan we over in draf. Dewi en Mark knikken blij. De vlakte is reusachtig, en natuurlijk, wijd. Nergens is een boompje of iets wat de horizon verpest te zien. En zo vergaan er weer 4 dagen, slapen, rijden, pauze nemen, meer niet.

Tot dat er uiteindelijk iets de horizon verpest....

"Wat is dit?!" roept Kiëta. Dewi en Mark kijken in de richting waar Kiëta naar kijkt. "Een leger!" roept Mark. "Ze zijn slimmer dan we denken! Ze hebben ons ingesloten," roept Kiëta geschrokken. "We moeten nu meteen iets bedenken!" zegt Mark. Kiëta berekent een paar dingen in zijn hoofd op: "We hebben 2 dagen voorsprong op het leger wat vanuit ons kamp komt, als we nou vandaag 1 dag terug lopen zit er precies één dag tussen elk leger in!" stelt hij voor. "Maar wat hebben we daar dan aan, we worden uit eindelijk toch gedood!" zegt Dewi. "Ik bedoel jullie rijden die dag terug, ik rij naar een vriend van mij die kan helpen!" zegt hij nu. "WAT?!" roepen Dewi en Mark in koor. "Dat kunnen we toch niet overleven!" "Luister het is het beste wat we kunnen doen! Jullie rijden het hele pad terug tot dat je bent aangekomen bij onze verblijfplaats van gister, ik zal jullie redden!" zegt Kiëta. Maar voordat Dewi en Mark nog maar iets kunnen zeggen is Kiëta al weg gegalloppeerd.

Hij rijd nu al een halve dag over de vlakte, hij reageert heel blij als hij de eerste paar huisjes aan de horizon ziet verschijnen. Over een paar uur zal hij bij het huis van Da vinci staan, daar zal hij vast een warm welkom krijgen....

Kiëta gooit de deur wijd open, "Ha die Vinci!" roept hij blij. Maar zijn glimlach verdwijnt meteen als hij 2 bekenden ziet staan. "Dit is mijn lievelingsdag!" roept de dwerg terwijl hij zijn bijl boven zijn hoofd slingerd.
5 mrt 2012, 12:10
,Respect

Gjalt
Gjalt Da Vinci
You Bastard!!! I think I could like you...

'Gloin! Geen wapens, we hebben hem nog nodig.' Gloin kijkt om en vraagt mij smekend: 'Zelfs geen bijltje?' Ik schud mijn hoofd. Gloin haalt zijn schouders op en geeft Kieta een klap vol in zijn gezicht. Ik liep de kamer uit en liet e twee meester smeden alleen met Kiëta, dit ging hij niet leuk vinden. Maar ik had andere dingen te doen.

'Twee gram Fosfor, 3 lepels Blotupia, een scheut olie, driehonderd gram salpeter, vijf emmers geconcentreerd kruit, wat Napalmolie, en een lont. En weer een nieuwe schoonheid gecreëerd...' Ik liep met brandbom nummer zeventien naar de VM3.0 en zette hem vast in het valluik. En daarna liep ik terug naar de keuken. Daar zag ik Kiëta op de tafel liggen. 'Het ging per ongeluk. Ik wilde hem niet zo hard bewusteloos slaan...' Ik grijnsde. 'Ach, misschien is het maar beter zo. Anders is hij vast niet eens met het plan dit ik heb. Luister goed...'

Beste aanvoerder van het legertje dat in de buurt van onze stad zit.
Wij hebben voor u de aanvoerder van de huurmoordenaar`s in de aanbieding. Deze dag voor maar 150000 goudstukken in plaats van 200000. Maar wees snel want Op=Op. U kunt hem afhalen in het open veld ten westen van de stad. Wees alstublieft zo vriendelijk om al uw manschappen mee te nemen. Met vriendelijke groeten:
Gjalt Da Vinci, Uitvinder, Geldschieter en Meer...

Gloin lachte. 'Als hij daar in trapt is hij echt gestoord...' Nancy zei: 'En? Als het niet lukt maakt het ook niks uit. Wij droppen de bommen en maken iedereen dood. Als ze het niet accepteren maak het ook weinig uit.' Grash haalde zijn schouders op. 'Ach, laten we het maar proberen.' Ik knikte en haalde een postduif uit zijn kooi. Ik bond de brief vast en stuurde de duif weg.


'Ze komen eraan!' Ze trappen erin.' Waarschuwde Gloin. Ik knikte en nam plaats in de VM 3.0. 'Het moment van de waarheid. Ik ga.' Grash zei: 'Succes Gjalt. Tot zo.'

'Commandant, wat is dat?' Commandant Welsh keek naar de lucht waar de soldaat heen wees. 'Geen idee, het lijkt op een vliegende vleermuis... Wat denk jij, John?' 'Ik zou het niet weten comm...' De soldaat zweeg. Het Ding vloog over het leger heen. ´Commandant, er klapt een luik open...' De Commandant zag het ook. 'Wat zijn die metalen kokers, sergeant? Waar dienen die voor?' John antwoordde: 'Ik zou het niet weten Commandant. Ik heb ze nooit...' De soldaat stokte. De buizen waren open geklapt. Weer vroeg de commandant: 'Wat zit daar in ser...' Verder ging hij niet. John viel schreeuwend op de grond. Een seconde later volgde ook de commandant. Hij viel op de grond en keek naar zichzelf. Verschrikt zag hij dat hij brandde. Daarna sloot hij zijn ogen en zakte hij in elkaar. Dit lot trof alle soldaten van het legertje. Niemand wist meer wat er gebeurt was. Enkel wat rokende lijken getuigden van de slachting die hier was...
5 mrt 2012, 17:05
,Respect

Jesse
Kieta
Het huis van Da Vinci

`Ik heb hier geen tijd voor!` hij keek om zich heen. Gloin zat lachend met de vage tovenaar aan tafel, soms keken ze even om. De twee andere meiden waren intussen ergens anders iets aan het uitspoken. `Alles of niet,` lachte Kieta. Hij ziet een paar messen op de tafel voor hem liggen. Met zijn voet wipt hij er eentje naar hem toe en vangt hem op met zijn mond. Zachtjes vloekt hij wanneer hij warm boed door zijn mond voelt stromen. Hij laat het vallen en vangt het weer net op tijd op met zijn vast geknoopte handen. Hij snijd het touw door en doet het zelfde bij zijn benen. `Hmm, al dood ik ze liever, ik spaar ze omdat het vrienden zijn van Da Vinci. Hij slaat met de achter kant van zijn dolk Gloin hard tegen zijn slaap. Die tovenaar-gestalte reageert te laat, Kieta werpt zijn mes met de achterkant tegen zijn voorhoofd aan. `Weltrusten heren!` lacht hij. Blij zet hij de eerste stap buiten. `Ik moet nog steeds iets hebben om die kinderen mee te redden!` maar van binnen weet hij eigenlijk al wat hij gaat doen.

En ja hoor precies op de plek waar Kieta het had verwacht gaat de VM 3.0 lager vliegen, om een kilometer verder te landen. Kieta pakt een touw uit zijn tas en blijft stil in de struik liggen. Tot dat de VM 3.0 recht boven hem vliegt, hij werpt zijn touw en blijft haken achter een vleugen meteen wordt hij meegetrokken. Hand voor hand klimt hij omhoog, tot dat hij de vleugen bijna heeft bereikt, hij moet snel handelen. Hij gooit zijn benen over de vleugen heen waardoor hij recht op de vleugen zit. En zoals altijd gebruikt hij weer zijn vertrouwde trucje, de achterkant van je dolk tegen iemands slaap slaan. `Dat was omdat je me gevangen hield!` lacht hij.

Hij gaat zitten in het vliegmachine met Da Vinci naast hem. Eerst begint het vliegmachine vervaarlijk heen en weer te slingeren maar al gauw weet Kieta de controle te krijgen, `Zo moeilijk is het helemaal niet!` zegt hij in zich zelf. Hij vliegt boven het huis van Da Vinci, `Afzetten duurt te lang,` bedenkt hij in zich zelf. Hij doet de parachute om de rug van Da Vinci en laat hem naar beneden vallen, `Tot ooit mijn vriend! Maar eerst moet ik mensen in nood redden!` lacht hij.

Het leger staat tussen Mark en Dewi in. Aan de ene kant een veel kleiner leger dan toen ze het kamp aanvielen, en aan de andere kant het gloednieuwe leger. `MY GOD! Ik dacht dat die Kieta ons kwam redden!` roept Mark. De legers staan al bijna voor hun neus. `Dat komt hij ook!` roept Dewi blij en wijst naar de lucht. Een reusachtige vogel komt op ze af gevlogen. `Hoe heeft hij dat gemaakt!` vraagt Mark. Dewi knikt dat ze het niet weet. Het vliegmachine gaat laag vliegen maar houd nog steeds de zelfde snelheid. `Spring op de vleugels!` roept Kieta van ver af. Dewi en Mark kijken elkaar bang aan. `Achja, geen tijd kom op! niet twijfelen!` stelt Dewi voor. En met die woorden springen ze op de machine die gewoon door raast. `JAHOE!` lacht Kieta. Dewi en Mark hebben hem nog nooit zo opvallend blij gezien.
5 mrt 2012, 17:31
,Respect

Jesse
lol XD sorry gjalt....
5 mrt 2012, 17:43
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
`JAHOE!` roept Kiëta blij, mijn god nog nooit heb ik hem zo blij gezien! 'wil je ons bang maken, want mocht dat zo zijn dan is het je aardig gelukt' zeg ik hem met groote ogen aan kijkent.
hij kijkt me verbaast aan, 'bang maken? doe ik dat dan? moet dat dan?' vraagt hij, 'ja ik vind het eng dat je zo blij bent het is gewoon... het is gewoon niet natuurlijk' zeg ik.
hij grijnst, 'neeh dat was niet de bedoeling!' zegt hij vals, 'zo ken ik je weer' zegen mark en ik.
hij maakt een groote boog en vliegt weg, 'doe dat nooit meer!' schreeuwen ik en Mark naar hem.
weer grijnst ie, 'wat is het toch leuk om twee kinderen bang te maken' zegt hij blij, 'waag het nog een keer om te zeggen dat ik een kind ben! van mark snao ik het wel maar ik pik het niet als je dat nog een keer over mij zegt, dus wees gewaarschuwt' zeg ik boos.
5 mrt 2012, 17:47
,Respect

Jesse
Trema doet het niet....

Kieta
De Wijd vlaktes

Maar dat houdt Kieta niet tegen, hij bleef maar vrolijk en bleef maar liedjes zingen. `Zing toch mee kinderen!` roept hij. `Wat nou opa` zegt Dewi. `Als wij kinderen zijn ben jij een opa,` lacht ze. Kieta kijkt woedend om, hij houdt zijn hand in de lucht om Dewi een klap te geven. Hij slaat vol op maar hij raakt Dewi niet, het is Mark die wordt geraakt, en om het nog erger te maken valt hij van het vliegtuig af. `Verdomme!` roept Kieta. Dewi lacht zich helemaal kapot. Kieta laat het vliegtuig meteen landen, `Gelukkig vlogen we niet zo hoog!` zegt Kieta. Mark geeft als antwoord een pijnlijke kreun. Dewi begint daardoor nog harder te lachen. Even kijken Mark en Kieta elkaar aan, en dat is al genoeg, die blik in hun ogen zegt `we pakken haar nog wel!` maar Dewi ziet dat niet en lacht gewoon door.

Romy-Aimee
Dewi Summer.
ik schiet in de lach, Mark kreunt pijnlijk, weer schiet ik in de lach, 'kom we gaan weer' zegt Kiëta.
'oke' zeg ik wat bij gekomen van het lachen.

Jesse
Kiëta
De Wijd vlaktes

Kiëta kijkt stiekem zonder zijn hoofd te bewegen naar Mark. Zonder dat hij het laat merken is hij verschrikkelijk bang dat Mark op het moment dat hij het niet verwacht hem aanvalt. "Slaaptijd kindertjes," zegt Kiëta met de nadruk op kindertjes om Dewi te pesten. Langzaam daalt de vliegmachine naar een geschikte plek om te overnachten, "Een meer! Dan kunnen we gelijk onze water flessen vullen!" Maar meteen had hij gehoopt dat hij dat niet had gezegt, Mark neemt zijn kans en duwt Kiëta vanaf de machine het water in. Een paar seconden later landt de machine. Dewi lacht nog erger dan toen Kiëta Mark er af had geslagen.
6 mrt 2012, 21:06
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
'Slaaptijd kindertjes,' zegt Kiëta, ik wil hem nijdig aan kijken maar besef dat als ik dat doe dat ie dan alleen maar zijn zin krijgt, hij laat het vliegtuig lager vliegen.
'Een meer! Dan kunnen we gelijk onze water flessen vullen!' zegt Kiëta blij, Mark geeft Kiëta een duw en hij valt in het water.
weer schiet ik in de lach! nog erger dan toen met Mark, al snel hoest ik, 'stik niet in je lach he' zegt Mark droog, 'ik doe mijn best' zeg ik terug met een stem die bijna over slaat.
'jammer dat je niet minder je best doet' zegt Kiëta een beetje boos, 'je lijkt wel een kat die verdronken is Kiëta' zeg ik droogjes terug.
nu schiet Mark in de lach, ik kijk hem met op getrokken wenkbrouw aan, zo grappig was het ook weer niet hoor, Kiëta kijkt hem al helemaal woedend aan.
hij rent snel naar Mark toe en gooit Mark in het water, het ziet er zo grappig uit! weer schiet ik in de lach.
ik leun tegen een rots aan zo hard lach ik.
7 mrt 2012, 18:00
,Respect

@birdygroot
"Oh toe Gjalt... Mag ik ze zoeken?" Gjalt schud zijn hoofd. "Nee, ik vertrouw die Kiëta en zijn plannen niet helemaal... Zeker niet nu hij Glion en Grash zo heeft neergehaald..." Ik glimlach een beetje en zeg dan: "des te meer reden om hem te vinden! Laat mij dat doen! Ik kan ze heus wel aan!" Mijn hand glijd automatisch naar het lemmet van mijn zwaard en Gjalt Glimlacht zenuwachtig. "Ja dat weet ik wel, maar ik wil weten wat Kiëta van plan is voor dat we hem pakken. Misschien heeft hij zich nog niet volledig tegen ons gekeerd, maar bedenkt hij zich als je hem pakt! Denk na Nancy, dit is niet iets wat je oplost met hem pakken..." Ik zucht, Gjalt zal wel gelijk hebben. Maar ik word er gek van dat ik niks kan doen...
"Ik ga maar even naar dat meisje..." zeg ik Gjalt knikt, "misschien vertelt ze jou meer..." Ik knik, dat is ook wat ik hoop. Ik loop weg, naar het meisje, ik ben haar naam even kwijt... Ach dat vraag ik wel...
"Hoi!" zeg ik tegen het meisje. "Ik ben alleen hoor.." zeg ik daarna, als ze niet reageert. Het meisje knikt, om te laten weten dat ze het weet en zwijgt nog steeds. "Wat is er nou? Ik ben een vriendin van Dewi hoor!" zeg ik met nadruk. Hier kijkt ze duidelijk van op. "Ik ben degene die haar hond heeft teruggebracht en haar wou redden... Alleen haar hond was een tikkeltje de snel..." Ik schiet in de lach en het meisje lacht mede door de zenuwen mee. "Maar ik ben wel even je naam kwijt..." zeg ik met een valse grijns. "Mariella" zegt het meisje kortaf, ze vertrouwd me blijkbaar nog niet helemaal.
"Oke... Mariella dus" zeg ik onverstoorbaar. "Wat doe je hier?" Het meisje houd haar mond dicht en ik zucht. "Ik ben te vertrouwen!" Alweer antwoord Mariella niet en ze went haar gezicht af. "Waarom vertrouw je me niet?" vraag ik daarna, een beetje harder dan ik had bedoeld. Mariella kijkt op en ze zegt: "ik vertrouw niemand!" Ik zie in haar ogen dat dit het laatste was wat ze zou gaan zeggen en daar leg ik me dan ook maar bij neer.
"Goed, dan ga ik maar..." Ik loop de kamer uit en doe de deur dicht. Ik loop regelrecht naar de werkplaats van Gjalt. Daar ga ik met een nors gezicht zitten en ik zeg: "waarom vertrouwd die Mariella ons nou niet?" En daar weet Gjalt even geen antwoord op...
10 mrt 2012, 09:41
 
Kiëta
De Wijd vlaktes

De nacht ging snel voorbij en de dag daarna zaten ze alweer op de gestolen vliegmachine. "Nog een paar dagen en dan zijn we bij de grens, daar staat iedereen op elkaar te wachten," zegt Kiëta. Mark en Dewi knikken. "We vliegen over een paar uur de bergen in, gelukkig maar want die Wijd vlaktes begonnen saai te worden," zegt Kiëta vervolgens. Weer knikken Dewi en Mark instemmend.
10 mrt 2012, 11:02
,Respect


Gjalt
Gjalt da Vinci
"Rest in peace, Bastard!!!"
'Hush Hush!!!' Spoorde ik de paarden voor de koets aan. Snel stoof ik over de vlakte. Boven mijn hoofd vloog Nancy met een nieuwgebouwde vliegmachine. 'Ik zie ze! Ze zijn geland bij de bocht in de rivier. Ik hield mijn paarden in. Nancy landde naast mij. Ik laadde mijn pistool. Naast mij trok Nancy haar zwaard. Ik gebaarde met mijn hand en we liepen afzonderlijk naar de slaapplaats van Kiëta toe. Met een snelle tik liet ik hem nog verder inslapen. Daarna wekten we de twee anderen. Een beetje verward werden zij wakker, zich afvragend wie wij waren en wat we aan het doen waren. Plotseling herkende het meisje Nancy en begroette haar. Ondertussen hield ik me bezig met het ontwapenen van Kiëta. Hij droeg zakken vol messen met zich mee. Verder een simpel maar stevig zwaard en een boog. Nadat ik alles van hem had afgenomen en besmeerd met een uitvinding van mijzelf bond ik hem vast onder de VM2.0 Daarna glimlachte ik, vooruitdenkend naar de reactie van de moordenaar als hij wakker zou worden. Nadat ik me snel had voorgesteld aan de twee anderen vertrokken we snel. Nu vloog ik op de ene machine, Nancy op de andere. De twee ex-gijzelaars zaten op de koets. De reddingsactie was geslaagd. Maar ik had geen idee waarom we ze moesten redden.
11 mrt 2012, 11:37
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
'hmmm.... wat?!' zeg ik slaperig, 'mark hou op man!' zeg ik geirriteerd, 'ik doe niets, jij moet ophouden!' hoor ik hem op de zelfde toon terug zeggen.
ik ga recht opzitten om iets boos terug te zeggen, maar merk dat het een paar mensen zijn die me wakker maken.
'wat!?!' snauw ik boos, maar de ene persoon herken ik als Nancy, 'Nancy!' roep ik, ze glimlacht voor zo ver ik kan zien.
'hoe is het met je?' vraagt ze, 'mwa het hat beter gekunt, maar ik leef nog' zeg ik met een grijns.
11 mrt 2012, 16:55
,Respect

jennie
naam: Cat
achternaam: groot
bijnaam:
leeftijd: 14
geslacht: vrouw
dieren: Pony (Zindy)
familie: Klaas Groot en Irene Groot
verleden: -
karakter: altijd vrolijk en snel
goede eigenschappen: is nooit lang boos
slechte eigenschappen: best wel snel boos
overig: ze is goed met de pijl en boog
foto: -
11 mrt 2012, 17:04
,Respect

jennie
Cat Groot
Diep in het bos in een klein huisje

Het is donker in het huisje. Ik lig in bed, maar ze is nog wakker. Ik hoor gegil in de verte en ik hoor kogelstoten. Het is vreselijk ze is alleen en heeft veel honger, gelukkig heb ik genoeg water bij me zegt ze tegen haar zelf. Ik kruip diep in de dekens en doe mijn handen over mijn oren om het geluid van de kogels te dempen.




Kiëta
De bergen

Kiëta kijkt lachend naar de juichende Da vinci achter hem. "Wat doet ie?" vraagt Dewi. "Hallucineer flesjes," lacht Kiëta, "die doen wonderen! Hij ziet wat hij wilt zien maar eigenlijk gebeurt het niet echt. Wanneer hij bij komt hebben wij al bijna 3 dagen voorsprong!" lacht Kiëta.



Romy-Aimee
Dewi Summer.
"Wat doet ie?" vraag ik aan Kiëta "Hallucineer flesjes," zegt hij lachend, "die doen wonderen! Hij ziet wat hij wilt zien maar eigenlijk gebeurt het niet echt. Wanneer hij bij komt hebben wij al bijna 3 dagen voorsprong!" gaat hij verder.
dat zal vast, denk ik ben nog steeds niet thuis, ''jah nou, je had belooft dat we mochten gaan als die aanval was afgelopen'' zeg ik terug.
hij geeft geen antwoord, ik kijk naar Mark en gebaar dat hij er wat van moet zeggen, hij trekt een wenkbrauw op.
''zeg er nou wat van'' sis ik naar hem, ''wat moet ik zeggen'' sist hij terug, ik kijk hem strak aan. '
''dat weet je heel goed'' fluister ik, ''nee dat weet ik niet!'' zegt hij iets harder dan bedoelt.
''wat zijn jullie aan het bespreken?'' zegt Kiëta ijzig, Mark en ik slikken, ''niets hoor!'' zeg ik gauw, ''dat hoop ik maar voor jullie'' zegt Kiëta moperend

Jesse
Kiëta
De grens

Het vliegtuig vaart over de koude lucht heen. Kiëta kijkt bang naar een van de vleugels. Een paar seconden geleden was het vliegtuig tegen een punt van de berg aan gevlogen, daardoor viel er een groot stuk van de vleugels af. "Als we geluk hebben stort het vliegtuig precies bij de grens neer!" zegt hij, maar je ziet stiekem dat hij twijfelt.

Een paar dagen vergaan, slapen op bergtoppen, de hele dag vliegen, niks meer. Tot dat Kiëta plotseling begint te schreeuwen van blijheid. In de verte over de bergen staat een klein groepje mensen wat daar al een kamp heeft gemaakt. Kiëta laat het vliegtuig rustig bij de bergen landen.

Sow gjalt, nu mag je mij moorden
11 mrt 2012, 19:40
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
dagen en nog eens dagen vliegen we over bergen, ''mijn hemel dit word saai!'' gaap ik terwel ik in mijn ogen wrijf.
Mark grijnst, ''ach valt mee hoor'' zegt hij, ik kijk hem slaperig aan, '' slaap kopje!'' zegt hij lachent, ''zat zei ik altijd tegen Spring'' zeg ik somber.
Kiëta schreeuwt plots, ''aaaaah!'' schreeuw ik van schrik, ''wat is er!?'' roep ik bang, ik schrik me helemaal dood!
Kiëta schrikt op tijdens het vliegtuig laten landen van mijn geschreeuw, hij kijkt om, ''kijk uit!'' roepen Mark en ik tegelijk.
''dit gaat fout'' fluister ik.


Kiëta
De grens

Kiëta springt blij uit het vliegtuig.

Gjalt da Vinci
'There Gone'
Ze zijn weg. Ik krijg ze wel... Ik zal die vervloekte Kiëta krijgen... *Bonk, Bonk, Bonk!!!* 'Open doen!' Ik liep naar de deur en deed open. Voor de deur stond een soldaat met getrokken zwaard. Ik pakte ongezien naar mijn pistool en vroeg wat hij wilde. Onmiddelijk begon hij te schreeuwen en te roepen dat ik mee moest komen. Ik weigerde en schoot hem met een snelle knal neer. Einde Soldaat. Helaas liep er net een groep andere soldaten langs. Zij zagen me en kwamen op mij af... Naast mij stond opeens Mariella. In haar hand hield ze twee lange messen. Ik had er geen idee dat ze die bij zich had Maar het kwam goed uit. Ik liet haar naast mij staan en herlaadde mijn pistool...
14 mrt 2012, 21:00
,Respect

Yvanka
Mariella
Ik sprint naar Gjalt toe, en leun even op hem om uit te hijgen. Dan sta ikw eer rechtop, en ik zie de eesrte mannen al kijken. Meisjes kunnen toch niets, doen, dus ook niet vechten. Ik zie het in de ogen ook in die van Gjalt als ik hem even aankijk. Ik denk bij mezelf, kom op je kan het doen , je kan zelfs met dieren praten, dus je kan die stomme lullos ook best afmaken,
Ik richt mijn messen weer op de mannen, en ik zie hoe de eerste man uithaald. Ik kruip onder zijn knieen door, en steek hem in zijn ................
Dan spring ik meteen bij de volgende op de rug om de ogen uit te steken, terwijl Gjalt op zijn eigen manieren korte metten maakt met de anderen.
14 mrt 2012, 21:19
1

Gjalt
Gjalt Da Vinci
'A wonderful fight'
Stuk voor Stuk vielen de soldaten neer. Ik had niet verwacht dat onze logé ook zo goed kon vechten. Ik zag een paar mannen pijnlijk aan hun einde komen. Gelijk schoot ik mijn vijanden effectief door het hoofd. Stuk voor stuk vallen ze dood neer. Zodra iedereen is afgemaakt sis ik tegen het meisje dat ze moet helpen met het opruimen van de lijken. Zodra alles is opgeruimd neem ik haar weer mee naar binnen. Ik schenk haar wat thee in en ga aan de andere kant van de tafel zitten. Daarna vraag ik haar wie ze is en waarom ze bij de moordenaars zat...
14 mrt 2012, 21:24
,Respect

Dit is niet OK
Yvanka
Mariella
Ik krijg wat thee en kom meteen in een kruisverhoor. Eerst ben ik niet van plan om iets te zeggen, maar daarnna vertel ik met wat omwegen het verhaal, hoeik er kwam, hoe we probeerden te ontsnappen, dat ik mark en dewi zag zoenen, en mijn wraak daarop, dat ik nooit meer iemand zou willen zien, en hoe ik nu hier bij hem zat. maar jhet feit dat ikj door de dieren hier kwam laat ik even achterwege.
Hij kijkt me de hele tijd aan, en ik voel dat hij weet dat ik niet alles verteld heb. Toch hoeft hij de rest niet te weten. Ik knijp mijn kopje bijna fijn, en hij breekt.
Ik probeer onhandig om het op te ruimen, en hij kijkt me nog steeds zo raar aan.
Gjalt
Gjalt Da Vinci
'I`d tried to, I Swear it...'
Ik sta op om een doekje te pakken. 'Ik weet dat je me niet verteld, maar iedereen verdient zijn of haar privacy. Mijn naam is Gjalt Da Vinci. Even kort samengevat: Ik ben uitvinder,advocaat, schilder, architect, boekhouder, en nog veel meer. Je bent in mijn huis, tevens mijn werkplaats. Mijn vader was een dienaar van de Auditorii, en ik dien iedereen die om mijn hulp vraagt. Mijn peetdochter Nancy heeft je van die soldaten gered. Verder is er hier nu niemand. Je bent welkom in mijn huis. Je had geen spullen bij je. Maar ik denk dat Nancy je wat kan lenen als je het aardig vraagt. Er is boven nog een kamer vrij die je kan hebben. Welkom...'
14 mrt 2012, 21:42
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer
Kiëta springt blij uit het vliegtuig, wtf! ''mark'' zeg ik zo rustig mogelijk, ''jah?'' vraagt hij, ''weet jij hoe je zo'n idioot apparaat kan bestuuren?'' vraag ik angstig.
''eh...................... nee sorry'' zegt hij, ''oh fijn!'' zeg ik zuchtend, ik kruip naar de bestuurders stoel.
''eens kijken hoe dit hier werkt?'' zeg ik terwel ik ga zitten, ik kijk over mijn schouder, ''let even op dewi!'' schreeuwt Mark.
''jaja al goed hoor'' ik pak het stuur vast en kijk hoe dat idioote ding kan landen, eindelijk! ik druk op een knop en hij gaat om laag.
17 mrt 2012, 15:14
,Respect



Gjalt
Gjalt Da Vinci
The End of All Things...

Ik zei dan wel welkom, maar ik zou haar niet meer zien in mijn huis.
Ik had mijn plannen gemaakt. Mijn plannen om mijn enige en grootste wens te vervullen. Ik wou doorgaan waar mijn vader gestopt was. Ik wou L`ame (het onbekende land) ontdekken. Snel pakte ik mijn spullen in en keek naar buiten. Grash stond samen met Gloin voor de deur. 'Pas goed op Nancy, geef aan haar door dat ze mij niet meer nodig heeft in deze wereld. Al mijn uitvindingen neem ik met me mee. Behalve de vliegmachine`s, ik heb er twee aangepast aan jullie lengtes.' zei ik met een grijns. Daarna omhelsde ik hen en vertrok, om vijf uur in de morgen, naar de havens. Daar lag mijn schip klaar. Ik stapte aan boord en gaf het sein om de trossen los te gooien en te vertrekken...
Nog één keer draaide ik mijzelf om en keek naar de stad waarin ik mijn gehele leven had gewoond. Waarschijnlijk zou ik het voorlopig niet meer zien. Als ik het ooit nog zou zien...
18 mrt 2012, 14:04
,Respect

Gjalt
"Ik had zin in een ander personage, Da Vinci is weggetrokken, want ik kon weinig meer met hem. Hij was geen echte vechter... Met hem verdwijnen de pistolen en andere uitvindingen. Vliegmachine`s echter, zijn al op de markt, en blijven dus bewaard . (niet dat deze er een nodig heeft...)
Ik presenteer jullie:

naam: Murtagh
achternaam: Zoon van Murzan
bijnaam:
leeftijd: 16
geslacht: Man
dieren: Draak
Naam Draak: Thorn
Kleur: Rood
familie: Nee
verleden: Ooit strijder aan de Duistere zijde
karakter: Belust op Macht
goede eigenschappen: Sterk, Onsterfelijk, magisch begaafd
slechte eigenschappen: Belust of Macht (heel erg)
overig: Bevriend met Eragon, heeft zijn thuis verlaten om ergens anders opnieuw te beginnen. Waar men hem niet kent als vijandelijke strijder, Maar gewoon als man...
Wapens: Zwaard, Boog, Magie
Magie bij rijders:
Ze kunnen alles en altijd. Zolang hun energie dat toelaat. Nadeel is dat als ze teveel energie gebruiken, ze bewusteloos raken, of doodgaan.
foto:

18 mrt 2012, 14:10
,Respect

Yvanka
Mariella.
Ik ga naar de kamer die me gewezen word en ik plof neer op het bed dat er staat. Na een halfuur ga ik voor het raam staan. Er staat een man te kijken naar dit huis vanaf een heuvel. "Wie is dat nou weer?" Denk ik bij mezelf.
18 mrt 2012, 14:24
,Respect

Gjalt
Murtagh
I`m more powerfull than any living man...

'Land op die heuvel, we zullen eens kijken waar we zijn...' sprak ik tegen Thoorn. Mijn draak luisterde en maakte zich klaar om te landen. Een lichte beweging liet hem afzwenken naar de grond. 'Probeer niet weer ik de problemen te komen, kleintje.' zei Thoorn. Ik schudde mijn hoofd en antwoordde: 'Dragheim was een foutje, ik had niet door dat de drank daar zo sterk was...'
Thoorn knipperde met zijn ogen. Ik aaide hem over zijn schouder en sprong uit het zadel. Alleen liep ik door naar de volgende heuvel. Deze was hoger dan de vorige en keek uit over het landschap. Op een afstand van tweehonderd meter lag een stad... De muren waren indrukwekkend en hoog, en tegelijk bijzonder... In de muren waren af en toe huizen gebouwd. Zodra ik de huizen naderde liet ik mijn gedachten alle kanten uit stromen op zoek naar magiërs in deze stad. Na een snelle inspectie bleek er niemand te zijn die magie kon gebruiken. Langzaam liep ik verder de heuvel op. Plotseling voelde ik me alsof ik bekeken werd. Terwijl ik om me heen keek zag ik een meisje uit het raam staren. Ik keek haar aan en zond mijn gedachten uit. Terwijl ik verwachtte dat ik zo haar naam te weten kon komen stuitte ik op zwaar verzet. Tegelijk zag ik de blik van het meisje verstrakken en stapte ze achteruit van het raam vandaan... Ik verbrak mijn aanval en draaide me om. Ik spurtte terug naar Thoorn terwijl ik hem via mijn gedachten vertelde wat er gebeurt was. Ik steeg op en hij vloog de lucht in. Ik stuurde hem naar een bos verderop waar hij zich schuil kon houden.

Ik was altijd al zo geweest, als er iets was wat ik niet meteen kon verklaren, wou ik het uitzoeken totdat ik een antwoord had. Dit meisje was een mysterie, En ik wou het uitzoeken....
18 mrt 2012, 15:18
,Respect

Yvanka
Mariella
Ik zie hoe de man me recht aankijkt, en ik voel bijna hoe zijn ogeni n mijn hoofd priemen, ik draai me weg van het raam. En loop naar beneden op zoek naar DaVinci.
Waar zou hij zijn, hij is neit in het huisje, en ook niet buiten. Ik loop naar buiten, en blijf voor het huis zitten, wachtend tot hij terug komt.
's Nachts is hij er nog niet, en ik begin me zorgen te maken.
18 mrt 2012, 16:10
,Respect

Gjalt
Murtagh
No One Will hurt Him, Or I Will Hurt Them...

'Blijf hier, Thoorn. Ik ga in de stad op zoek naar proviand en informatie.' zei ik de volgende ochtend. Thoorn grinnikte diep in zijn buik. 'En op zoek naar dat meisje zeker. Je gaat je gang maar, ik amuseer me hier nog wel.' Antwoordde hij. Ik klopte hem op zijn schouder en kietelde hem onder zijn kin. Daarna rende ik richting de stad.

De stadspoort was even indrukwekkend als de muur zelf. Het was groot en indrukwekkend gebouwd. Een ontwerp van Da Vinci, de zoon van de beroemde Leonardo, uitvinder van het pistool en de vliegmachine. Vooral de vliegmachine had hem beroemd gemaakt, Het was de eerste manier van mensen om te vliegen. Ze wisten hier niks van Draken af...

In de stad kwam ik snel aan bij een winkel met Reisbenodigdheden en Proviand. Daar kocht ik mijn spullen en vroeg ik naar het huis van Da Vinci. Ik wilde hem graag spreken voordat ik vertrok. Via mijn gedachten vertelde ik Thoorn dat ik wat langer zou blijven en dat ik zou gaan zoeken naar Da Vinci. Opnieuw voegde Thoorn daar zijn stekelige opmerkingen aan toe maar gaf me mijn zin. Terwijl ik de instructie`s van de man die mij het proviand had verkocht volgde ontdekte ik dat het huis van Da Vinci hetzelfde huis was als het huis waar het meisje verbleef. Terwijl ik het huis naderde zag ik een ander persoon naar buiten komen. Hij zag er ongeveer uit als Orik, en moest dus een Dwerg zijn. Ik stapte de schaduwen in en liet hem voorbij lopen. Daarna liep ik naar binnen. Er is niemand, dus wacht ik beneden aan de openbare tafel in de woonruimte.

Ruim twee uur zit ik doodstil aan de tafel. Thoorn lag te slapen, dus ik had verder ook niemand om mee te praten. Toen hoorde ik boven enkele geluiden en gestommel. 'On Onai Lithr.' fluisterde ik. Ik zag mezelf verdwijnen, een zeer bijzondere ervaring, jezelf zien verdwijnen... Langzaam stond ik op en ging ik zonder geluid te maken in de hoek van de kamer staan. Daarna volgde ik met mijn ogen het meisje dat de kamer in kwam lopen. Het was hetzelfde meisje dat bij het raam stond. Ze liep door de woonkamer naar de keuken om daar haar ontbijt klaar te maken. Ik glimlachte terwijl ik haar achterna liep en tegen de deurpost leunde. 'Doe mij ook maar wat.' zeg ik, terwijl ik de spreuk ophef.
18 mrt 2012, 17:52
,Respect

Yvanka
MARIELLA
ik reageer rustig. Ik draai me om en zie de man staan die ik eerder ook op de heuvel zag.
hij kijkt me aan zonder te knipperen en ik kijk terug. Ik bekijk hem.
Hij is est knap. Nog niet zo oud maar de gebeurtenissen in zijn leven hebben tekens achtergelaten.
"wie ben jij?" Vraag ik hem.
Hij kijkt me nog steeds aan.
" ik zei, wie ben jij"
Hij kijkt me aan van, waarom wil je dat weten ikbedet ook niet wie jij bent.
Ik kijk hem betekenisloos aan.
"ga zitten." Herstel ik mezelf
"dab kunndn we praten." Ga ik verder
Hij pakt een stoel en gaat zitten.
Weer sie stilte.
"dus ik ben mariella en wie ben jij?" Begin ik obzeker, ik'seet niet of ik hem kan vertrouwen maar ik voel me veilig en op mijn gemak bij hem.
18 mrt 2012, 18:08
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
het vliegtuig land, mark en ik springgen er uit en ik loop meteen naar Kiëta, ''dat flik je me niet meer, begrepen!'' roep ik naar hem terwel ik hem een flinke klap geef.
hij lacht, ''wtf hoe zo lach je als iemand je in je gezicht slaat?'' vraag ik, hij lacht nog harder, ik spring naar achter en ga achter mark staan.
mark kijkt achter om en vraagt ''waarom ga je achter mij staan?'' ''om dat ik hem eng vind worden als hij lacht;'' zeg ik terug.
mark haalt zijn schouders op, ''je durft hem wel te slaan? maar je word bang als hij gaat lachen?'' zegt hij langzaam. ''ja'' zeg ik kort af.
mark kijkt me raar aan, ''hoe zo word ja bang als iemand gaat lachen, leg mij dat eens uit!'' schreeuwt hij, ''dat kan ik niet uit leggen'' zeg ik droog terug.
mark trekt een wenkbrauw op, ''kijk dan naar hem!'' zeg ik op Kiëta wijzend, ''hij lacht nog steeds!'' zeg ik weer.
mark kijkt naar Kiëta ''nu je het zegt...... zo is ie inderdaad eng'' zegt mark, ''komt er eentje achter zeg!'' schreeuw ik naar zijn hoofd.
''maar hij is echt eng als ie lacht!'' zegt mark nu ook naar achter lopend, ''vertel mij wat!'' zeg ik.
ik spring achter mark vandaan zo dat ie niet tegen me aan botst, hij struikelt over een steen en valt op de grond.
''het is niet slim om te vallen he!'' zeg ik ter wel ik hem aan zijn pols om hoog trek, iets te snel want daardoor valt hij bijna voor over.
''wat zei ik nou.... niet vallen!'' zeg ik weer en ik zet hem recht over eind, ''wat luister jij slecht zeg'' zeg ik vals.
''ik..... moet je horen wie het zegt!'' valt hij uit, ik lach vals, ''joh! ik luister helemaal niet! allen als het niet anders kan!'' vertel ik hem.
''jaja nu weeten we het wel!'' zegt iemand plots, mark en ik kijken in de richting van de stem, het is Kiëta.
mark en ik springen als een man naar achter, ''iets te dicht bij makker!'' zeg ik geschrokken, ''je weet dat ik je nog steeds eng vind.''
Kiëta mopperd wat, ''kijk zo ben je minder eng!'' zeggen mark en ik tegelijk, Kiëta kijkt een beetje boos.
''ach je beter een boze Kiëta dan een blije! anders is ie te eng voor woorden!'' lacht mark, ''ja en als jij zo door gaat met lachen vind ik jou ook eng'' zeg ik droog.
meteen houd mark op met lachen.
18 mrt 2012, 19:20
,Respect

Gjalt
Mutagh
We Were His Puppets, Nothing More...
Deze reactie had ik niet verwacht. Meestal sprongen mensen verschrikt op en vielen ze bewusteloos bij zo`n entree. Het feit dat dit meisje het niet deed maakte haar op een volgend punt bijzonder. Ze vraagt me een paar keer wie ik ben. Voordat ze me vraagt te gaan zitten. Ik luister en pak een stoel, ze stelt zichzelf voor als Mariella en gaat aan de andere kant zitten. Zodra ik zit vraagt ze mijn naam en waar ik vandaan kom. Ik vouw mijn handen over elkaar heen en leg ze op de tafel neer. 'Mijn naam is Murtagh, Zoon van Morzan. Ik kom vanaf de landen ten westen van de Beor Bergen. Een land met Elfen, Dwergen, Urgals en andere vreemde wezens. Ik ben naar deze stad gekomen om Da Vinci te spreken. Maar zodra ik de stad naderde en de vaste procedure deed om te bekijken of er magiërs zijn stuitte ik bij jou op zwaar verzet. Waar ik vandaan kom zijn veel magiërs. Maar weinig zouden ooit een goede verdediging op kunnen zetten als dat jij deed. Ik en mijn D... mijn vriend vonden het interessant om erachter te komen hoe je ooit zo`n verdediging hebt kunnen opzetten. En aangezien je bij Da Vinci logeerde was het niet heel moeilijk het te combineren. Ik heb al een hoop meegemaakt, en aangezien Da Vinci een bekend raadsmeester is was ik op zoek naar hem voor enige raad en wetenschap over dat wat ik nu wil doen.' Vertelde ik. 'Wat is je overkomen? Je ziet er jong uit, erg jong voor iemand die lange reizen maakt. Wat is je leeftijd, Murtagh?' vroeg ze. 'Ik ben nu zestien, maar heb meer meegemaakt en meer gevochten dan de meeste bejaarde mannen. Ik heb gevochten, gevochten en gedood. Ter verdediging, Voor macht, en voor wraak. Maar dat zijn dingen waarmee ik jou niet ga belasten. Weet je wanneer Da Vinci terugkomt?' zei ik.
18 mrt 2012, 20:53
,Respect

@birdygroot
Nancy Pillow

Ik kom ongerust de kamer van Mariella binnen. "Heb jij Da Vinci gezien?" vraag ik aan Mariella. "Da Vinci is even weg..." klinkt een stem vanuit de andere kant van de kamer. Geschrokken kijk ik om, als in een reflex schud ik mijn boog van mijn schouder en pak een pijl. Die leg ik op mijn pees, maar span hem nog niet. In de stoel tegenover me zit een jongeman, van ik schat een jaar of 16. "Wie ben jij?" vraag ik op een zo neutraal mogelijke toon. De jongeman staat op een wil langzaam naar me toe lopen. "GEEN STAP VERDER!" zeg ik met overslaande stem. De jongeman kijkt me glimlachend aan, " Mijn naam is Murtagh, Zoon van Morzan. Ik kom vanaf de landen ten westen van de Beor Bergen. Een land met Elfen, Dwergen, Urgals en andere vreemde wezens. Ik ben naar deze stad gekomen om Da Vinci te spreken.
Ik knik en aan Mariella haar blik te zien heeft hij dit al een keer heeft verteld.
Dan bedenk ik me iets, "je kent elfen dus... Zijn er ooit boselfen gekomen naar jou rijk?" Murtagh kijkt me aan, "jij bent een boself toch? Ik neem aan van wel, je lijkt in ieder geval wel op ze..." Hij zegt het op een soort plagerige toon en ik heb best door dat hij hier niet direct op wil ingaan. "Dus er zijn boselfen in jou rijk?" vraag ik dan dus nog maar een keer. "Misschien een paar..." antwoord Murtagh. Ik zucht, "aan jou heb ik ook weinig... Maar weet je toevallig waar Da Vinci naar toe is gegaan?" Murtagh schud langzaam zijn hoofd, "nee, geen idee" zegt hij dan.
"Jij dan Mariella?" vraag ik hoopvol. Ze schud afwezig haar hoofd en ik zucht. "Waar hangt hij uit?" Als niemand reageerd zeg ik: "ik ga mijn hond uitlaten, gaat er iemand mee?" Ik hoop dat Murtagh mee gaat, zodat hij misschien meer kan vertellen over zijn rijk en de elven die daar leven, maar hij noch Mariella reageerd.
 
Mariella
Ik wordt helemaal afwezig vn het gsprek met Murtagh, tot hij vraagt of ik mee ga. Ik schrik ineens wakker, en voel me gelezen, alsof ik een open boek was dat dicht geslagen word. Ik kijk hem vijandig aan, en zijn gezicht blijft uitdrukkingloos. Ik kijk hem strak in zijn ogen, en probeer hem te lezen, wat zou hij bedoelen of ik met hem mee ga?
Ik zie het in zijn ogen, het betekend niks goeds als ik met hem mee ga, dan zal er iets ergs gebeuren ik voel het gewoon. Als Nancy weg is met haar hond sta ik toch op om met hem mee te gaan, maar hij lijkt ook gewoon zo eerlijk.
Het is alsof ik geen keus heb, dat ik gewoon mee moet gaan. En ik loop achter hem aan.
18 mrt 2012, 21:23
,Respect

Gjalt
Murtagh
I wish I could love you
Mariella staart afwezig voor haarzelf uit. 'Ga je mee?' vraag ik opnieuw. Ze kijkt verdwaasd op en kijkt mij aan. In haar ogen staat een bepaalde achterdocht. Ik zie de twijfel die zich afspeelt in haar hoofd. 'Waarheen?' vraagt ze. 'Ik wou de stad in, iets zien van de plek waar ik ben.' Ze schudde met haar hoofd en stond op. Ik glimlachte en schoof mijn stoel aan. Daarna stapte ik de deur uit.

Als eerste deelde ik mijn gedachten met Thoorn. Hij zei één sarcastisch ding: 'Dit is dezelfde kwestie als met Trianna en Eragon, weet je dat nog?' Ik negeerde hem en liet mijn gedachten uitgaan naar de stad. Nog steeds stond er nergens een magiër, met uitzondering van het meisje. Mariella liep nu ook het huis uit. Het was nu bijna winter en flink koud. Zij had een bijzonder gemaakte jas om haar heen geslagen. 'Heb jij het niet koud, Murtagh? Je kan een jas van ons lenen als je wil.' Ik schudde mijn hoofd. 'Ik heb andere manieren om mezelf warm te houden. Maar bedankt voor het aanbod.' Daarna vroeg ik haar wat ik in deze stad moest zien. 'Da Vinci zou dit beter kunnen, ik ben pas kort in deze stad.' antwoordde ze nadat we langs enkele kerken en andere indruk makende gebouwen waren gekomen. Hier keek ik van op. 'Hoe kom je hier dan? Dit lijkt me niet een plek waar veel mensen heen migreren.' Ze zweeg. Ik haalde mijn schouders op. 'Het spijt me, maar ik ben niet heel erg onder de indruk van een stadje als deze.' Het was gelijk een uitnodiging. Mariella ging erop in en vroeg mij: 'Als je dit een stadje noemt, de hoofdstad van dit gebied, wat noem jij dan een stad? En wat heb jij gezien als je zelfs de grootste gebouwen niet indrukwekkend vind.' Ik grinnikte, 'Het is een lang verhaal, is er ergens hier een goede Plaza ofzo? Of hoe jullie dat ook noemen. En anders een simpele herberg of café? Het is te lang om in een half uurtje te vertellen.' Ze nam me mee naar een park. Ongeveer het eerste stukje groen dat ik in de stad zag. Het was alsof ze alles in één park wilden proppen. Maar het zag er goed uit. Ik ging op een bankje daar zitten. Mariella kwam naast me zitten en ik begon, na een spreuk gemompeld te hebben om afluisteren tegen te gaan, te vertellen over mijn omzwervingen voordat ik hier kwam.

'Mijn naam is Murtagh, ik kom uit het land dat ooit simpelweg Het Rijk heette. Dat werd geregeerd en onderdrukt door de tiran Galbatorix. Mijn halfbroer Eragon vond het ooit gestolen Drakenei en voedde de voor hem uitgekomen draak op.' Zo vertelde ik door over Eragon, en hoe ik hem ontmoette, niet wetend dat hij mijn halfbroer was. Zodra ik bij mijn ontvoering door het rijk kwam sprak Thoorn tegen mij. 'Niks over mij, kleintje. Ik wil haar eerst beter leren kennen.' 'Dat wordt lastig, ik was van plan haar alles te vertellen en eindelijk iemand in vertrouwen te kunnen nemen hierover.' Thoorn antwoordde: 'Dat je haar leuk vind hoeft niet te betekenen dat ze meteen te vertrouwen is, kleintje. Maar ik zie dat ik je hier toch niet vanaf kan brengen. Kom wel snel terug, Argnash heeft Energie nodig...'En dus vertelde ik door. Over hoe Thoorn voor mij uit het ei kwam. En mijn band met hem. 'Dus, jij bent iemand die op Draken rijd? Een Drakenrijder?' Ik knikte en vertelde door. Toen ik na een paar uur klaar was met vertellen was het al donker. 'Ik moet naar Thoorn, kom je mee? Ik zou hem graag aan je laten zien.' Mariella knikte. 'Is goed, hoe ziet Thoorn eruit?' Ik antwoordde: 'Je ziet het vanzelf...'

'Letta Du Vondr!' Riep ik. Uit het bos om me heen kwam een lading stokken vliegen. Ik liet ze voor me op de grond vallen en schreeuwde een tweede woord: 'Brisingr!!' Het schreeuwen was niet nodig. Ik had het ook met een fluistering en zelfs zonder woorden kunnen doen, maar ik hield van een beetje theatraal gebeuren. De stapel hout vloog in brand. Ik ging erbij zitten en gebaarde Mariella hetzelfde te doen. 'Thoorn komt eraan, hij is nu op jacht.' zei ik tegen haar. Ze knikte en wachtte. Een harde "baff" weerklonk door de open plaats waar we zaten. Boven ons zweefde mijn draak. Hij vloog iets van ons voorbij en vouwde toen zijn vleugels tegen zich aan. In een duikvlucht naderde hij de grond. Vlak voor de grond sloeg hij zijn vleugels uit, minderde hij snelheid en landde hij.
19 mrt 2012, 17:20
,Respect

Romy-Aimee
omg had jij ff een insperatie ontploffing of zo...?
wtf dat f*cking veel geschreveb, en ik denken dat ik een klein stukje te lezen krijg en daarna gewoon verder kan met mijn wisknude
mijn ******
maare goed stukje....
19 mrt 2012, 17:31
,Respect

Yvanka
mariella
"dus dit is je draak?" Vraag ik hem.
Hij kijkt me aan alsof het allrmaal welblogisch is.
"mag ik op hem rijden?"
Ik wacjt het anteoord af
Etuigdnlijk vereacht ik een nee, en ik zie hem twijfelen bijna kan ik de woordeloze gedachtes van hem en de draak horen
19 mrt 2012, 17:32
,Respect

Gjalt
Thnx Romy,
Ik ga weer door
19 mrt 2012, 18:06
,Respect

Gjalt
Murtagh
I`m Sure, I Think.

'Je weet mijn antwoord, Murtagh. Er is maar een Drakenrijder, ik vlieg niet graag met anderen, dat weet je.' 'Ik weet het, ik zal zeggen dat het niet kan... ' Daarna richtte ik mezelf tot Mariella en vertel haar Thoorn`s voorlopige weigering. 'Hij vliegt niet graag met anderen. Het spijt me...' Mariella knikte, 'Jammer, ik zou het mooi hebben gevonden om te voelen hoe vliegen voelt.' Ik haalde mijn schouders op en zei: 'Misschien ooit, Thoorn is iemand die eerst aan anderen wil wennen voordat hij vriendschap met ze sluit.' 'Praat voor jezelf, Murtagh.' zei Thoorn, maar ik wist dat ik gelijk had. Ik verbrak mijn gedachten met Thoorn en liet Mariella de basis spullen voor drakenverzorging zien. Zodra ik bij de tweede zadeltas kwam begon Thoorn te grommen. Ik stapte achteruit, h

[Alsodef]

. Ik stapte achteruit, herinnerend wat er in die tas zat. 'Wat is er Murtagh? Wat zit erin.' Ik schudde mijn hoofd. 'Daarin zit het voortbestaan van de Drakensoort in nieuw gebied. In die tas zit een Drakenei, We hebben het meegenomen uit het gebied waar we vandaan komen. Met het doel hier ergens een nieuwe kolonie voor Draken en Rijders te stichten.' Mariella stapte naar voren en sloeg, voordat ik of Thoorn haar kon tegenhouden, de flap van de zadeltas weg en keek. De tas was gevuld met stro en ander zacht materiaal. In het midden lag, omhuld door een kist van betoverd diamant, een Drakenei. 'Kan ik hem aanraken?' vroeg ze aan mij. Ik communiceerde met Thoorn: 'Waarom niet? Wat hebben we te verliezen?' zei Thoorn. Ik knikte naar Mariella. Ze schoof het slot open en deed het kistje. Het ei was lichtroze en pulseerde iets. Mariella boog zich ernaar toe en raakte het zacht aan. Met magie mat ik de activiteit van de draak. Even gebeurde er weinig bijzonders. Ik keek alweer omlaag en wou de magie loslaten toen Thoorn siste 'Kijk!' Ik keek naar het Drakenei. Langzaam zette het uit en begon het te gloeien. Ik trok Mariella achteruit, weg van de lichtflits die er zou komen. Zodra de flits kwam klonk er gekraak van het ei dat op barsten stond. Ik liep naar Thoorn toe. 'We hebben geluk, eindelijk eens.' zei hij tegen mij. 'Na zoveel tegenslag, was dat ook niet meer dan terecht. antwoordde ik. Thoorn knikte. Mariella stond nog steeds gebiologeerd te kijken naar het uitkomen van het Drakenjong. Plotseling klonk er weer een luide krak. Uit de resten van het ei kroop een roze gekleurd Draakje. 'Raak haar aan. Het is belangerijk, voor jou en voor het Draakje. Raak haar aan en kies een goede naam.' Gaf ik instructie`s. Mariella deed wat ik haar vroeg en stak haar rechterhand uit. Daarmee raakte ze het Draakje rustig aan. Opeens trok ze haar hand terug. Op haar hand verscheen, daar waar het kleine Draakje haar had aangeraakt, de Gedwëy Ignasia. Ik zag het gebeuren en zei: 'Welkom bij de rijders.' Ik trok mijn linker handschoen uit en toonde haar mijn Handpalm. Daarop stond ook een teken als de hare. 'Welkom bij de rijders, Mariella.' Sprak ook Thoorn. Daarna zei ik weer: 'Maar nu, een naam. Heb je al iets in gedachten?'
19 mrt 2012, 19:59
,Respect

Yvanka
Mariella
Ik trek voorzichtig mijn hand terug van het draakje, het gaat wel allemaal snel ineens.
"Ik noem haar Samira"
Murtagh knikt als bevestiging, ik ben best wel geschockt en ik probeer het een beetje te verbergen. Ineens staat er een tekeningetje in mijn hand en heb ik een eigen draak.
Ik kijk hem betekenisloos aan.
'en nu?' vormen mijn lippen zonder het uit te spreken.
Hij nodigt me uit om naast hem te komen zitten, dat beloofd weer een lang gesprek, want ik snap er helemaal niets meer van. Is het neit gevaarlijk. Straks komen de drakenruiters in gevaar en willen ze iedereen vermoorden en dan gebruiken ze dat tekentje tegen je.
19 mrt 2012, 21:06
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
kieta lacht nu om dat mark meteen zijn mond dicht klapt, ik kijk hem strak aan, zonder dat hij ophoud.
''ik heb nu echt zin om hem een flinke klap in zijn gezicht te geven weet je dat'' zeg ik tegen niemand in het bijzonder, mijn hand komt al om hoog.
''au!'' roep ik, dit keer was die stome kieta eerder, snel sla ik terug ''au'' zegt hij droog maar gemeend.
zo gaat het even door, tot ik niet terug sla ik heb er even genoeg van, kieta wil nog een keer slaan maar mark springt er tussen.
''laten we het gezellig houden?'' vraagt hij, ''bemoei je er niet mee!'' schreeuwen kieta en ik naar hem.
''rustig aan man!'' ''*kuch* vrouwen *kuch*'' zegt ik droog, kieta kijkt me woedend aan, ik glimlach sarcastisch.
19 mrt 2012, 21:30
,Respect

Gjalt
Murtagh
Domia Abr Wyrda

'Samira, een goede naam.' Ik tilde het Draakje op. Ze piepte wanhopig. Ik voelde in haar buik en testte haar op haar vitale functies. Zover ik kon voelen was ze gezond en sterk. Eindelijk, ik werd er moe van om te leven zonder slim gezelschap. zei Thoorn. Ik glimlachte en antwoordde: 'Bedankt voor de steek onder water, Thoorn. Ik zal proberen voortaan wat slimmere opmerkingen te maken.' Daarna zei ik Mariella: 'Ik zie dat je vol zit met vragen, wat logisch is natuurlijk. Wat wil je vragen?' Mariella barstte los en liet een waterval van vragen over mij heen vallen. 'Je zegt dat ik nu bij de Rijders hoor, maar wat doen Rijders? Wie zijn onze vijanden? Hoe verzorg ik mijn Draak? Wat moet ik allemaal leren? Hoe lang ben jij nu al Rijder? Hoe groot worden Draken? Waren er veel rijders? Wie waren de beroemde Rijders? Hoelang duurt het voordat ik kan vliegen? Is vliegen moeilijk? Hoe...' Ik stak mijn hand op en onderbrak zo de stroom aan vragen. Als eerste zei ik: 'Je lijkt op Eragon, hij stelde ook aan de lopende band vragen waar geen einde aan kwam.' Daarna beantwoordde ik de eerste vraag: 'Rijders zijn al eeuwen lang de macht die let op het besturen van het land. We besturen het niet zelf, maar letten erop dat de koningen en koninginnen niet over de schreef gaan. Onze vijanden zijn simpelweg de mensen die de wet overtreden. Na Galbatorix zijn er in ons land geen echte vijanden meer geweest. Maar voor vijanden hoef jij niet bang te zijn. Zodra je Draak groot genoeg is zal die elke vijand van haar af kunnen slaan. Verder zal ik je ook onderwijzen in Magie en in het Zwaardvechten.' Ik liet dit even tot haar doordringen maar vertelde toen weer door. 'Wat betreft de verzorging: Ik en Thoorn zullen Samira onder onze hoede nemen en je leren wat je weten moet. Over mij en Thoorn is er weinig te melden. Ik heb Thoorn nu drie jaar lang. Sinds mijn dertiende... De grootte van de Draken staat nooit vast. ze blijven doorgroeien. Ooit hadden we draken zo groot als kleine heuvels.' Samira slaakte een kreetje en probeerde uit mijn handen te stappen. Ik pakte haar opnieuw stevig beet en gaf haar aan Mariella. Het Draakje ontspande zichtbaar en nestelde zich op Mariella`s schoot. Daar viel het snel in slaap. Mariella aaide voorzichtig over Samira heen. 'Maar goed, om weer door te gaan: Er waren op de hoogtijdagen van de Rijders bijna honderd Rijders en Draken. Beroemde rijders zijn er niet echt. Hoewel ik denk dat Eragon altijd bekend zal blijven, net als zijn naamgenoot en voorganger, de eerste Rijder. Maar over de geschiedenis van de Rijders vertel ik je nog wel eens. De tijd tussen nu en het moment dat je kan vliegen zal liggen aan de snelheid waarmee Samira groeit. En wat betreft je laatste vraag: Vliegen is niet lastig, hooguit alleen de eerste keer. Maar ook dat zullen we je leren.' Mariella keek enigszins beduusd terwijl ze nadacht over wat ik verteld had. 'Hoe werkt magie?' vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd. 'Het zal moet wachten tot morgen. Je zal zo terug naar huis moeten. Het is laat geworden. Die Nancy zal zich afvragen waar we zijn...' Mariella knikte. 'Je hebt gelijk, Zie ik jullie hier morgen weer?' Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, niet hier. Wij verplaatsen ons veel om ervoor te zorgen dat niemand ons ziet. Maar ik zal je morgenochtend komen ophalen.' Mariella knikte en zei: 'Tot morgen dan.' 'Tot morgenochtend, Drakenrijdster. Mompelde Thoorn. Ik glimlachte en nam Samira weer over. Die begon wanhopig te piepen en te spartelen. Ik legde haar terug in de zadeltas. Thoorn boog zijn kop naar de tas en tikte Samira aan. Het Draakje rolde zich op en viel in slaap. Gerustgesteld door de grote draak in haar buurt. Mariella stond op en zwaaide voordat ze de open plek afliep. Ik stak mijn hand op en draaide me daarna om. Lopend naar de tas waar Samira sliep.

Mariella was ongeveer een halve minuut geleden weg gegaan toen er een kreet klonk door de bossen. Samira sprong op en begon weer te piepen. Ook ik sprong overeind en pakte mijn zwaard op. Daarna spurtte ik het bos in, in de richting waarvandaan de gil kwam.

Ik kwam steeds dichter bij het geluid van ijzer op ijzer. Er werd gevochten. Ik haalde mijn zwaard uit de schede en maakte extra vaart. 'Schiet op, Murtagh. Samira piept steeds harder.' Ik maakte opnieuw meer snelheid en kon nu ook het tafereel zien wat zich voor mij afspeelde. Mariella stond met haar rug naar een boom toe. Tegenover haar stonden enkele ongure types. Mariella had enkel een lang mes waarmee ze zich verdedigde. Ik was nu dichtbij genoeg om mijn magie te kunnen gebruiken. 'Jierdä! Het zwaard van de voorste man brak in twee nutteloze stukken. Afgeleid keken ze naar mij. Ik kwam nog dichterbij en bewoog mijn nek naar boven. Een manier waarop de Urgals een uitdaging uitvaardigden. Nou hadden die mannen alleen nog nooit van Urgals gehoord. Ze splitsten zich op in twee groepen van drie en stuurden er één op mij af. Ik twee klappen sloeg ik het hoofd van de eerste vijand op de grond. Ik sloeg geen acht op het zwaard dat mijn hoofd naderde en stak de tweede man neer. Het zwaard bereikte mijn nek en kaatste af op min afweer beschermingen. De man keek verbaasd naar mij terwijl de vechtlust in zijn ogen veranderde in doodsangst. Mariella viel op de grond, getroffen door een mes in haar maag. Ik haalde uit met mijn zwaard en doodde de derde man. 'Brisingr Raudr!!!' De drie mannen om haar heen werden getroffen en gedood. Snel knielde ik naast Mariella. Haar ogen waren gesloten. Ik trok het mes uit haar buik en sprak een nieuwe bezwering: 'Wàissé Heíl. De wonden in haar buik sloten zich. Mezelf nogmaals vervloekend om mijn arrogantie en het feit dat ik geen bezweringen om aar heen had gelegd sprak ik nog een aantal spreuken. Daarna droeg ik haar richting de stad. Met een spreuk opende ik de gesloten poort, ze hadden hier kennelijk echt nog nooit van magie gehoord. Daarna liep ik met een bewusteloze Mariella in mijn armen naar het huis van Da Vinci. Vlak voordat ik de deur naderde deed ze haar ogen open en keek mij aan. 'Waar ben ik, Murtagh? Wat is er gebeurd?' Ik schudde mijn hoofd en gebaarde haar te wachten. 'Kan je lopen?' vroeg ik. Ze zei dat ze het zou proberen. Maar haar benen waren kennelijk ook verzwakt. Ik schudde mijn hoofd. 'Dan moet het maar zo.' Ik tilde haar opnieuw op en liep door.
20 mrt 2012, 10:21
,Respect

Yvanka
Mariella
Ik val neer en ik voel verbaasd even aan het mes dat ineens uit mijn buik steekt en dan val ik neer. Als ik mijn ogen weer open kijk ik recht in die van Murtagh. Hij heeft echt mooie ogen. Ik probeer te lopen maar ik zak door mijn benen heen. Het mes is uit mijn buik en de wonden zijn weg? Hij tild me weer op en ik leun met mijn hoofd tegen hem aan, dat is best fijn. Ik sluit mijn ogen weer. Ik ben erg moe, heel erg moe, maar ik wil weten wat er is gebeurd.
Hij legt me in een bed in het huis van davinci. En komt naast me zitten.
"Wat is er gebeurd, wie waren dat?" vraag ik hem zacht. Ik hou met moeite mijn ogen open, en kijk hem aan.
"Ik vertel het je als je weer beter ben, beloofd?"
"Beloofd" antwoord ik.
Hij wil opstaan om weetikveelwattegaandoen
"Blijf je bij me?" vraag ik snel nog. En ik til trillend mijn hand op. Even komt er niks, maar dan voel ik zijn hand de mijne pakken en hoor ik hoe hij gaat zitten op het bed.
"Altijd" zegt hij nog, maar ik hoor het al niet meer, ik lig te slapen.
20 mrt 2012, 14:51
,Respect

Gjalt
Murtagh
I`ve Tried.

Beste Mariella,
Het spijt me, maar ik moet echt gaan. Thoorn zegt dat Samira begint te piepen en honger heeft. En hij kan niet bij het vlees dat we mee hebben. Om te verhinderen dat je Draak verhongert ga ik daar heen.
Ik zorg ervoor dat ik vanmiddag terug ben.
Groet, Murtagh
Schreef ik op een vel papier dat ik gevonden had in de keuken. Da Vinci was nog niet terug gekomen, en het huis begon langzaam vol te slippen met rotzooi. Kennelijk was hij de enige die opruimde.
Ik legde de veer en de inkt neer en legde de brief naast haar bed op het tafeltje en ik liep het huis uit.

In het bos doorzocht ik de tassen voor het vlees. Na enig zoekwerk haalde ik een paar repen gerookt varken uit de tassen. We hadden de voorraad op peil gehouden door delen van het gejaagde vlees te bewaren. Ik kon met magie jagen, en Thoorn was een draak. Daarna hadden we het gerookt en bewaard.
Ik haalde het uit de tas en sneed het in dunne blokjes. Daarna hield ik Samira er één voor. Ze griste het uit mijn handen en at het op. Ik haalde pakte meer blokjes en begon ze één voor één te voeren. Toen het Draakje verzadigd was had ze drie repen vlees op. Ik tilde haar op en legde haar terug in de zadeltas. Ze rolde zichzelf op en sliep weer. Ik aaide haar. Praatte even met Thoorn en liep daarna weer terug naar de stad. Eenmaal binnen loop ik richting de trap en omhoog.
20 mrt 2012, 15:24
,Respect

Romy-Aimee
omg hebben jullie een schrijf bui of zo?
kom net terug van de bieb..... heb nu erebos geleent.......
ben benieuwt of het een leuk boek is, ik was verbaast dat ze het in de bieb hadden liggen .
20 mrt 2012, 15:51
,Respect

Jesse
Kiëta
De grens

Het kamp wordt met de dag groter, van alle kanten komen huurmoordenaren aan. Wanneer er meer dan honderd tenten in het kamp staan besluit Kiëta te gaan vergaderen met alle andere huurmoordenaren in hoge rang.

"Hoe zit het met de verkenners? Nog nieuws te melden?" vraagt Kiëta. "Er zijn geen problemen te melden, alleen menen sommige manschappen bij hun posten een vliegend wezen in de lucht te zien," zegt de luitenant van de verkenners. "DAT MEEN JE NIET!" schreeuwt Kiëta geschrokken. "TOCH GEEN VLIEGEND WEZEN IN DE LUCHT!" zegt hij vervolgens met een toon waarvan niemand weet wat ze er van moeten vinden. "VROEGER HOORDE IK VERHALEN OVER DIE WEZENS! VOLGENS MIJ ZIJN HET VOGELS!" Hij werpt een boze blik naar de luitenant toe. "Inderdaad ze kunnen zich vast vergist hebben meneer," zegt de luitenant.
20 mrt 2012, 19:58
,Respect

Yvanka
Mariella
Ik wordt wakker, en Murtagh zit nog steeds bij me op mijn bed. Hij Kijkt me verwachttingsvol aan.
"Kan ik je helpen?" vraag ik.
"Misschien."
Ik ga rechtop zitten, en merk dat de pijn veel minder is. Ik kijk naar mijn buik, waar ik een groot gapend gat verwacht maar ik vindt een dichte wond. Ik kijk erverbaasd naar. Dan kijk ik naar Murtagh en voor ik erom vraag, begint hij mt zijn uitleg.
Ondanks dat ik heel nieuwsgierig ben, luister ik niet, want ik zie een briefje liggenn.
Ik pak het terwijl hij praat.
"SHHHHHHHT. Wat is dit?"
Ik vouw het open.
Beste Mariella,
Het spijt me, maar ik moet echt gaan. Thoorn zegt dat Samira begint te piepen en honger heeft. En hij kan niet bij het vlees dat we mee hebben. Om te verhinderen dat je Draak verhongert ga ik daar heen.
Ik zorg ervoor dat ik vanmiddag terug ben.
Groet, Murtagh
"Ben je weg gegaan. Zonder mij?" ik kijk hem ongelovig aan.
"Laat ook maar, wat is er nou gebeurt, wie waren die mannen die me aanvielen, waaarom vielen ze me aan, wat is er gebeurt, waar is de wond gebleven, waarom ben ik zo moe maar heb ik bijna geen pijn, waar is davinci, hoe is het met mijn draakje, wanneer beginnen mijn lessen, wat ga ik leren in die lessen?"
21 mrt 2012, 20:32
,Respect

Gjalt
Murtagh
Lay Down, Wait a Moment

'Geduld, ik vertel het allemaal. Alles kan ik je ook vertellen, behalve het eerste. Dat hoopte ik van jou te horen. Maar als jij dat ook niet weet houd het voorlopig op. Ik was te boos om iemand in leven te houden, dus dat spoor loopt dood. Voorlopig in ieder geval. Maar goed, laat je wond eens zien.' Mariella toonde de plek waar ze gestoken was. 'Een litteken? Ow, wacht even. Dariu Thon Dolos.' mompelde ik terwijl ik mijn hand erboven hield.Het litteken verdween en maakte plaats voor gave huid. Ik knikte in mezelf en genoot van het verbijsterde gezicht van Mariella. Daarna ging ik weer door met de uitleg. 'Je hoort nu helemaal geen pijn meer te hebben, ik was kennelijk een spreuk vergeten uit te spreken... Je bent moe omdat het genezen energie kost. Da Vinci is nog steeds weg. En ik weet niet wanneer die terug komt. Met Samira gaat alles prima, Net als alle Draken groeit ze erg snel. Je zal naar haar toe moeten wanneer je kan lopen, het is belangrijk voor je carrière als Rijder dat je veel tijd met haar doorbrengt. En voor de band tussen jullie twee. Je lessen beginnen zodra je sterk genoeg bent, daarin leren ik en Thoorn je alles wat je nodig hebt als Rijder.' Ik liet haar even nadenken en zei toen: 'Ga weer slapen, hoe eerder je sterk genoeg bent om te leren hoe beter het is. Als je leert magie te gebruiken kan niemand je meer iets aandoen. Verder wil ik van je weten of je kan vechten. Je had een mes in handen, is dat je wapen?' Mariella knikte en zei: 'Dat is het wapen waar ik vaker mee heb gevochten. Maar ik zal niet zeggen dat ik er goed in ben.' Ik knikte bedachtzaam. 'Thoorn, hebben we dat zwaard mee?' 'Ja, het bij Samira passende zwaard. Het zit in de zadeltassen.' Ik zei tegen Mariella: 'We zullen je leren met het zwaard om te gaan. We hebben een... Nee wacht, dat zie je vanzelf wel. Kan je verder boogschieten?' Mariella knikte, 'Ik heb ooit veel gejaagd. Ook met de boog.' 'Mooi, dat scheelt veel tijd. Zorg dat je goed slaapt, dan hoop ik morgen te kunnen beginnen.' Ik stond op en liep naar de deur. Achter mij viel Mariella al in slaap. Voordat ik de kamer uitliep mompelde ik:'Reqio Us Pacus.' Daarna liep ik de trap af en naar buiten.

Buiten liep ik de poort door naar de bossen. Vanaf ver hoorde ik Samira piepen. Ik bedacht bij mezelf dat het handiger zou zijn om een bezwering tegen het geluid te ontwikkelen. Langzaam liep ik door naar de open plek.

Ik voerde Samira opnieuw en controleerde de inhoud van de tassen. Nadat ik had vastgesteld dat er niks verdwenen was maakte ik mijn nacht plaats gereed.
Snel pakte ik mijn spullen uit en legde alles klaar. Snel mompelde ik een bezwering die ontdekking onmogelijk maakte en ging ik slapen, vermoeid na een zware en lange dag.
 
Mariella
Ik luister geinteresseerd in wat Murtagh te vertellen heeft. En antwoord braaf op zijn vragen, net als ik braaf doe wat hij zegt en ga slapen, maar volgens mij komt het ook door die spreukdie hij bij de deur mompeld. Ik hoor altijd alles.
Ik droom over de overval, en kom te weten wat de mannen wouden. Ik schrik wakker, en klim mijn bed uit. Op weg naar MUrtagh.
21 mrt 2012, 21:54
,Respect

Gjalt
Murtagh
Rest, that`s all we need now

De volgende ochtend loop ik naar de plaats waar ik de mannen heb gedood, met de bedoeling om hun lichamen te doorzoeken op aanwijzingen van wie ze kwamen en waarom.
Hun wapens waren niet echt bedoeld voor moord, maar voor een gevecht. Kennelijk waren het struikrovers, of mensen die hier waren om de stad aan te vallen. Geschrokken trok ik een conclusie. Een stad viel je niet aan met zes mannen. 'Als ze hier echt zijn om aan te vallen.' Zei ik. 'Dan zijn er meer.' Concludeerde ik. Thoorn was het met me eens. Snel overlegde ik wat we konden doen.
Thoorn snoof verontwaardig: 'Kom op Murtagh, jij bent de enige volleerde Drakenrijder in dit gebied. Niemand kan je tegenhouden.'
Ik knikte en haalde mijn zwaard tevoorschijn. 'Jij red je wel, neem ik aan?' 'Natuurlijk, maar ik wil graag weer eens vliegen. Het is nu al een week geleden dat we voor het laatst vlogen.' Ik zuchtte. 'Ik wil hier zo snel mogelijk weg. Zodra Samira en Mariella kunnen reizen vertrekken we naar de heuvels.' 'Mooi. Ga nu maar. Als je hulp nodig hebt moet je he maar zeggen.' Ik lachte en aaide Thoorn over zijn kop. Daarna haalde ik mijn zwaard uit zijn schede en vertrok.

Rennend door het bos liet ik mijn gedachten uitgaan. Na enkele kilometers kwam ik tegen wat ik vreesde. Op een meter of honderd afstand stond weer een groep van ongeveer twintig soldaten. Ik stopte met rennen en deed een paar passen achteruit. Ongetwijfeld stond het overal vol met dit soort groepjes. Ik bedacht of ik iets kon doen. 'Murtagh, Mariella staat bij mij, ze vraagt waar jij bent. Wat moet ik haar zeggen?' vroeg Thoorn. 'Dat ik eraan kom. Zeg haar maar dat ze Samira moet voeren, en wijs haar het vlees.' Daarna zette ik de pas erin en rende terug naar het kamp.

Zodra ik bij het kamp kwam begon ik te sluipen. Ik ging naast Thoorn zitten en keek naar Mariella die bezig was met de verzorging van Samira. Ik bleef lang zitten. Wachtend tot ze klaar was. Zodra Samira gevoerd en verzorgd was stond ik op. 'Goedemorgen Mariella.' Ze draaide zich om naar mij. 'O, goedemorgen Murtagh.'
22 mrt 2012, 16:36
,Respect

Yvanka
Mariella
Goedermorgen, o ik ben egt stom bezig, weet ik soms niets beters te verzinnen. Ik wordt rood, en probeer mij gezicht in de plooi te houden.
"Ik moet je wat vertellen, ik had en droom..."
die draak van hem kijkt me aan van, een droom he, lekker interressant.
Ik schud mijn hoofd.
"Ja ik had een droom, hij ging over die overval."
22 mrt 2012, 18:49
,Respect

Jesse
Kiëta
De grens

"Ideeën? Tips? Belangrijke dingen?" vraagt Kiëta. Niemand reageert.
Kiëta had net aan iedereen gevraagt hoe we nu eigenlijk dat reusachtige leger probleem gaan oplossen, maar niemand weet het. "De verkenners hebben gemeldt dat er hier dichtbij een bos is," zegt de luitenant van de verkenners. "Nu heb ik iets aan je!" zegt Kiëta met een grijns. "En een stad," voegt de luitenant er blij aan toe aangezien Kiëta hem een compliment of iets in die richting geeft. Kiëta kijkt hem zonder zijn ogen af te wenden aan. "En een meer!" lacht de luitenant, hij laat alles los omdat hij Kiëta trots heeft gemaakt. Kiëta kan een kleine grijns niet verstoppen, "Fantastisch luitenant! Ik kroon je tot generaals van de verkenners!" De luitenant springt blij van zijn stoel. "Wow, grapje, rustig," zegt Kiëta verbaast dat de luitenant dat geloofde. "Laten we maar een kijkje in die stad nemen dan!"
23 mrt 2012, 20:07
,Respect

Gjalt
Murtagh
Glóth Du Knifr

'Vertel.' Zei ik. 'Ik weet waarom ze me ontvoerden. Ik had hen gezien, en ze moesten kennelijk ongezien blijven.' Ik knikte en antwoordde: 'Voordat Thoorn mij vertelde dat jij bij het kamp was bevond ik mij in de buurt van nog een groep soldaten. Ik denk dat het gaat om een aanval op de stad. Iets dat geheim moet blijven.' Mariella knikte. Om op een ander onderwerp over te stappen vroeg ik of ze fit genoeg was om te beginnen met de eerste lessen. 'Ik denk het wel. Wat ga ik eerst leren?' Ik liep naar de zadeltassen en haalde daar een in doeken gewikkeld voorwerp uit. 'Nu het hier vol zit met gewapende mannen, is het beter dat je jezelf kan verdedigen. Voordat je sterk genoeg bent om je met magie te verdedigen zijn we een paar weken verder. Maar als je fit genoeg bent wil ik vanochtend beginnen met het zwaard.' Uit de doeken wikkelde ik een roze gekleurd zwaard. 'Dit is het wapen dat de Elfensmid Rhünon gesmeed heeft voor de toekomstige Rijder. Dat het een vrouw zou zijn had zij ook geen rekening mee gehouden, dus het zwaard zal in het begin vrij zwaar aanvoelen.' Ik hield haar het zwaard voor. In de top zat een Toermalin. Een edelsteen uit de Beor mijnen. Het was, net als het heft, licht roze getint. De kling was lang en glinsterde in de net opkomende zon. Mariella nam langzaam het wapen aan. 'En hoe moet ik in hemelsnaam hiermee gaan vechten?' vroeg ze. Ik grijnsde. 'Kijk, dat is dan mijn taak.' zei ik terwijl ik ook Zar'roc uit zijn schede haalde.

De komende uren leerde ik Mariella de beginselen van het zwaardvechten. 'Het zwaardvechten,' had ik gezegd, 'Is van cruciaal belang voor een Drakenrijder. De rijders hebben enkele befaamde zwaardvechters gehad. Maar elke Rijder kon, als hij klaar was met zijn trainingen, vele vijandelijke soldaten aan.' Ze keek mij aan en liet haar zwaard uit haar vermoeide armen op de grond vallen. Ik pakte het zwaard op en gaf het aan haar. 'Stop maar, we moeten je fysiek niet meteen helemaal kapot maken.' Ik ging op de grond zitten en gebaarde haar naast me te gaan zitten. Uitgeput liet ze zich vallen en bleef ze op de grond liggen. Ook ik had enkele uren lang lopen slaan en bewegen en was moe. Plotseling schrok ik op. Een vogel vloog weg. Maar toen ik mijn magie liet uitgaan ontdekte ik waarom de vogel weg gevlogen was. De groepen in het bos waren in beweging.
23 mrt 2012, 20:54
,Respect

Yvanka
Mariella
Ik moet allerlei oefeningen doen met een roze zwaard. Wel mooi roze, lekker knallend. We ploffen allebei neer op de grond. Ik ben echt kapot. Murtagh doet iets, ik heb echt geen idee wat hij doet.
"Wat doe je?"vraag ik hem
"De groepen soldaten in het bos zijn in beweging gekomen."
"Wat moeten we doen. Ik kan nog niet vechten, maar we kunnen dat stad ook niet laten stikken."
Hij kijkt me aan.
24 mrt 2012, 10:18
,Respect

Anna~
naam: Mia
achternaam: Marshall
bijnaam: Mia?
leeftijd: 18
geslacht: vrouw
dieren: Haar paard Astor
familie: Haar vader is ridderrekuurtrainer(Ted Marshall) ofzo en haar moeder(Alice Marshall) is op bezoek in een stad en ze gaat haar opzoeken.
verleden: Een rustige jeugd in een rustoge vesteging, haar vader en moeder waren altijd druk dus nu gaat ze zelf het avontuur opzoeken.
karakter: betrouwbaar , pssimistisch , sarcastisch,zelfverzekerd en spontaan
goede eigenschappen: Mooi , Muziekaal, Intelligent denk ik, kan zich snel aanpassen. Maakt snel vrienden maar heeft er nu geen.
slechte eigenschappen: Snel boos, en geirriteerd.
overig: kan aardig vechten door haar vader.
foto:
24 mrt 2012, 17:33
,Respect

Anna~
Mia Marshall.
Het Bos.
Ik slenter door de bossen met mijn paard. Astor heeft al genoeg te verduren gehad vandaag, hij doet tenminste wat. Ik heb nog nooit wat gedaan in mijn leven, of in iedergeval niks van grote betekenis. Saaiheid, zo kan je het wel omschrijven. In het niemendal waar ik ben opgegroeid is ook niet veel te doen. Er klinken stemmen uit het bos maar ik loop gewoon verder. Mijn gitaar hangt aan Astor's zadel. Ik kan heel goed gitaar spelen , geen valse bescheidenheid. Ik heb er nu al zo'n 4 jaar van mijn leven ingestoken. Meer omdat ik anders echt doodging van verveling. Niet dat er wat mis is met mijn ouders hoor. Het zijn geweldige , iets te zorgzame mensen. Maar het heeft iets depresiefs om iedere middag alleen thuis te komen en alleen te eten met het kamermeisje.
Ik schrik pas echt al ik ineens in een enorm gat val. Ik lat de leidsels los en voorkom dat ik Astor ook meetrek.
Ik land plat op mijn rug en lig eerst 5 minuten naar adem te happen. Na een tijdje kom ik tot tust en ik sta op. Wie graaft er nou een gat midde in het bos? Of beter, wie valt er in?
De wanden zijn recht en op het eerste opzicht te hoog om te beklimmen. Ik ga weer zitten, hier kom ik niet zo snel uit. Ik begin te fluiten.
'Astoooooooooooor!' na een tijdje steekt er een harige paarden kop boven het gat uit.
'Astor gitaar!' Het klinkt best hopeloos. Zijn zadel is er zeker vanaf gevallen. Want hij duwd meteen het hele zadel erin. Met mijn gitaar en de zadeltassen. Ik besluit mijn eten even te bewaren maar wel wat te drionken. Daarna probeer ik zoveel mogelijk geluid te maken. Ik zing alleliedjes die ik ken en tokkel tot mijn vingers bloeden. Vermoeiend zeg , in een gat zitten.
24 mrt 2012, 21:32
,Respect

Gjalt
Murtagh
Sténr Rïsa

'Nee, dat kunnen we niet. Maar deze personen ben ik tegengekomen in de gedachten van Nancy. Het zijn die moordenaars waar ze het vaak over heeft gehad. Wat ze met de stad willen weet ik niet. Maar veel goeds zal het niet zijn.' Mariella keek me aan. 'Dus?' Ik schudde mijn hoofd. 'Zoveel kan ik er niet aan. Niet zonder Thoorn te tonen. We blijven verborgen, tenzij ze misdaden begaan tegen de mensen in de stad. Dan zal ik geen genade kennen. Als ze te ver gaan zullen we sterven, maar nu kunnen we weinig doen. Dus zal je gewoon doorgaan met je training.' Met die zin haalde ik een steen uit de buidel en ga die aan Mariella. Je vroeg vanochtend wanneer je opleiding in magie zou beginnen. Het antwoord is simpel en begint met deze steen. Dit is de eerste stap van je magie trainingen. Hiermee leert elke magiër de beginselen. De opdracht is dat je de steen laat zweven. Rijk naar de energie in je lichaam en put daaruit de kracht om hem omhoog te krijgen, als je bij de machtbron komt spreek je de woorden "Sténr Rïsa" uit en laat je hem zweven. Veel succes.' Daarna deed ik een stap achteruit en keek toe. Meerdere malen probeerde Mariella het. Het resultaat was niet veel maar toch veelbelovend. De steen begon licht te schommelen en te stuiteren, maar kwam niet omhoog. Ik knikte en zei tegen een beteuterd kijkende leerling: 'Je hebt meer bereikt dan de meeste anderen. Zelfs de sterkste magiërs kregen deze steen niet omhoog als ze het de eerste keren probeerden. Over een paar uur zullen we het weer proberen. Ik zal...' Ik stopte toen ik in de verte geluiden hoorde. Ook Mariella hoorde het. Ze vroeg aan mij: 'Wat is dat?' ik schudde mijn hoofd en haalde mijn schouders op. 'Heb je nog de kracht om het uit te zoeken?' Zodra ze knikte zei ik: 'Prima, pak je zwaard en kom met me mee.' Ze pakte haar zwaard en liep met mij mee het bos in, in de richting van de geluiden.
24 mrt 2012, 21:37
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
''ik verveel me dood hier!!!!!!!!!!!'' zeg ik moe tegen Mark, ''niet zo mooi'' zegt hij terug, ''joh dat wist ik nog niet'' zeg ik op mijn sarcastische toon.
hij haalt zijn schouders op valt achterover in het gras, ''ik ben dood moe!'' zegt hij weer, ik pluk wat gras, ''ik ook'' zeg ik kort af maar niet onvriendelijk.
we zitten een eind van de druktemakers af, ze zijn bezig met over leggen, bah niets voor mij, blijkbaar voelt mark zich er ook niet thuis.
ik laat me ook achterover vallen in het gras, hoeveel dagen was het nou geleden dat ik mijn ouders had gezien, of gesproken.
waarzouden ze nu zijn? en spring? nancy? en mariella? wat zou er met hun gebeurd zijn?
er komen allemaal vragen in me op, ik hoor ergens flak bij een geluid, ik schiet over eind en kijk rond.
de laatste zonnen stralen raken mijn gezicht, ik zie tegen over mij Mark snurken, dat was vast het geluid wat ik hoorde.
ik glimlach zwakjes en laat me terug vallen in het gras, wat was er toch veel gebeurd de laatste dagen, of weken.
24 mrt 2012, 22:18
,Respect

Anna~
Mia Marshall.
Ik hoor voetstappen, er komt iendelijk iemand. Ik zit al 3 uur hier al het geluid te maken dat er mogelijk uit mijn stort kan komen. Ik zat net een appel te eten, anders had ik hun waarscheinlijk ook niet gehoord. het zijn 2 of 3 personen, aa de voetstappen te horen. Ze zijn bewapend en maar klinken niet gevaarlijk. Ik hoor wat gemompel en een kreet van iemand die valt. Ik zie een voet over de rand bungelen en weer omhoog getrokken worden.
'Heee jij!' schreeuw ik. 'Help me even!'
Ik komen 2 gezichten boven de rand tevoorschijn.
'Wie ben jij?' vraagt de jongen. Ik trek mijn wenkbrouw omhoog, hoezo beleeft?
'Mia Marshall aangenaam. wilt u mij er nu uithelpen?' het meisje kijkt stilletjes toe.
'Zeg maar 'je' hoor' zecht ze nu. Ik knik en gebaar een beetje ongeduldig. Er word een touw in het gat geworden en ik knoop eerst mijn gitaar en het zadel van Astor eraan. 'Trekken maar!' roep ik. Daarna klim ik zelf eruit met behulp van het touw. Ik sta op en klop het zand van mij af. Daarna steek ik mijn hand uit naar het meisje.
'Hoi, Mia Marshall. Aangenaam.' zeg ik en glimlach.
'Dat had je al gezegd.' zegt de jongen maar het meisje schud toch mijn hand.
'Mariella Mimi, hoe ben je eigenlijk in dat gat beland?' vraagt Mariella.
Ik zucht. 'lang verhaal , maaar vooral onoplettendheid.' Ze kijkt begrijpelijk.
'Dat is Murtagh, maar hij is niet opgevoed... Dus Hij steld zich niet voor!' bijt ze hem toe. Ik schiet in de lach, je kan merken dat deze 2 vrienden zijn maar het wel leuk vinden om elkaar voor gek te zetten. De jongen , Murtagh blijkbaaar, laat zich niet zo snel uit het veld slaan.
'Aangenaam Mia Marshall, ik ben Murtagh. Het is een eer u te ontmoeten.' zegt hij , maar op een overdreven deftig tootntje. Mariella schiet in de lag en rolt uit eidelijk over de vloer. Wat een stelletje lollige mensen. Maar wat doen hun hier in het bos?
25 mrt 2012, 16:53
,Respect

Jesse
huh ik volg het even niet meer, yvanka en gjalt maakten toch een apart verhaal waar niemand bij mocht komen?
26 mrt 2012, 19:28
,Respect

Gjalt
Ow, das dan nieuw...
26 mrt 2012, 19:37
,Respect

Gjalt
Murtagh Shadeslayer (yeah, ik heb een achternaam... )
I`m everyone, and everything...

Terwijl we aan het praten zijn met Mia ben ik bezig haar gedachten te peilen. Ze concentreert zich kennelijk niet en is bezig met meerdere dingen tegelijk. Haar hoofd binnendringen is dan ook makkelijk. Op deze manier hoor ik haar gedachten en kan ik vertellen wat wij in het bos doen. 'We hebben hier ons kampement, ik ben bezig haar te trainen als strijder.' Kennelijk heeft Mariella nooit van discretie gehoord want ze roept: 'Ja als, Dra...' Ik onderbreek haar en zeg: 'Maar dat duurt nog wel even, maar we hoorden jouw gezang en vroegen ons af waarom je aan het zingen was in een kuil. En toen zijn we hierop af gegaan. Maar als je het red, dan moeten we weer gaan. Er zijn belangrijke dingen die gebeuren moeten...' Met die woorden draaide ik me om. Achter mijn rug fluisterde Mariella: 'Hij is dus nooit opgevoed. Maar hier vlakbij is een stad, als die nog veilig is kan je daarheen.' Daarna hielp ze Mia om het paard te zadelen. Ondertussen loop ik weg over het pad richting het kamp. Even later hoorde en voelde ik Mariella achter me aan lopen. Ik vertraagde wat en liet haar naast me lopen. Zodra ze naast mij liep zei ze: ‘Is het geheim dat ik een Drakenrijder wordt? Heb ik me versproken?’ Ik haal mijn schouders op en zeg: ‘De mensen die niets van Draken weten zien ze als vreselijke beesten. En de rijders ervan… Ik ben vaak genoeg gevlucht voor mijn leven. Hoewel, eigenlijk voor hun leven, als ik had gevochten zouden ze allemaal dood zijn gegaan. In een zinloos gevecht, want kans dat ze zouden winnen was er niet. Maar ik denk niet dat het heel erg is als ze hoorde dat je je versproken had. Kom mee, er is nog veel te doen.’
‘Sténr Rïsa’ sprak Mariella voor de zoveelste keer uit. Ze was flink vooruit gegaan. De steen zweefde nu op ooghoogte. Met een glimlach herinnerde ik me de eerste keer dat de steen zweefde. Mariella was helemaal uitgelaten en was zo blij geweest dat ik uit voorzorg de omgeving had vergrendeld voor geluid. Daarna was ze blijven oefenen, terwijl ik haar langzaam de andere vormen van magie begon te leren. Mariella was leergierig en sterk. Ook haar Draak groeide snel. Over niet al te lange tijd zou Thoorn kunnen beginnen met het trainen van Samira. Ik begon langzaam onrustig te worden. Ik wou hier weg. Ik wou doorreizen, niet te lang op één plek blijven. Thoorn had hetzelfde. Sinds het begin van de reis hierheen waren we nog nooit lang op dezelfde plek geweest. In mijn hoofd kwam het lied op dat gezongen werd op de dag dat ik vertrok. De Elfen die erbij stonden hadden het aangeheven. De Dwergen Mensen en Draken hadden meegezongen. Het was een vreemde bijeenkomst, maar een mooie herinnering. ’Weg, heel ver weg vlieg jij. Over bergen en valleien, Op weg naar de landen daarachter. Weg, heel ver weg vlieg jij, Maar ooit, kom je ooit nog bij ons terug?’ Ik begon het langzaam te neuriën. Mariella was nog steeds bezig met de oefeningen die ik haar gaf. Langzaam kwamen ook de andere herinneringen weer terug. Het was al een jaar geleden sinds we Ellesmerra verlieten. Terwijl ik aan het zingen was begon Thoorn zijn magie los te laten. Ik sloot mijn ogen en veranderde mijn tekst in de Oude Taal. Terwijl ik ook mijn magie losliet veranderde mijn omgeving. Het bos werd groener, levendiger en Elfachtig. Zodra ik mijn ogen weer opendeed keek ik om me heen. Oromis had me dit goed geleerd. Het bos was aangepast aan mijn en aan Elfse wensen. Het was mooier geworden. Mariella stond verbaast te kijken. Verwachtend dat ik een vraag over mijn magie kreeg werd ik totaal overdonderd door: ‘Ik wist niet dat jij kon zingen.’ Ik lachte en schudde mijn hoofd. ‘Ik heb vijf jaar lang bij Elfen gewoond, natuurlijk kan ik zingen.’ ’Ahum, je denkt graag van jezelf dat je kan zingen, dat is heel anders Murtagh…’ Zei Thoorn, en opnieuw moest ik lachen
 
Dewi Summer.
''je wilt dat wij gaan helpen daar bij!?'' mijn stem schiet de hoogte in van verontwaardiging, ''never nooit niet!'' zeg ik boos.
''ik ga daar bij echt niet helpen'' zegt ook Mark, ''en waarom dan niet?'' vraagt kieta, ''ik zou niet weten waarom wel!'' zeg ik terug, hij kijkt woedend mijn kant op.
mijn wenkbrauw schiet om hoog, ''ik ga echt niet helpen om die stad de bodem in te slaan!'' zeg ik als niemand iets zegt.
kieta richt zich tot mark, ''en waarom wil jij niet helpen?'' vraagt ie ijzig, '' waarom zou ik het wel doen, wat hebben de mensen daar me ooit aan gedaan? het is alleen die regering, daardoor hoeven de mensen daar niet onder te lijden!'' zegt Mark.
zijn ogen schitteren boos, ik ga een stap op zij, hij is vet eng nu, ik heb hem nog nooit zo gezien........
31 mrt 2012, 12:36
,Respect
Dit is niet OK
Anna~
Mia Marshall.
Het woud.
Ondankt dat Murgath en Mariella mij heel lief uit het gat hebben gehaal, voel ik me een beetje ongewenst. Normaal doet iedereen die in tegenkom altijd super aarig tegen mij. Maar mij vader zegt dat het komt door mij sprekende ogen. Ik heb eerlijk mijn ogen nog nooit horen spreken, maar volgens mij bedoeld hij het anders. Ik lach vanwege de gedachte aan mijn altijd nuchtere vader. Altijd zo opletten, berekend zijn kansen, en reageerd gepast.
Ik ben klaar met lachen en ze kijken mij raar aan.
'Sorry ..' mompel ik. Ik heb het gevoel dat ze ergens heel heel heeeel belangrijk mee bezig waren en dat ik het nu verstoord heb door mijn onnozele gelach en gezang. tsja dat is dan jammer... Ik grijp mijn gitaar en begin te zingen, onderstussen spring ik op Astor.
'Let us die young or let us live forever, thanks for saving me outah the whole in the wood, I just gotta go but in the afterlife i ll meet you again my friends.. hoping for the best but expecting the worse, are you gonna drop the bom or not?' ik speel er leuk gitaar bij en por astor met kaars in zijn buik en hij gehoorzaamd lieflijk.
Ik rij weg in richting van de stad die Murgath en Mariella mij gewezen hebben.
Als ik even niet oplet kijk ik verschrikt naar rechts. Er staat , heel random, een kein boompje in de fik. Er brand verder niks en er is geen mens te bekennen. Ik kijk hoe het opbrand en zorg ervoor dat het vuur niet over slaat. Wie heeft dat kleine boompje nou weer in de fik gestoken? En waarrom? Het slaat eigenlijk nergens op...
We rijden verder, Astor en ik. Ik heb astor gekregen van mijn vader, toen ik 15 werd. Het is een buine vos met afgeknipte manen. Die heeft mijn vader erafgehaald omdat ze volgens hem toch alleen maar zouden gaan klitten. Ik aai hem over zijn kop en besluit dat sl ik in de stad ben dat ik hem maar even moet borstelen. Dat verdient ie wel.
Gjalt
Murtagh
Het Bos
Don`t think I`m nothing
Ik liep rond over de open plek. Ik was nu drie weken lang aan het trainen met Mariella. Ze maakte goed vooruitgang. Ik dacht aan mijn eigen lessen. Oromis was een harde maar goede leermeester geweest. Alles wat hij me ooit leerde gaf ik nu door aan haar, aan Mariella. Om meerdere reden bleef ze mij interesseren. Ik wist zelf ook niet goed waarom. Ze was slim en aardig, en zag er mooi uit. Ik schudde mijn hoofd, mijn vorige romances waren verkeerd afgelopen… En het was niet erg praktisch om met haar een relatie te beginnen. Ik deelde mijn gedachten met Thoorn. Hij schudde zijn immense kop en sprak mij vermanend toe. ‘Het kan niets worden Murtagh. Je bent haar meester, en zij is jouw leerlinge. Natuurlijk ziet ze er goed uit, maar je mag jezelf niet laten afleiden, Murtagh.’
20 apr 2012, 18:46
,Respect

Romy-Aimee
Dewi Summer.
oh heel fijn hoor! die Kieta is nu echt te ver gegaan, no way dat ik ga helpen die stad aan te vallen, echt niet! Mark is het ook met me eens, ''hey! kan je even rustig stil zitten? je werkt me op de zenuwen!'' zegt Mark van af de grond.
ik kijk op hem neer, ''ik ben aan het nadenken!'' zeg ik geirriteerd terug, ''all right, ik wist niet dat je chagereinig zou worden'' zegt hij terug, ''lijkt me wel logies'' zeg ik droog terug.
hij rolt met z'n ogen, '''sarcast'' mompel ik, ''wat!? ik heb helemaal niets gezegt!'' valt hij fel uit, ''ja nou?! je rolde met je ogen en haalde adem om iets tegen te werpen!'' zeg ik terug.
''he! stil jullie'' roept de wacht, ''shut up!'' zeg ik droog terug, en ik rol met mijn ogen, Mark wil meteen een opmerking maken maar k gebaar hem stil te zijn, ''drie twee een'' zeg ik zacht, en we stormen de tent uit, Mark kegelt de wacht om ver, en we kunnen weg rennen!
Mariella
Ik ben al lang in training nu, en ik weet niet wat het is, ik voel me hier zo veilig.
Het is bijna nacht en ik blijf bij Murtagh slapen in het bos, want dat is veel gezelliger dan alleen, end e stad is nu natuurlijk ook gevaarlijk terrein.
We lopen samen nog een rondje door het bos.
Ik weet nu waarom ik me hier zo fijn voel.
"Murtagh?"
hij kijkt me aan.
Ik lat hem stil staan en pak zijn hand.
"Ik moet je wat vertellen" zeg ik weer.
Ik kijk hem een paar minuten onderzoekend aan, en leun dan naar voren. Maar ik val, en als ik opsta, is er niemand meer.
Murtagh is weg.
Ik begin te huilen.
En ren weg, terug naar de stad, nee dat is gevaarlijk. Ik meot ergens heen, maar ik blijf niet hier. Onderweg laat ik allemaal bomen kapot gaan door mijn magie-qoede-ding.
Ik kom aan de rand van het bos, en hoor muziek die me bekend voor komt.
Ik ga ernaartoe.
Als ik haar herken roep ik blij haar naam.
"MIA!!!!"
en ik val haar in de armen
21 apr 2012, 19:30
,Respect

Gjalt
Murtagh Shadeslayer
Het Bos
War, Terrible War.
Pijn, hoofdpijn. Met een stevige pijn in mijn hoofd werd ik wakker. Ik ging na wat er gebeurt was. Of ik misschien flink gedronken had. Voor zover ik me kon herinneren was er niks gebeurt met sterke drank. Alles was immers al op. De flessen Fealnivr van de Elfen en de Groth van de Dwergen was alles wat er over was. Maar die waren er nog steeds. Duizelig stond ik op en keek ik om me heen. Alles leek hetzelfde als eerst. Plotseling ging er een flits van helderheid door me heen. Mariella was weg. Evenals Thoorn. Ik rende door het kamp heen. De kostbare dingen zoals het zwaard van Toermalijn waren er nog. Ook Samira markeerde niks. Ik keek haar even aan. Ze zou binnenkort gaan spreken en te groot zijn voor de zadeltas. Ze kon zichzelf nu al nauwelijks omdraaien als ze erin zat. Ik pakte mijn eigen zwaard van de grond. Snel gordde ik het om. Daarna begon ik met mijn harnas. Één voor één deed ik mezelf de stukken van mijn wapenuitrusting aan. Terwijl ik daarmee bezig was sprak ik enkele spreuken uit. ’Brisingr Raudr Illios Mios.’ tot een simpel ’Skolïro.’ De terugval in energie die dit kostte was nauwelijks te merken. Ik sloot met een andere spreuk de omgeving af om de spullen die er nog lagen te beschermen. Daarna haastte ik me het bos in. Ik had simpelweg een richting gegokt en was gaan rennen. Als eerste was ik op zoek naar Mariella. Thoorn kon zichzelf wel redden. Maar het zwaard van Mariella was ook in het kamp blijven liggen. Tijdens het rennen liet ik ook mijn geest uitgaan op zoek naar Thoorn of Mariella. Het gaf, net als de andere pogingen die ik net al geprobeerd had, geen resultaat. Waarschijnlijk waren ze verdoofd of waren ze te ver weg. Thoorn kon zijn weggevlogen, maar tenzij Mariella was meegegaan, kon zij nooit zo ver weg zijn gegaan. Ik schudde mijn hoofd. Waarschijnlijk schermde ze zichzelf af. Ik rende door.

Ik was al een half uur aan het rennen toen ik opeens stil bleef staan. Links van mij had iets of iemand zich bewogen. Ik draaide me naar de beweging toe. Langzaam bewoog mijn hand zich richting het handvat van mijn zwaard. Plotseling schoot er een scherpe pijn door mijn hoofd. Het was begonnen bij mijn slaap. Langzaam zakte ik naar de grond. Vlak voordat ik op de grond terecht kwam schreeuwde een stem in mijn hoofd: ‘Murtagh!!’ ‘Thoorn…’ Een brul klonk door de lucht. Hoog boven mij kwam er een schim naar beneden, een rode schim. Mijn draak. Ik sloot mijn ogen en viel in slaap.

Op het moment dat ik weer wakker werd en mijn ogen open deed bevond ik me weer in het kamp. Thoorn lag naast me, met zijn vleugel over me heen. Ik klopte op zijn zij en stond op. Na een snelle inspectie vond ik mijn zwaard terug. ‘Thoorn, Wat is er gebeurt? Waar was je? En waar is Mariella?’ Thoorn schudde zijn kop. ‘Je bent neergeslagen door twee huurmoordenaars. Die daarna verkoold zijn door mij. Mariella was bij Mia, dat meisje van laatst. Maar zij zijn allebei ook gevangen gezet door de moordenaars. Ik denk dat zij tweeën in die stad zitten. Maar ik heb hen niet gevolgd, omdat ik jou terug moest krijgen in het kamp. En omdat je dat waarschijnlijk zelf wou doen.’ Ik begon te lachen en liep naar de zadeltassen. Daaruit haalde ik het zadel van Thoorn. ‘Het is lang geleden dat we samen vlogen Thoorn. Maar ik denk dat deze stad kennis moet maken met een Draak en zijn Ruiter.’

Vliegen is het beste gevoel dat er bestaat. Je voelt je boven alles en iedereen verheven, wat dan ook terecht is. Nu zat ik op Thoorn`s rug. Eindelijk weer eens. Sinds we hier waren aangekomen was dat niet meer gelukt. Omdat we ons verborgen wilden houden hadden we niet samen gevlogen. En het was fijn om weer op mijn plaats te zitten. Ook Thoorn voelde dit. Ik haalde mijn boog van mijn rug en zei Thoorn om lager te gaan vliegen, onder de wolken en in het zicht. Terwijl Thoorn langzaam omlaag vloog legde ik mijn eerste pijl op de pees en spande ik mijn boog, op zoek naar een doelwit.

Thoorn landde vlak voor de poort. Ik sprong uit het zadel en schreeuwde een openingsspreuk. De poort boog langzaam open. Ik rende naar binnen richting het centrale plein. Vanuit de lucht had ik iets vreselijks gezien. Als dat echt zo zou zijn moest ik erg veel haast maken. Op het plein stond een enorme menigte om een podium heen. Daarop stonden verschillende mensen. Een moordenaar sprak een soort vonnis uit. En gaf daarna een andere man een bevel. Die man had een enorme slagbijl in zijn handen, en was waarschijnlijk de beul. Ik keek naar de volgende in de rij en ademde scherp in. Daar, omringd door meerdere wachters stond een schreeuwend meisje. Met een korte blik herkende ik Mariella. Langzaam keek ik omhoog naar haar gezicht. Op het moment dat ik haar recht in de ogen keek sperde zij die open. Ik bracht mijn vinger naar mijn mond en gebaarde dat ze stil moest blijven. Ze schudde haar hoofd en knikte naar het meisje dat nu met haar hoofd op een houtblok werd gedrukt. Met een tweede schok herkende ik ook haar. Het was het zingende meisje uit de kuil. Langzaam kwam de beul dichterbij en tilde zijn bijl op. Het meisje leek zich bij haar lot te hebben neergelegd. Want ze was gestopt met spartelen en lag stil. ‘Stragh!’ Schreeuwde ik. De beul viel meteen dood neer. Na een tweede spreuk volgde ook de wachter die het meisje in bedwang hield. Ik trok mijn zwaard en baande me een weg naar het podium. De mensen sprongen achteruit en renden weg. Mia was opgestaan en had de wachter van zijn wapens ontdaan. Daarna had ze de wachters om haar heen aangevallen. Ik kwam aan bij het podium en sloeg met een klap de eerste wachter dood. Zodra ik het podium bereikt had sprong ik met enkele lenige sprongen de trappen op. Uitdagend liep ik op de wachters af.
Mariella had zich weten te bevrijden en stapte, met een opgeraapt wapen, naast me. Ik keek haar aan, vanaf haar gezicht ging mijn blik naar haar wapen. Ik glimlachte en haalde met een enkele beweging een tweede zwaard vanaf mijn rug. ‘Deze had je laten liggen in het kamp. Doe dat niet meer voortaan…’ zei ik haar. Daarna gaf ik haar het zwaard. We draaiden ons naar de naderende wachters toe en maakten ons geestelijk klaar voor een gevecht. Mia was naast ons komen staan. Ik knikte haar kort toe, tijd voor beleefdheden zou later komen.

Het was een kort maar heftig gevecht. Maar na enkele slagen was elke wachter dood of weggerend. Ik veegde mijn zwaard schoon met een korte bezwering. Daarna liep ik naar Mariella en Mia. ‘Hoe zijn jullie hier gekomen?’ Vroeg ik. ‘En waarom was jij weg Mariella?’ Ze schudde haar hoofd. ‘Hoe bedoel je? Jij was ineens verdwenen!’ Ik keek haar verrast aan. ‘Wat bedoel je? Hoezo verdwenen?’
22 apr 2012, 14:53
,Respect

Yvanka
Mariella
"we waren aan het wandelen en toen zei ik iets en toen .. Eh keek i naar je en toen was j weg"
Eigenlijk ging het niet zo, en murtavh weet dat ook. Ik voel zijn priemende ogen mee bekijken, maar ik sluit me af.dit zal hij niet te weten komen.
Ik draai me naar mia
"mia ik zou het fijn vinden als ne met ons mee ging"
Ik negeer murtagh voorlopig maar even. Hij ging gewoon weg.
22 apr 2012, 15:01
,Respect

Gjalt
Murtagh Shadeslayer
De Stad
Gone, but just for now.
´Waar heb je het over Mariella? Het spijt me als ik iets verkeerds heb gedaan. Maar heel gisteren is één groot gat. En ik herinner me er eigenlijk helemaal niks van. Dus leg me alsjeblieft uit wat er gebeurt is, en waarom je zo gefrustreerd bent.´ Zei ik.
22 apr 2012, 15:10
,Respect

Yvanka
Mariella
Ik trek Mia mee n loop door zonder Murtagh aan te kijken, ik hoor voetstappen achter ons en als ik me omdraai omdat er aan mijn arm wordt getrokken kijk ik rechtin de ogen van Murtagh. Ik trek mijn arm los, en ga wat gemakkelijker staan.
Ik haal diep adem en schraap moijn moed bij elkaar.
"Wat?" vraag ik hem iets bozer dan ik wou
ik kijk hem aan,en probeer hem te snappen, maar jongens zijn zo ingewikkeld als perenbomen.
"Ik..... ik '" begint hij
"Ja?" vraag ik hoopvol.
DOMWIJF! snap je eht dan niet, hij probeert nu alleen weer vriendjes met je te worden - schiet door me heen- maar hij is wel lief.
Maar hij gebruikt je alleen om een nieuwe drakenrijdster te krijgen.
nee tuurlijk niet
15 mei 2012, 16:10
,Respect

Gjalt
Murtagh Shadeslayer
Bossen
The good thing of live, are the hardest things...

"Wat, in de naam van Vraccas, is er gebeurt?" vraag ik me bij mezelf af, Mariella rent samen met Mia weg. Snel spring ik naar voren en pak haar bij haar arm, met de bedoeling haar tegen te houden. Het lukt, en ze stokt in haar rennen. 'Wat?!?' vraagt ze, vrij boos klinkend. Ik stamel wat: 'Ik...Hoe moet ik het zeggen? Ik...' Ze kijkt me aan en zegt: 'Ja?' Heel wat liever dan haar eerdere "Wat". Binnenin haar zie ik een hevige strijd. Emotie en woede wisselden elkaar af. Emotie won, ze barstte in huilen uit. Ik schudde mijn hoofd en begon een nieuwe bezwering. 'Bladrhen, Bladhren Onir, Bladhren. Shortugal Vinistri!! Naast me daalde Thoorn neer. Samira fladderde naast hem. Met een knik stuurde ik Samira naar Mariella toe. Ervaring had me geleerd dat een Draak je door de diepste dalen kon slepen. De Draak vloog naar haar toe, ze waren nu ongeveer even groot, Mariella en Samira. 'Stijg op.' Gebood ik haar. Ze knikte en stapte, nog steeds tranend op Samira. 'Draúmr Kopa.' fluisterde ik. De tranen vervlogen. Samira steeg op. Ik sprak vlug Mia aan: 'Over drie dagen, het zuidoosten van dit land. We wachten daar wel.' Met een bezwering rolde ik mijn spullen op en verplaatste ze naar de zadeltassen. Hetzelfde deed ik met de rest van de spullen. De Elfen hadden van alles verzonnen. Daarna besteeg ik Thoorn en vlogen we de lucht in. Achter een inmiddels iets vrolijkere Mariella en een superblije draak, die eindelijk haar meesteres mocht dragen. Thoorn won hoogte en terrein op Semira. Zodra we naast hen vlogen zei ik met een knipoog tegen Mariella: 'Welkom op ons terrein.' Een glimlach brak door op haar gezicht. 'Dank je, Murtagh. Opnieuw.' Ik knikte bedachtzaam. 'Graag gedaan.'

Samen vlogen we enkele uren door. Het waren fijne uren. Samira was sterk, en dat was een goede eigenschap voor een Draak. Nu pas begon ze langzaamaan vermoeid te raken. Ik zei tegen Thoorn dichter bij hen te gaan vliegen. 'Kom op Thoorn, Samira raakt vermoeid.' Zei ik tegen Mariella. Thoorn vloog nu vlak naast haar. Ik stak mijn arm uit en trok haar op Thoorn. 'Je bent te zwaar voor haar.' Zei ik plagerig. Quasi verontwaardigd antwoordde ze: 'En bedankt.' Ik grijnsde. 'Graag gedaan, mijn vrouwe.' Ze glimlachte. In keek in haar ogen. Opnieuw besefte ik dat ik verliefd was. In mijn hoofd klonk de verre stem van Eragon bij de laatste keer dat ik met hem gesproken had: 'Vergeet niet, Murtagh, dat je mensen moet opleiden. Een relatie met je leerlinge is ongepast. Het kan zowel jou als je leerlinge afleiden van de opleiding.' Destijds had ik geantwoord erom te denken. Maar nu schoot er maar één ding door mijn hoofd. Je kan de boom in, Eragon! Met die gedachte in mijn achterhoofd boog ik me naar voren en zoende ik Mariella. Enkel een terugdeinzing en een klap verwachtend was ik verrast van het feit dat ze het enkel beantwoordde. Thoorn gromde en klopte aan bij mijn gedachten. Ik sloot me af voor hem, iets dat heel weinig gebeurde. Thoorn gromde nog harder en begon rook uit zijn neusgaten te blazen. Ik merkte niks van dit alles. Nog steeds in een omhelzing met Mariella, haar hoofd op mijn schouder zei ik: 'Volgens mij heeft nog nooit eerder een Drakenruiter zo`n mooie plek zijn lief mogen zoenen. Ik prijs me gelukkig.' Zei ik. Op mijn gezicht lag een wolfachtige grijns. Ook Mariella glimlachte. Dat was het laatste wat ik zag. Want door een plotselinge beweging van Thoorn werd ik uit het zadel geworpen. 'Murtagh!' gilde Mariella. Ik glimlachte en wachtte. Vlak voordat ik de grond raakte ving Thoorn me weer op met zijn klauwen. Hij gooide me niet bepaald zacht neer op de grond. Ik viel en bleef liggen. Hoewel mijn benen en armen gloeiden van de pijn voelde ik me van binnen heel tevreden.
2 jun 2012, 22:39
,Respect

Yvanka
Mariella
Misschien heeft Murtagh zichzelf veranderd en snapt hij, ach laat ook maar. Ik weet niet wat hij heeft geleerd. Maar ik weet wel dat ik nu heel blij ben. Totdat hij naar beneden valt natuurlijk. Thoorn landde ook op de grond, en ik zie hoe de twee een woordenloze woordenwisseling hebben. Ik snap het toch niet, en plof neer op de grond terwijl ik wat met Samira speel, en wacht tot die twee eindelijk klaar zijn denk ik aan Murtagh. Waarom zou hij het nu ineens wel willen, en daarvoor niet?
Wat gaat er nu gebeuren?
Na een tijdje als ik en Murtagh weer op Thoorn zitten merk ik dat die twee elkaar ineens een stuk minder aardig vinden. Zou het door mij komen? Ik laat mijn hoofd naar achteren leunen op Murtaghs schouders en doe mijn ogen dicht. Dit ligt heel fijn zo, ik glimlach, en geniet van het moment.

[Alsodef]

NB: Ik heb het gekopieerd, maar niet bewerkt oid... Ook heb ik gene idee of we iets met dit verhaal kunnen, maar in ieder geval is het nu te lezen. (Word-bestand is te krijgen, slechts 1 mailtje nodig ^^ )